Η μεγάλη πρόκληση για τον Κυρ. Μητσοτάκη

Η σεναριολογία περί πρόωρων εκλογών και κυβερνητικού ανασχηματισμού υπήρξε παγίως από τα πιο δημοφιλή θέματα που επεξεργάζονται οι δημοσιογράφοι. Ιδίως σε τόσο έκτακτες και πρωτόγνωρες, κρίσιμες καταστάσεις, όπως αυτή που βιώνουμε τόσο δύσκολα και βίαια τους τελευταίους μήνες, είναι μοιραίο η σεναριολογία αυτή να αναβιώνει. Το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών συζητήθηκε εκτενώς αλλά απερρίφθη. Δεν τίθεται όμως τέτοια ζήτημα. Πράγματι υπήρξαν μεσούσης της πανδημίας και της καραντίνας εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για τη διενέργεια πρόωρων εκλογών εντός του θέρους, με βασικό επιχείρημα ότι η ατζέντα με την οποίαν είχε εκλεγεί ως κυβέρνηση η ΝΔ τον περασμένο Ιούλιο δεν ισχύουν πλέον, διότι άλλαξαν βίαια τα δεδομένα εξαιτίας του κορωνοϊού.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός επεξεργάστηκε ενδελεχώς τις εισηγήσεις αυτές και τις απέρριψε κατηγορηματικά, με τα σημερινά δεδομένα. Δεν πρόκειται μόνο για μια κατά βάση κίνηση τακτικισμού, στη νοοτροπία. Θεωρεί ότι το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, εν μέσω πανδημίας, χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε εάν κι εφόσον επανέλθουν εντονότερα τα κρούσματα του κορωνοϊού, θα ήταν εξαιρετικά ανεύθυνο. Για τον Κ. Μητσοτάκη αυτό που προέχει είναι να αντιμετωπιστεί η πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα «δύσκολα τώρα αρχίζουν», όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε εμφατικά δηλώσει από βήματος της Βουλής. Και μάλιστα υπό συνθήκες εξαιρετικής αβεβαιότητας. Καθώς ουδείς γνωρίζει πότε κι αν θα τελειώσουμε με την πανδημία, καθώς ο ιός δυστυχώς επανήλθε δριμύτερος. Η αβεβαιότητα αυτή μοιραία καθιστά εντελώς ανεύθυνη την προσφυγή στις κάλπες υπό τις παρούσες συνθήκες.

Το ίδιο ασφαλώς δεν ισχύει με το ενδεχόμενο κυβερνητικού ανασχηματισμού που δεν αποκλείεται να πραγματοποιηθεί εντός των προσεχών μηνών. Αυτή είναι συνταγματικά αποκλειστική προνομία του πρωθυπουργού, που βεβαίως θα εξαρτηθεί με τον γενικότερο κυβερνητικό σχεδιασμό. Αυτό δεν έχει αποφασισθεί ακόμα. Κι είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας τα ονόματα των υπουργών κι υφυπουργών που γράφονται ότι φεύγουν ή ότι έρχονται στο κυβερνητικό σχήμα. Είναι μάλλον δημοσιογραφική «αρβύλα», χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.

Αυτό όμως που δεν υπάρχει ούτε καν ως σκέψη στον μέγαρο Μαξίμου και στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, είναι το ενδεχόμενο νέας μείωσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων. Τα δημοσιεύματα εφημερίδων περί μείωσης κατά 25% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων εξαιτίας της κρίσης που προκαλεί ο κορονοϊός στην οικονομία, είναι εντελώς ανεύθυνα. Δεν έχει γίνει ούτε καν συζήτηση σχετικά. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η κατάσταση στην οικονομία είναι ειδυλλιακή. Πολύ μακράν κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, στο μέγαρο Μαξίμου και στο πρωθυπουργικό επιτελείο επικρατεί η άποψη ότι τα δύσκολα τώρα αρχίζουν και ότι η οικονομία θα περάσει από έντονους κλυδωνισμούς μέσα στο προσεχές διάστημα όχι μόνον του 2020 αλλά και του 2021, οπότε και ελπίζεται ότι θα αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα υπάρξει επέκταση της πανδημίας μέσα στους επόμενους μήνες.

Το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση είναι καταρχήν η ομαλή επιστροφή στην κανονικότητα μετά το τέλος της πανδημίας, που ουδείς είναι βέβαιο πότε θα γίνει και η άρση των απαγορευτικών μέτρων να γίνει ομαλά, χωρίς επίπτωση στην υγεία και στην ζωές των Ελλήνων. Συγχρόνως η μεγάλη αγωνία αλλά και η μεγάλη ελπίδα έρχονται από τον τουρισμό. Εκεί θα παιχτούν όλα. Είναι βέβαιο ότι ο τουρισμός, η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή πολύ μεγάλες δυσκολίες. Σαν την προηγούμενη τουριστική σεζόν, δεν αντέχεται άλλη. Ουδείς μπορεί να προδικάζει το αποτέλεσμα που θα έχει για το ΑΕΠ αλλά και την γενικότερη πορεία της οικονομίας. Αν ο τουρισμός κρατηθεί σε ανεκτά επίπεδα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών του 2021, ιδίως του Ιουλίου, του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου, τότε είναι πολύ πιθανόν η αγορά να αντεπεξέλθει, έστω και δύσκολα, στην μεγάλη θύελλα, η οποία συγκλονίζει την παγκόσμια οικονομία και φέρνει τεράστια ύφεση.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2542838/h-megalh-proklhsh-gia-ton-kyr-mitsotaki

Δυναμική ανάπτυξη μετά την πανδημία

Όταν τον περασμένο Δεκέμβριο είχαν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της πανδημίας που θα ενέσκηπτε, εξαιτίας της έξαρσης του COVID-19 στην Κίνα, είχα προειδοποιήσει από την στήλη αυτή για τις επιπτώσεις όχι μόνο στη δημόσια υγεία αλλά και στην παγκόσμια οικονομία. Έλεγα και γράφω από τότε ότι η παγκόσμια οικονομία μέσα στο 2020 έτσι κι αλλιώς βρισκόταν στα πρόθυρα μιας διεθνούς ύφεσης. Τα διεθνή χρηματιστήρια αγκομαχούσαν μετά από μια δεκαετία συνεχούς ανόδου. Η Γερμανία έμπαινε ήδη σε στασιμότητα που θα οδηγούσε αργά η γρήγορα σε ύφεση. Και αυτό μοιραία θα είχε συνέπειες σε ολόκληρη την ευρωζώνη της οποίας γερμανική οικονομία είναι η ατμομηχανή. 

