Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ στις εκλογές του 2019 ήταν μια πρώτη σοβαρή ένδειξη ότι ο πολιτικός ορθολογισμός θα μπορέσει να θέσει τέρμα στον λαϊκισμό που κατατρέχει την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας εδώ και δεκαετίες. Αισιοδοξώ ότι αυτό θα επιβεβαιωθεί, παρά την τρομερή πανδημία του κορονοϊού που επέτρεψε στον ανορθολογισμό και στον λαϊκισμό να ξανασηκώσουν κεφάλι. Ιδίως σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που υποφέρει χρόνια από τον ανορθολογισμό

Ο βυρσοδέψης Κλέων, ο δημαγωγός διάδοχος του Περικλή στην ηγεσία της αρχαίας Αθήνας, υπεστήριζε ότι «οι τε φαυλότεροι των ανθρώπων προς τους ξυνετώτερους ως επί το πλείον άμεινον οικούσι τας πόλεις», δηλαδή ότι τα κράτη διοικούνται καλύτερα από τους φαύλους, τους μέτριους (το αναφέρει ο Θουκυδίδης, Γ, 37,3). Δυστυχώς η αντίληψη αυτή οδήγησε την Αθήνα στην ταπεινωτική ήττα του Πελοποννησιακού Πολέμου και στην αρχή της παρακμής της. Δυστυχώς, η ίδια ακριβώς νοοτροπία, που επικράτησε επί δεκαετίες στην Ελλάδα την οδήγησε στην κατάρρευση του σήμερα. Η φαυλοκρατία της μεταπολίτευσης, όπου δημαγωγοί υποσχόταν τα πάντα στους πάντες με δανεικά ευθύνεται για το σημερινό αδιέξοδο που η χώρα μας πληρώνει ακριβά.

Το μέλλον προοιωνίζεται εξαιρετικά δυσχερές κι αβέβαιο γιατί σαν τον τζίτζικα του γνωστού μύθου, δεν φροντίσαμε στο παρελθόν να μαζέψουμε αλλ’ αντιθέτως σπαταλήσαμε υποθηκεύοντας το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Όταν δηλαδή οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, προκειμένου να κάνουν «φιλολαϊκή πολιτική» δανείζονταν αφειδώς για να υπερδιπλασιάσουν εν μια νυκτί τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τις συντάξεις, να δώσουν διάφορες έκτακτες επιδοτήσεις, συνήθως κάτω από το τραπέζι στους αγρότες, να βολέψουν την κομματική τους πελατεία, να κερδίσουν ψήφους εις βάρος του μέλλοντος του δικού μας και των παιδιών μας. Τότε θα θυμάστε ότι στην συλλογική μας συνείδηση ο Ανδρέας, που σπατάλησε με περισσή ευκολία τα τρομακτικά δάνεια, που έλαβε η Ελλάδα («Τσοβόλα δώστα όλα»), τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, το πρώτο και το δεύτερο πακέτο Ντελόρ, καταγράφηκε ως ο πιο πετυχημένος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας. Ακόμα και τώρα σε όλες τις δημοσκοπήσεις η εντύπωση αυτή επικρατεί μεταξύ των πολιτών. Και τούτο διότι με δανεικά μοίρασε χρήματα στον κόσμο, που ουδέποτε αναρωτήθηκε από πού προέρχονταν όλες αυτές οι παροχές. Και τώρα δυστυχώς πληρώνουμε με οδυνηρό τρόπο για όλες αυτές τις υπερβολές, που έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ 25 και 30 χρόνια πριν.

Το δυστύχημα είναι ότι ακόμα και τότε υπήρχαν ορισμένοι αναλυτές, που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας ότι η αύξηση του δημοσίου χρέους, που μεγαλώνει αποκλειστικά και μόνον για να εξυπηρετήσει τις πελατειακές σχέσεις των κυβερνώντων, αποτελεί έγκλημα κατά της κοινωνίας μας, που τις επόμενες δεκαετίες επρόκειτο να πληρώσει με οδυνηρό τρόπο τα δανεικά, που μόνον αγύριστα δεν ήταν. Αλλά οι αναλυτές στην καλύτερη περίπτωση αγνοήθηκαν. Στην χειρότερη προπηλακίστηκαν κι αποκλήθηκαν, κατά την ιψενική έννοια, «εχθροί του λαού». Και σήμερα το ίδιο γίνεται με εκείνους, που υποστηρίζουν ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η καταγγελία της δανειακής σύμβασης κι η εκδίωξη της τρόϊκας ισοδυναμεί με καταστροφή της οικονομίας. Οι ίδιοι λαϊκιστές, που χρόνια χειροκροτούσαν τον Ανδρέα και τους ομοίους του, που καταχρέωναν τη χώρα, ξιφουλκούν εναντίον κάθε λογικής πρότασης και αποκαλούν τους ορθολογιστές «προδότες» χωρίς να προτείνουν καμιά πειστική εναλλακτική λύση. Κι ο κόσμος φοβισμένος καθώς είναι παρασύρθηκε από τους ακραίους και τους λαϊκιστές. Γι αυτό και επέλεξε το κακέκτυπο του Ανδρέα, τον Αλ. Τσίπρα να τον κυβερνήσει. Γι’ αυτό το μέλλον της χώρας φάνταζε μέχρι το 2019 ιδιαίτερα ζοφερό.

Σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα χάρις στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, που συγκέντρωσε πίσω της όλες τις ορθολογικές δυνάμεις της χώρας. Όμως η προσπάθεια της θα είναι δυσχερής και χρονικά μακρά!