Εκείνο τον καιρό δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε τις συνέπειες από την πανδημία. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί το πρωτοφανές παγκόσμιο lockdown, που   οδήγησε στην απαγόρευση κυκλοφορίας των τριών τέταρτων παγκοσμίου πληθυσμού. Οι επιπτώσεις αυτού ήταν μοιραίο να οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση από αυτήν που είχαμε προβλέψει. Η διεθνής οικονομία υποχώρησε στα επίπεδα της δεκαετίας του 1930. Και αυτό δεν έχει ξανασυμβεί τόσο απότομα. Έστω κι αν όλοι αισιοδοξούμε ότι θα είναι πρόσκαιρο. Ωστόσο η πανδημία μπορεί να αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αντιμετωπιστεί η ύφεση που έτσι κι αλλιώς ερχόταν. 

Τα πρώτα στατιστικά στοιχεία από το α’ τρίμηνο 2020 καταδεικνύουν ότι όλες οι ευρωπαϊκές οικονομίες έμπαιναν σε ύφεση, με πρώτη αυτή της Γερμανίας. Μην ξεχνάμε ότι τα στοιχεία για το πρώτο τρίμηνο δεν περιλαμβάνουν το lockdown, που επιβλήθηκε μετά τις 17 του Μαρτίου. Η πανδημία λοιπόν αποτελεί μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για την επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί και ευκαιρία για να λάβουν οι χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης πρωτοβουλίες για να αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή αυτή οικονομική ύφεση. Ενδεχομένως, εφόσον η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πολιτευτεί και στην συνέχεια με την υπευθυνότητα, την αποφασιστικότητα  και την σοβαρότητα που μέχρι στιγμής επιδεικνύει, και με την προϋπόθεση βεβαίως ότι δεν θα υπάρξει σοβαρό νέο κύμα της πανδημίας, η εξέλιξη αυτή να μας βολεύει συνολικά ως έθνος. 

Ασφαλώς, το β’ τρίμηνο του 2020 ήταν πολύ χειρότερο από το πρώτο. Η Ύφεση για τη φετινή χρονιά,  όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ευρωπαϊκή οικονομία θα είναι η μεγαλύτερη εδώ και πολλές δεκαετίες. Όμως η εξέλιξη αυτή η οποία πρόσκαιρα θα είναι επιβαρυντική για την οικονομία και την αγορά, και ιδίως για κάποιες επιχειρήσεις που βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού, δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει. Αντίθετα, η απόφαση της Γαλλίας και της Γερμανίας να προκρίνει ένα γενναίο πρόγραμμα ανόρθωσης των ευρωπαϊκών οικονομιών, και ιδίως των ασθενέστερων, όπως είναι η ελληνική, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την συνολική ανόρθωση της οικονομίας μας και της αγοράς μας.

Από το 2021, που θα αρχίσει να τρέχει το καινούργιο πρόγραμμα, μέχρι το 2027 υπολογίζεται ότι περίπου 70-80 δισεκατομμύρια € θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία για να χρησιμοποιηθούν για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Αν τα χρήματα αυτά συνολικά δαπανηθούν με σωστούς τρόπους που θα περιλαμβάνουν και γενναίες μεταρρυθμίσεις στον τρόπο που λειτουργεί η δημόσια διοίκηση και το κράτος, τότε είμαστε βέβαιοι ότι η Ελλάδα μετά από 5- 6 χρόνια θα είναι μια εντελώς διαφορετική χώρα από αυτή που αντιμετωπίζουμε σήμερα με σκεπτικισμό. Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος μπορεί να αφήσει το όνομα του μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού στην ιστορία. Και αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία, ίσως η τελευταία, για την Ελλάδα. Να γίνει ένα σύγχρονο, δυναμικό, ευρωπαϊκό κράτος.

Πηγή:http://marketnews.gr/article/2542642/dynamikh-anaptyksh-meta-thn-pandhmia

Θα τα καταφέρουμε

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις. Η αντιπαράθεση με την Τουρκία, με ευθύνη του καθεστώτος Ερντογάν, η πανδημία του COVID-19, το μεταναστευτικό κι η οικονομία προκαλούν μεγάλες ανατροπές κι αναστατώσεις που η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πρέπει να αντιμετωπίσει. Για την κυβέρνηση αυτό που προέχει είναι η αντιμετώπιση της δριμείας υγιεινομικής κρίσης, που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοιού, σε συνδυασμό φυσικά με την επανεκκίνηση της οικονομίας, που εκ των πραγμάτων αποτελεί μείζονα προτεραιότητα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την κοινωνία!

Μέσα σε αυτή την δύσκολη συγκυρία, κάποιοι ανεύθυνα διακινούν είτε σενάρια είτε και υποδείξεις, περί δήθεν μείωσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και των συντάξεων. Αυτό φυσικά δεν ισχύει.

Είναι κατανοητό πως υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ή ακόμα και ελεύθεροι επαγγελματίες κι επιχειρηματίες οι οποίοι δυσανασχετούν από το γεγονός ότι η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με την σταθερή καταβολή των μισθών τους, τους καθιστά υπό μία έννοια μη συμμέτοχους της οικονομικής κρίσης. Υποστηρίζεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν, βρέξει χιονίσει, τον μισθό τους, ανεξάρτητα από το μέγεθος της οικονομικής ύφεσης που θα πλήξει την χώρα μας μέσα στο 2020. Όχι όμως υποστηρίζουν αυτή την άποψη δεν έχουν καταλάβει ότι το πρόβλημα πλέον με το δημόσιο δεν είναι το ύψος των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, που είναι ούτως ή άλλως χαμηλό, αλλά η αξιολόγηση και ο αριθμός τους. Στην κρίση στην οποία εισέρχεται η χώρα μας, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού, αυτό που θα παίξει σημαντικότερο ρόλο στην αντιμετώπιση της δεν είναι οι όποιες κρατικές επιχορηγήσεις στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες δεν μπορούν να συνεχιστούν. Αλλά η ελάφρυνση των φόρων, η άρση των κρατικών εμποδίων στην επιχειρηματικότητα κι η μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία για την καλύτερη λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων.

Το θετικό που υπάρχει με την κρίση που προκαλεί ο κορονοϊός είναι ότι δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια. Θα υπάρξουν ασφαλώς θύματα, ελπίζουμε πρόσκαιρα κι εφήμερα, κυρίως μεταξύ των εργαζομένων ιδιωτικό τομέα και κάποιον επιχειρήσεων, που δεν θα αντέξουν μέχρι τέλος της κρίσης, αλλά αυτή δεν πρόκειται να διαρκέσει για πολλά χρόνια. Το πολύ για 2-3. Συνεπώς οποιαδήποτε μείωση μισθών ΔΥ και συνταξιούχων, που θα είχε διαρκή χαρακτήρα, όχι μόνο θα προκαλούσε συγκλονιστική κοινωνική αναταραχή, που καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αντέξει. Αλλά θα ήταν κι άδικη. Γι’ αυτό, οι εκτιμήσεις που το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κάνει, είναι ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρχει ούτε ως σχέδιο ενδεχόμενο μείωσης μισθών και συντάξεων. Η προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι με φορολογικά και άλλα μέτρα στήριξης να μπορέσει να υποστηρίξει επιχειρήσεις οι οποίες είναι κατά βάση υγιείς αλλά κλυδωνίζονται από την εφήμερη κρίση που προκαλεί ο κορονοϊός.

Φυσικά το 2020 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά. Το μέγεθος της ύφεσης δεν μπορούμε με ακρίβεια να το προσδιορίσουμε. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει από βήματος της Βουλής ότι επειδή οι εξελίξεις είναι αβέβαιες, δεν μπορούμε να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις. Το υπουργείο οικονομικών από την πλευρά του είναι υποχρεωμένο να κάνει σχέδια με βάση τα στοιχεία που έχει στη διάθεση του σήμερα. Αλλά αυτά τα στοιχεία όπως είναι φυσικό αλλάζουν καθημερινά.

Το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση αλλά και για την οικονομία και για την κοινωνία είναι τι θα γίνει φέτος με τον τουρισμό, που είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας, και από την οποία εξαρτάται το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας. Βέβαια η μεγάλη αγωνία για τους επιχειρηματίες του τουρισμού δεν είναι τόσο το 2020, που ήταν πολύ κακό, όπως αναμενόταν, όσο το 2021, που θα είναι κομβικής σημασίας για την επιβίωση, όχι μόνον της τουριστικής αλλά και της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας.

Γι’ αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει πάση θυσία να υπάρξει αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού κι έστω μερική αποκατάσταση των ζημιών, που προοιωνίζονται για φέτος το καλοκαίρι. Είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι. Θα τα καταφέρουμε. Η κρίση είναι μεγάλη αλλά είναι εφήμερη. Δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την χρεοκοπία του 2010. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός δεν έχει πρόθεση ούτε εκλογές να κάνει ούτε ανασχηματισμό, ούτε φυσικά μείωση μισθών και συντάξεων. Θα προχωρήσει αποφασιστικά στην υπέρβαση της ύφεσης του 2020, που ελπίζουμε να μετατραπεί σε ισχυρή ανάπτυξη μέσα στο 2021 κι ακόμα περισσότερο το 2022!

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2542427/tha-ta-kataferoume

Η υπαρξιακή αγωνία του Αλ. Τσίπρα

Η ηχηρή παραίτηση του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Σταύρου Κοντονή από όλα τα θεσμικά όργανα του κόμματός του, διαμαρτυρόμενος για το νέο ποινικό κώδικα που είχε προωθήσει η τότε κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα για να ευνοήσει τους υπόδικους, και πλέον καταδικασθέντες Χρυσαυγίτες, εκθέτει για μια ακόμα φορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την ηγεσία του.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για μια ακόμα φορά προσπαθεί να διαστρεβλώσει, μάταια, την πραγματικότητα και να ρίξει την μπάλα στην εξέδρα.

Είναι απόλυτα κατανοητή αυτή η απεγνωσμένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, όπως λέει και ο λαός μας. Αυτή τη στιγμή ο κύριος Τσίπρας βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Και ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας αλλά κυρίως ενώπιον του ίδιου του κόμματός του. Όποιος παρακολουθεί από κοντά τις εργασίες της Βουλής, διαπιστώνει ότι ο ΣυΡιζΑ έχει μετατραπεί σε σκορποχώρι. Ο κάθε βουλευτής του ΣυΡιζΑ έχει σηκώσει το δικό του μπαϊράκι. Και εμμέσως αμφισβητεί την ικανότητα του κύριου Τσίπρα να μπορέσει να ανταποκριθεί στις μεγάλες απαιτήσεις που έχει ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μπορεί η αμφισβήτηση αυτή να μην έχει πάρει τις διαστάσεις ενός έντονου κινήματος. Αλλά γκρίνια υπάρχει. Κι όσο υπάρχει πρόβλημα με τις δημοσκοπήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ, η γκρίνια θα μεγεθύνεται.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει στο ΣυΡιζΑ είναι ότι το πρόβλημα τους δεν είναι συγκυριακό η εφήμερο. Δεν οφείλεται στην προ έτους ήττα τους στις εκλογές. Όπου το ποσοστό τους ήταν αρκετά συμπαθητικό, κοντά στο 32%, με αποτέλεσμα να θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου η επάνοδος τους στην εξουσία. Όπως αποδεικνύεται μετεκλογικά, το πρόβλημα τους είναι δομικό. Είναι πρόβλημα ταυτότητας. Τι θέλουν και τι μπορούν να κάνουν στον πολιτικό βίο της χώρας. Στα τεσσεράμισι χρόνια που ο ΣυΡιζΑ βρίσκονταν στην εξουσία, οι αριστερές προκαταλήψεις και αριστεροί μύθοι κατέρρευσαν. Και τώρα οι συριζαίοι δείχνουν ανίκανοι να διαχειριστούν την επόμενη μέρα, χωρίς την εξουσία, χωρίς την κυβέρνηση.