Πηγή: https://marketnews.gr/article/2543936/o-politikos-orthologismos-nikaei-ton-laikismo?

Την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή, ο ΣυΡιζΑ και το σύνολο της αριστερής αντιπολίτευσης, αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν την ρύθμιση της κυβέρνησης για την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών. Το επιχείρημα τους ήταν ότι η μείωση των εισφορών θα επιφέρει και μείωση των εσόδων των ταμείων για την αντιμετώπιση των μεγάλων δαπανών, που καταβάλλουν. Κι ότι, δήθεν, αργά η γρήγορα θα φέρουν σε αδιέξοδο τον ΕΦΚΑ. Ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι ακριβής. Νομίζω ότι στηρίζεται σε δύο πάγιες αριστερές ιδεοληψίες, οι οποίες δεν αφήνουν τα κόμματα της αριστεράς να προσαρμοστούν στην σύγχρονη σκληρή πραγματικότητα της παγκόσμιας οικονομίας. Αντιλήψεις οι οποίες έχουν καταδικαστεί παντού στο εξωτερικό και δυστυχώς παραμένουν ισχυρές στην Ελλάδα. Χάρις στην ιδεολογική επικυριαρχία της αριστεράς εδώ και δεκαετίες.

Η πρώτη εκ των ιδεοληψιών αυτών, αφορά την απέχθεια που νιώθει ο μέσος αριστερός κατά του ιδιωτικού τομέα, των επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών. Η λέξη εργοδότης στο υποσυνείδητο κάθε γνήσιου αριστερού είναι τουλάχιστον απωθητική. Γι’ αυτό, επειδή η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ευνοεί ασφαλώς τους εργοδότες να μειώσουν το μη μισθολογικό κόστος τους, βρίσκει αντίθετους τον ΣυΡιζΑ και τα άλλα κόμματα της αριστεράς, όπως κυρίως το ΚΚΕ. Αποφεύγουν να διαπιστώσουν ότι εάν οι εργοδότες μπορέσουν να μειώσουν το κόστος των επιχειρήσεων τους θα είναι σε θέση να κάνουν περισσότερες προσλήψεις, να διασώσουν τις επιχειρήσεις τους κι άρα τις θέσεις εργασίας κι ενδεχομένως να αυξήσουν τις αποδοχές των υπαλλήλων τους. Αυτό συμβαίνει παγκοσμίως. Επειδή όμως στην Ελλάδα δεν έχουμε εμπειρία του πως λειτουργούν για ανοιχτή οικονομία και η ελεύθερη αγορά, πάρα πολλοί συμπολίτες μας, ιδίως οι αριστεροί, αντιμετωπίζουν με καχυποψία κάθε προσπάθεια μείωσης του κόστους των επιχειρήσεων. Αγνοώντας ταυτόχρονα ότι μείωση των ασφαλιστικών εισφορών θα επιφέρει κι αύξηση των πραγματικών αποδοχών των εργαζομένων.

Ο δεύτερος λόγος της αντίδρασης του ΣυΡιζΑ και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, έχει να κάνει με την εσφαλμένη τους εντύπωση ότι η μείωση των εισφορών και των φόρων θα φέρει μείωση εσόδων για τα κρατικά ταμεία και άρα θα υπονομεύσει την δυνατότητα του κράτους να παρέχει αυτά που μπορεί και πρέπει στους πολίτες. Αυτό δεν είναι ακριβές. Αντιθέτως είναι μια πεπαλαιωμένη εντύπωση και ξεπερασμένη αντίληψη της αριστεράς που μας παραπέμπει σε παλιότερες δεκαετίες, που ουδεμία σχέση έχουν με το σήμερα.

Σήμερα παντού στον κόσμο γνωρίζουμε ότι η λογική μείωση των φόρων και των εισφορών, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη κινήτρων για την επένδυση σε διάφορες μορφές παραγωγής των ιδιωτών οδηγεί όχι σε μείωση αλλά αντίθετα σε αύξηση των κρατικών εσόδων. Και τούτο διότι αυξάνεται ο συνολικός τζίρος της οικονομίας. Η πίτα της παραγωγικής διαδικασίας. Όσο μεγαλώνει αυτή η πίτα, τόσο μεγαλώνουν και τα κρατικά έσοδα. Αντιθέτως όσο μειώνεται η πίτα τόσο μειώνονται και τα κρατικά έσοδα. Είναι σαφές ότι το μεγαλύτερο κίνητρο για την ανάπτυξη της επενδυτικής δραστηριότητας και ταυτόχρονα της διόγκωσης της οικονομικής πίτας, είναι η μείωση των φόρων και των εισφορών.

Ακόμα και στην Ρωσία, ο πρόεδρος Πούτιν για να αυξήσει τα κρατικά έσοδα από φόρους, προχώρησε στην γενναία μείωση των φορολογικών συντελεστών που λειτουργούσαν ως αντικίνητρο για την ανάπτυξη της οικονομίας. Αυτό διαπιστώνεται και από την περίφημη καμπύλη του Λαφέρ, ο οποίος κατέδειξε ότι όσο μεγαλώνουν οι φόροι τόσο μειώνονται τα έσοδα από αυτούς

Για μας τους φιλελεύθερους, που θεωρούμε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι ο μοναδικός μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας, η μείωση σε λογικά πλαίσια της φορολογίας θα οδηγήσει, όταν επιτέλους ξεπεραστεί ο εφιάλτης της πανδημίας, και στην ισχυρή ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μετά από μια δεκαετία καχεξίας και φτώχειας.

Πηγή: https://marketnews.gr/article/2543733/h-aristera-oi-foroi-kai-to-kratos