Είναι προφανές ότι ειδικά αυτή την περίοδο η επικράτηση του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του στο χώρο του κέντρου είναι αδιαμφισβήτητη. Είναι η πρώτη φορά από τότε που έγινε η μεταπολίτευση, που το κυβερνών κόμμα είναι πιο ψηλά στις δημοσκοπήσεις, ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Η διαφορά του από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντί να μειώνεται, αυξάνει. Και μάλιστα χωρίς να μπορεί το κίνημα αλλαγής το ΚΙΝΑΛ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, να εκμεταλλευθεί την κατάρρευση του ΣυΡιζΑ. Ενδεχομένως κάποιοι υποστηρίζουν ότι η πλήρη επικράτηση του κύριου Μητσοτάκη στο χώρο του κέντρου, αφήνει κενό στο χώρο της δεξιάς για να το εκμεταλλευθεί πιθανόν ένας χαρισματικός, λαϊκιστής ηγέτης. Αλλά ένας τέτοιος πολιτικός αυτή την στιγμή δεν υπάρχει. Ούτε ο Βελόπουλος ούτε ο Κασιδιάρης, αν βγει από την φυλακή, μπορούν να παίξουν αυτό τον ρόλο. Η πλήρης επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη. Μόνος εχθρός του είναι ενδεχομένως ο ίδιος ο κακός του εαυτός. Κανείς άλλος. Αντίθετα, για τον κύριο Τσίπρα αυτό που προέχει είναι να βρει επιτέλους τον καλό του εαυτό. Αν όντως υπάρχει!

Η νίκη της Δημοκρατίας

Η ιστορική απόφαση του δικαστηρίου με την οποίαν καταδικάστηκαν οι Χρυσαυγίτες για εγκληματική οργάνωση χαιρετίστηκε δικαίως από όλους τους δημοκρατικούς πολίτες αυτής της χώρας. Όμως μας θύμισε ότι δεν είναι όλα δεδομένα. Όταν το πρωτεύον είναι η διεύρυνση των δημοκρατικών διαδικασιών, η ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών, η μεγέθυνση της ελευθερίας, η προστασία των ατομικών ελευθεριών. Το 1989, όταν είχα πέσει το Τείχος του Αίσχους στο Βερολίνο, πολλοί πίστευαν ότι φτάναμε στο «Τέλος της Ιστορίας» κι ότι η επικράτηση της δυτικού τύπου δημοκρατίας και του δυτικού καπιταλισμού θα ήταν απόλυτη. Τριάντα ένα χρόνια μετά διαπιστώνουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ο ενθουσιασμός του 1989 για την Ελευθερία που φυσούσε για πρώτη φορά στην Ανατολική Ευρώπη, η ορμή που έφερνε για την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ελεύθερη αγορά, η αισιοδοξία για συνεχή ανάπτυξη κι ευημερία, έχουν κοπάσει. Δυστυχώς, στη θέση τους φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος ο φόβος κι η ανασφάλεια. Για εσωτερικούς αλλά και για εξωτερικούς λόγους.

Ο πρώτος αφορά την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, που ιδίως τα τελευταία δέκα χρόνια, συνεχίζεται και συρρικνώνει τα εισοδήματα πολλών οικογενειών στα χαμηλά, κι όχι μόνον, εισοδήματα. Αυτός ο λόγος σε συνδυασμό με τον υπερδανεισμό και τα «κόκκινα δάνεια», που φέρνουν μαζικούς πλειστηριασμούς, αυξάνει την ανασφάλεια των πολιτών. Αυτό που έγινε ιδιαίτερα αισθητό σε χώρες, όπως η Ισπανία, μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα. Αυτό ήδη φοβούνται πολλοί για τους επόμενους μήνες

Ο δεύτερος, και κατά τη γνώμη μου σημαντικότερος, έχει να κάνει με το μεταναστευτικό. Καθώς οι περισσότεροι μετανάστες που έρχονται στην Ευρώπη και γενικότερα στον δυτικό κόσμο είναι πλέον μουσουλμάνοι, που κουβαλούν τη δική τους, εντελώς διαφορετική από την ευρωπαϊκή, κουλτούρα και δεν επιθυμούν να αφομοιωθούν από τη δυτική κοινωνία. Γι΄αυτό οι Ευρωπαίοι φοβούνται ότι η άρνηση των μουσουλμάνων μεταναστών να αφομοιωθούν η έστω να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας, θα οδηγήσει σταδιακά στην αλλοίωση της, στον εξισλαμισμό της. Κι αυτό ενισχύει τις ακροδεξιές τάσεις που επικρατούν σήμερα στα ευρωπαϊκά κράτη

Στην Ελλάδα ευτυχώς ακροδεξιές, με ρατσιστικές και φασιστικές διαστάσεις, οργανώσεις και κόμματα, πλέον δεν υπάρχουν. Η κατάρρευση της Χρυσής Αυγής καταδεικνύει ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ούτε ρατσιστική ούτε φασιστική. Ωστόσο η αύξηση των μεταναστευτικών ροών κι ο εγκλωβισμός πολλών χιλιάδων μεταναστών, κυρίως μουσουλμάνων, στην χώρα μας αυξάνει τη δυσφορία και το φόβο της κοινωνίας μας. Καθημερινά οι βουλευτές της ΝΔ μεταφέρουν στο Μαξίμου και στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τις ανησυχίες τους και τις αγωνίες από τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, όπου μεταφέρονται μετανάστες, με, ή και χωρίς, προσφυγικό προφίλ.

Οι αναλυτές της κυβέρνησης ισχυρίζονται ότι, παρά τη δυσφορία που υπάρχει, το μεταναστευτικό από μόνο του δεν αρκεί για να αλλάξει την πρόθεση ψήφου των πολιτών. Όπως διαπιστώνουν από τις έρευνες της κοινής γνώμης, το βασικό θέμα που καθορίζει την ψήφο των πολιτών σήμερα είναι το οικονομικό. Γι’ αυτό άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ τον προηγούμενο Ιούλιο δεν κατέρρευσε εκλογικά εξαιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών, του μεταναστευτικού και της εγκληματικότητας. Συνεπώς, υποστηρίζεται, όσο η κοινή γνώμη δείχνει ικανοποιημένη από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στο φορολογικό, στο μεταρρυθμιστικό της έργο, όπως η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, στις οικονομικές της προσπάθειες για την προσέλκυση επενδύσεων κοκ, θα συνεχίζει να την στηρίζει. Όμως αν οι μεταναστευτικές ροές δεν σταματήσουν, τότε τι θα μπορούσε να γίνει στο προσεχές διάστημα; Θα μπορούσε ενδεχομένως ένα, μικρό έστω στην αρχή, ποσοστό των ψηφοφόρων να αναζητήσει έναν Έλληνα Σαλβίνι; Αυτός βεβαίως σήμερα δεν υπάρχει. Ούτε ο Κυρ. Βελόπουλος με το κόμμα του, την «Ελληνική Λύση» ούτε φυσικά η Χρυσή Αυγή, που παγιώνεται στην συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας ως «εγκληματική οργάνωση», μπορούν να εκφράσουν αυτή τη δυσφορία. Στο μέλλον ουδείς γνωρίζει τι θα μπορούσε να συμβεί.

Επί του παρόντος πάντως η κυβέρνηση προσπαθεί να επιταχύνει τις διαδικασίες για να κάνει πιο φιλικό το δημόσιο περιβάλλον για επενδύσεις και ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ενώ ταυτόχρονα ενισχύει αντί να αποδυναμώνει το κοινωνικό κράτος, όπως ισχυριζόταν ψευδώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι ευελπιστεί ότι με την εφαρμογή του νέου, αυστηρού πλαισίου που επιβάλλεται στο μεταναστευτικό- προσφυγικό μπορεί όχι μόνο να περιορίσει και τις ροές των μεταναστών αλλά και τις αντιδράσεις των Ελλήνων πολιτών. Κι αν τα καταφέρουν, τότε η ΝΔ κι ο Κυριάκος προσωπικά θα παραμείνουν κυρίαρχοι του πολιτικού σκηνικού!

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2542022/h-niki-ths-dhmokratias

Παγκόσμιο υπόδειγμα

Στις πρωτοφανείς καταστάσεις, όπως αυτή που ζούμε τώρα, απαιτούνται και πρωτοφανή μέτρα. Αυτός είναι ο λόγος που η απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να εφαρμόσει άμεσα τις εισηγήσεις των ειδικών και να κλείσει τη χώρα από τις αρχές Μαρτίου, επέδρασε στο να επιδείξει η Ελλάδα τις καλύτερες επιδόσεις σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση της πανδημίας του κορονοϊού. Η Ελλάδα έγινε παγκόσμιο παράδειγμα χάρις στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και την σοβαρότητα των ειδικών για τα θέματα της δημόσιας υγείας. Όμως, κακά τα ψέματα, η πορεία της χώρας δεν θα εξαρτηθεί μόνον από την επιτυχή αντιμετώπιση του πρώτου σαρωτικού ρεύματος της πανδημίας. Το μεγάλο πρόβλημα που προκαλεί η πανδημία μπορεί να λυθεί αλλά όταν έρθει η ώρα για την μεγάλη κρίση στην αγορά και στην οικονομία, τότε θα καταστεί πραγματικότητα το πόσο σοβαρή και κανονική χώρα έχει γίνει η Ελλάδα. Και σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, δεν αρκεί η σοβαρότητα κάποιων κυβερνητικών στελεχών. Δεν αρκεί να είναι υπεύθυνοι κι αξιόπιστοι ο πρωθυπουργός ή κάποιοι ειδικοί, όπως ο κ. Σωτ. Τσιόδρας. Χρειάζεται το σύνολο του πολιτικού προσωπικού, του επιχειρηματικού κόσμου, της αγοράς, των τραπεζών και της δημόσιας διοίκησης να επιδείξει την ανάλογη σοβαρότητα κι υπευθυνότητα. Κάτι για το οποίο δεν είμαι καθόλου μα καθόλου βέβαιος.

Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της έλλειψης σοβαρότητας, είναι και το γεγονός ότι από την αξιωματική αντιπολίτευση και όχι μόνο, διακινούνται διάφορα σενάρια περί δήθεν νέων μνημονίων. Κάτι τέτοιο φυσικά και δεν ισχύει. Η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ ξανά να δανειστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή από το ΔΝΤ με τους αναξιοπρεπείς και υποτιμητικούς όρους των προηγούμενων μνημονίων. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι υποχρεωμένη στο προσεχές διάστημα να καταλήξει σε ένα πακέτο μέτρων για την επανεκκίνηση της οικονομίας που θα είναι γενναιόδωρο για όλες τις χώρες που μετέχουν σε αυτήν. Και στην Ελλάδα φυσικά επ’ ίσοις όροις με τις άλλες χώρες. Ήδη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προειδοποίησε ότι αυτό που ζητείται δεν είναι νέα δάνεια αλλά παροχές που θα επιτρέψουν στην χειμαζόμενη ευρωπαΐκή οικονομία να ανακάμψει και να επανεκκινήσει από νέα βάση.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν σοβαρές αναταράξεις οικονομία. Ότι δεν θα υπάρξουν επιχειρήσεις που ούτως ή άλλως βρίσκονταν στην άκρη του γκρεμού και θα χρεοκοπήσουν. ΄Η εργαζόμενοι που θα χάσουν τη δουλειά τους και θα αυξηθεί το ποσοστό της ανεργίας. Αυτά δυστυχώς βραχυπρόθεσμα λόγω του κλειδώματος της οικονομικής δραστηριότητας εξαιτίας της πανδημίας θα συμβούν. Όπως συμβαίνουν σε όλες τις χώρες του ανεπτυγμένου και μη κόσμου. Αλλά με τα κεφάλαια, που θα εξασφαλιστούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική οικονομία μπορεί να επανεκκινήσει με καλύτερους όρους κι οι όποιες τυχόν αναταράξεις, που προκλήθηκαν το τελευταίο διάστημα να ξεπεραστούν σε βάθος χρόνου. Είναι πλέον προφανές ότι οι ευρωπαίοι, παρά τις αντιρρήσεις αρχικά των Γερμανών και των Ολλανδών, θα καταλήξουν σε ένα γιγαντιαίο κονδύλι βοήθειας προς τις χειμαζόμενες ευρωπαϊκές οικονομίες, που μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει συνολικά το αστρονομικό ποσό των 2 τρις ευρώ.

Εκτιμώ λοιπόν ότι κονδύλια για να δοθούν υπό μορφή βοήθειας από την Ευρωπαϊκή ένωση θα υπάρξουν. Εκεί όμως που θα κριθεί η σωστή διανομή των κονδυλίων αυτόν για την ανόρθωση της οικονομίας, είναι στην λειτουργία της αγοράς, στην ανταπόκριση από πλευράς τραπεζών, στην σοβαρή και υπεύθυνη επιχειρηματική δραστηριότητα που δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχει πείσει ότι είναι ανάλογη των κρίσιμων περιστάσεων που περνάει η χώρα και η οικονομία. Χρήματα μπορεί να έχουμε. Θα έχουμε όμως σοβαρές τράπεζες, υπεύθυνους επιχειρηματίες, σωστό management για να αντιμετωπίσουμε τη δύσκολη κατάσταση; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που δυστυχώς κάνεις σήμερα δεν μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια. Και κυρίως θα έχουμε μια σοβαρή αντιπολίτευση, η οποία δεν θα λαϊκίζει και δεν θα ξαναθυμηθεί τον «αντιμνημονιακό» της οίστρο; Πολύ φοβάμαι ότι αυτό δεν θα συμβεί.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2541797/pagkosmio-ypodeigma

Ο λαϊκισμός κι η δημαγωγία του Αλέξη Τσίπρα

Είναι σαφές ότι ο ΣυΡιζΑ αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ταυτότητας τους τελευταίους μήνες που βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Η εσωστρέφεια, η έλλειψη αντιπολιτευτικού λόγου, η αδυναμία παραγωγής έργου σε συνδυασμό με τις συνεχείς αποκαλύψεις για την ύπαρξη παρακρατικών και αντιδημοκρατικών μηχανισμών, που είχε δημιουργήσει την περίοδο των 5 περίπου ετών που βρισκόταν στην εξουσία, έχουν αποδυναμώσει την απήχηση του και την επιρροή του στην κοινωνία και την πολιτική ζωή της χώρας. Αυτό όμως τον οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές, μέσα στον πανικό του για την μείωση της εκλογικής του απήχησης. Μόνον θλίψη μπορούν να προκαλούν οι δηλώσεις του προέδρου του ΣυΡιζΑ Αλέξη Τσίπρα, που από βήματος στη Θεσσαλονίκη επανήλθε σε επιεικώς απαράδεκτες και δημαγωγικές υποσχέσεις για ανεύθυνες παροχές. Η μεμψιμοιρία κι ο λαϊκισμός του κύριου Τσίπρα είναι εθνικώς απαράδεκτοι.

Με τον ίδιο ανεύθυνο και φτηνό τρόπο, ο κύριος Τσίπρας και το κόμμα του επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την πολύ ανησυχητική επάνοδο της επιδημίας του κορονοϊού. Πράγματι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Τις τελευταίες μέρες η αύξηση των κρουσμάτων είναι τέτοια που υποχρεώνει την κυβέρνηση και τους ειδικούς να παίρνουν περισσότερα μέτρα ασφαλείας και ταυτόχρονα να ζητούν από τους πολίτες πιο επιτακτικά να σέβονται τα μέτρα, κυρίως της αποστασιοποίησης. Είναι πολύ σημαντική η παρέμβαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, που απευθύνθηκε στο φιλότιμο των Ελλήνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τις τελευταίες μέρες του Σεπτεμβρίου τα κρούσματα σταθεροποιούνται δυστυχώς σε αριθμό άνω των 300, ιδίως στην Αττική.

Δεν ανήκω σε αυτούς που θα υποστηρίξουν ότι έγιναν όλα τέλεια από την κυβέρνηση κατά την διαχείριση της μεγάλης υγιεινομικής κρίσης, που πλήττει ολόκληρη την ανθρωπότητα με σφοδρότητα. Και μικρά λάθη έγιναν και παλινωδίες υπήρξαν. Πως αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί σε μια πρωτοφανή κρίση, όμοια της οποίας δεν έχουμε βιώσει ποτέ ξανά στην παγκόσμια ιστορία. Τον περασμένο Μάρτιο, η κυβέρνηση του κύριου Μητσοτάκη κατόρθωσε να διαχειριστεί με επιτυχία την κρίση, γιατί πρόλαβε να εφαρμόσει τον περιορισμό και την καραντίνα που χρειαζόντουσαν για να αποφευχθεί η διάχυση της επιδημίας. Αλλά από τη στιγμή που η καραντίνα σταμάτησε, γιατί δεν μπορούσε να συνεχιστεί για κοινωνικούς οικονομικούς λόγους, ήταν μοιραίο ότι το ενδεχόμενο επανάκαμψης του ιού να επανεμφανιζόταν. Το ίδιο άλλωστε συνέβη στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις χώρες που προσπάθησαν να επανεκκινήσουν τις οικονομίες τους. Μάλιστα στις περισσότερες με πολύ χειρότερο τρόπο από ότι στην Ελλάδα. Χώρες όπως οι ΗΠΑ κι η Βραζιλία βιώνουν πρωτοφανείς καταστάσεις. Εκεί η κρίση έχει ξεφύγει.

Στη χώρα μας, παρά τα προβλήματα που επανήλθαν, η κατάσταση είναι ακόμα υπό σχετικό έλεγχο. Και θα μπορούσε να περιοριστεί το πρόβλημα αν όλοι μας επιδείκνυαν την ανάλογη ατομική ευθύνη, που επιδεικνύουν οι περισσότεροι πολίτες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι μπροστά μας. Κι η κατάσταση μπορεί να γίνει χειρότερη αν δεν προσέξουμε. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι με αστυνομικά και μόνον μέτρα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η ανευθυνότητα, λίγων αλλά καθοριστικών, όπως φαίνεται, συμπολιτών μας. Είναι σαφές ότι για να επαναλειτουργήσει η οικονομία, με τις δυσκολίες τις τεράστιες που αντιμετωπίζει, χρειάζεται όλοι και όχι μόνο η πλειοψηφία να επιδείξουμε την ανάλογη υπευθυνότητα. Και εγώ όπως οι περισσότεροι σώφρονες πολίτες, ανησυχούμε για την εξέλιξη της νόσου. Ιδίως μετά το τέλος της καλοκαιρίας, που θα περιορίσει την κυκλοφορία μας έξω και θα μας κλείσει σε εσωτερικούς χώρους. Τι θα γίνει τώρα που άνοιξαν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Τι θα γίνει με τις εργασίες μας όπου επιστρέψαμε μετά το Σεπτέμβριο. Τι θα γίνει με τα εστιατόρια, τα θέατρα, τους κινηματογράφους κοκ που θα λειτουργούν πλέον σε κλειστούς χώρους όπου ο συγχρωτισμός θα είναι πιό επικίνδυνος για την διάδοση της νόσου. Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν. Ούτε καν από τους ειδικούς. Γιατί αυτό που βιώνουμε δεν έχει ξαναγίνει τουλάχιστον στα χρόνια τα δικά μας. Γι’ αυτό και χρειάζεται να είμαστε όλοι πολύ πιο προσεκτικοί. Η πανδημία δεν τελείωσε. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Γι’ αυτό είναι πολύ ανεύθυνο και πολιτικά απαράδεκτο εκ μέρους του ΣυΡιζΑ και του αρχηγού του να αποδίδουν ευθύνες στην κυβέρνηση, ωσάν αυτή να ευθύνεται για την επάνοδο της νόσου. Σκεφτείτε μόνο ότι θα συνέβαινε αν η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός είχαν παρασυρθεί από τις φωνές του ΣυΡιζΑ να δοθούν όλα τα χρήματα εμπροσθοβαρώς στην οικονομία. Τώρα καθώς μπήκε το φθινόπωρο δεν θα υπήρχαν τα κρατικά χρήματα εκείνα που χρειάζονται για να στηρίξουν μια οικονομία που σαφώς αντιμετωπίζει τρομερά προβλήματα.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2541565/o-laikismos-ki-h-dhmagwgia-tou-alexi-tsipra

Η απειλή του ανορθολογισμού και του λαϊκισμού

Ο βυρσοδέψης Κλέων, ο δημαγωγός διάδοχος του Περικλή στην ηγεσία της αρχαίας Αθήνας, υπεστήριζε ότι «οι τε φαυλότεροι των ανθρώπων προς τους ξυνετώτερους ως επί το πλείον άμεινον οικούσι τας πόλεις», δηλαδή ότι τα κράτη διοικούνται καλύτερα από τους φαύλους, τους μέτριους (το αναφέρει ο Θουκυδίδης, Γ, 37,3). Δυστυχώς η αντίληψη αυτή οδήγησε την Αθήνα στην ταπεινωτική ήττα του Πελοποννησιακού Πολέμου και στην αρχή της παρακμής της. Δυστυχώς, η ίδια ακριβώς νοοτροπία, που επικράτησε επί δεκαετίες στην Ελλάδα την οδήγησε στην κατάρρευση του σήμερα. Η φαυλοκρατία της μεταπολίτευσης, όπου δημαγωγοί υποσχόταν τα πάντα στους πάντες με δανεικά ευθύνεται για το σημερινό αδιέξοδο που η χώρα μας πληρώνει ακριβά.

Το μέλλον προοιωνίζεται εξαιρετικά δυσχερές κι αβέβαιο γιατί σαν τον τζίτζικα του γνωστού μύθου, δεν φροντίσαμε στο παρελθόν να μαζέψουμε αλλ’ αντιθέτως σπαταλήσαμε υποθηκεύοντας το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Όταν δηλαδή οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, προκειμένου να κάνουν «φιλολαϊκή πολιτική» δανείζονταν αφειδώς για να υπερδιπλασιάσουν εν μια νυκτί τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τις συντάξεις, να δώσουν διάφορες έκτακτες επιδοτήσεις, συνήθως κάτω από το τραπέζι στους αγρότες, να βολέψουν την κομματική τους πελατεία, να κερδίσουν ψήφους εις βάρος του μέλλοντος του δικού μας και των παιδιών μας. Τότε θα θυμάστε ότι στην συλλογική μας συνείδηση ο Ανδρέας, που σπατάλησε με περισσή ευκολία τα τρομακτικά δάνεια, που έλαβε η Ελλάδα («Τσοβόλα δώστα όλα»), τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, το πρώτο και το δεύτερο πακέτο Ντελόρ, καταγράφηκε ως ο πιο πετυχημένος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας. Ακόμα και τώρα σε όλες τις δημοσκοπήσεις η εντύπωση αυτή επικρατεί μεταξύ των πολιτών. Και τούτο διότι με δανεικά μοίρασε χρήματα στον κόσμο, που ουδέποτε αναρωτήθηκε από πού προέρχονταν όλες αυτές οι παροχές. Και τώρα δυστυχώς πληρώνουμε με οδυνηρό τρόπο για όλες αυτές τις υπερβολές, που έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ 25 και 30 χρόνια πριν.

Το δυστύχημα είναι ότι ακόμα και τότε υπήρχαν ορισμένοι αναλυτές, που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας ότι η αύξηση του δημοσίου χρέους, που μεγαλώνει αποκλειστικά και μόνον για να εξυπηρετήσει τις πελατειακές σχέσεις των κυβερνώντων, αποτελεί έγκλημα κατά της κοινωνίας μας, που τις επόμενες δεκαετίες επρόκειτο να πληρώσει με οδυνηρό τρόπο τα δανεικά, που μόνον αγύριστα δεν ήταν. Αλλά οι αναλυτές στην καλύτερη περίπτωση αγνοήθηκαν. Στην χειρότερη προπηλακίστηκαν κι αποκλήθηκαν, κατά την ιψενική έννοια, «εχθροί του λαού». Και σήμερα το ίδιο γίνεται με εκείνους, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ομοίους του, που υποστηρίζουν ότι υπό τις παρούσες συνθήκες θα έπρεπε να επικρατήσουν λογικές πλήρους δημοσιονομικής χαλάρωσης και με αφορμή τον κορωνοϊό να συντηρεί το κράτος και τον ιδιωτικό τομέα. Οι ίδιοι λαϊκιστές, που χρόνια χειροκροτούσαν τον Ανδρέα και τους ομοίους του, που καταχρέωναν τη χώρα, ξιφουλκούν εναντίον κάθε λογικής πρότασης και αποκαλούν τους ορθολογιστές του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ «προδότες» χωρίς να προτείνουν καμιά πειστική εναλλακτική λύση. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δίνει μάχη σε πολλά επίπεδα. Ίσως η σημαντικότερη από όλες είναι η μάχη για την επικράτηση της λογικής στο δημόσιο βίο της χώρας. Κι η πιο δύσκολη. Το μέτωπο του ανορθολογισμού δυστυχώς φαίνεται να διευρύνεται καθώς η συνωμοσιολογία σχετικά με την πανδημία του COVID-19 δείχνει να το ενισχύει.

Σε μια εποχή που στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου επικρατεί η τέλεια πολιτική καταιγίδα με πρωτοφανή αρνητική συγκυρία προβλημάτων, πανδημία COVID-19, οικονομία, μεταναστευτικό, Τουρκία, η μάχη κατά του λαϊκισμού και του ανορθολογισμού μπορεί να δείχνει άνιση αλλά είναι πρώτης προτεραιότητας για την επιβίωση της χώρας.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2541420/h-apeilh-tou-anorthologismou-kai-tou-laikismou

Η πανδημία επανέρχεται

«Έρχεται ένα δύσκολο φθινόπωρο κι ένας δυσκολότερος χειμώνας». Με τη φράση αυτή από τη Θεσσαλονίκη, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να περιγράψει την κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα μας, όπως όλος ο πλανήτης, κατά την επόμενη περίοδο που θα υφίσταται τις συνέπειες μιας διπλής κρίσης. Ή μία είναι η υγειονομική πλευρά της πανδημίας, την οποία βεβαίως σε πρώτη φάση αντιμετωπίσαμε με μεγάλη επιτυχία. Αλλά με την οποία δεν έχουμε ακόμα τελειώσει. Καθώς φαίνεται ότι έχει επιστρέψει, και μάλιστα δριμύτερη. Και η δεύτερη φυσικά η κατάσταση που διαμορφώνεται στην οικονομία μετά την τεράστια ύφεση που ήδη πλήττει την παγκόσμια αγορά.

Ασφαλώς, αυτή τη στιγμή διατυπώνονται πολλές θεωρίες και πολλές εικασίες για το πως θα κινηθεί η οικονομία μέσα στο 2020. Μάλιστα το υπουργείο οικονομικών, η τράπεζα της Ελλάδος, η ευρωπαΐκή επιτροπή, κι άλλοι οργανισμοί κάνουν τις εκτιμήσεις τους και τα σενάρια τους για την πορεία της ευρωπαϊκής, της παγκόσμιας αλλά και φυσικά της ελληνικής οικονομίας. Τις τελευταίες μέρες υπήρξε και μια διαφωνία ανάμεσα στο ελληνικό υπουργείο οικονομικών και την ευρωπαϊκή επιτροπή για το ύψος της ύφεσης την χώρα μας κατά το 2020. Η επιτροπή εκτιμά ότι θα είναι μεγαλύτερη ύφεση που θα προσεγγίσει το 10%, σε σχέση με την εκτίμηση του υπουργείου οικονομικών, που τηρεί πιο αισιόδοξη προσέγγιση. Ευχόμαστε να επιβεβαιωθεί το σενάριο των εμπειρογνωμόνων του υπουργείου οικονομικών. Όλα αυτά όμως δεν έχουν πραγματική σημασία γιατί γίνονται με τα δεδομένα του σήμερα, είναι μοντέλα προβολών που διατυπώνονται με τη βάση των σημερινών στοιχείων και των σημερινών εισπράξεων από τα φορολογικά έσοδα. Ουδείς μπορεί να γνωρίσει πως θα πάνε τα πράγματα από δω και πέρα, και τούτο διότι υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες σχετικά με την πορεία και της πανδημίας αλλά και της οικονομίας.

Για παράδειγμα, Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα φορολογικά έσοδα των επόμενων μηνών θα είναι στο ίδιο ύψος που ήτανε τον Μάρτιο και τον Απρίλιο; Μπορούμε να γνωρίζουμε ποια θα είναι τελικά η επίπτωση της πανδημίας στον τουρισμό και την ποντοπόρο ναυτιλία, που έμμεσα ή άμεσα αποτελούν το 30% του ελληνικού ΑΕΠ; Γνωρίζουμε εάν και πότε θα επανέλθει η πανδημία δριμύτερη; Γνωρίζουμε αν και πότε θα βρεθεί εμβόλιο, η έστω μια αποτελεσματική θεραπεία για τον κορονοϊό; Ή μήπως γνωρίζουμε αν ο ιός μεταλλαχθεί σε μια πιο επιθετική και επικίνδυνη μορφή του; Όλα αυτά σήμερα παραμένουν εντελώς αβέβαια είναι μοιραίο να προκαλούν μεγάλες αναταράξεις και αναστάτωσης τόσο σε υγειονομικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη σε χώρες με πολύ ισχυρή οικονομία όπως είναι οι ΗΠΑ το επίπεδο της ανεργίας έχει ξεφύγει. Μόνο τον τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο είχαμε 22 εκατομμύρια ανέργους, περισσότερους από οτι είχε η μεγάλη αυτή η χώρα μετά το κραχ του 1929.

Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, με την σωφροσύνη που τον διακρίνει, αποφεύγει να κάνει προβλέψεις. Παραδέχεται ότι η κατάσταση είναι δύσκολη και λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα, που μπορεί ένα κράτος υπό τις παρούσες συνθήκες να λάβει, έτσι ώστε να είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει και το χειρότερο δυνατόν ενδεχόμενο. Δυστυχώς όμως ο ΣυΡιζΑ και η αντιπολίτευση δεν διακρίνονται με την ίδια υπευθυνότητα και την ίδια σωφροσύνη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, φοβούμενος την κατάρρευση του κόμματος του και του ιδίου, για μια ακόμα φορά καταφεύγει στον λαϊκισμό. Κατηγορώντας τον κύριο Μητσοτάκη ως δήθεν «αρχιτέκτονα της ύφεσης». Μικροκομματική που δεν ταιριάζει στις πολύ δύσκολες συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει η πατρίδα μας κάτω από πρωτοφανείς καταστάσεις που ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν είχε να αντιμετωπίσει. Υπευθυνότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων είναι σήμερα πιο απαραίτητη από πότε για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την πανδημία, που είναι βέβαιον ότι θα αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο για πολλές δεκαετίες στο μέλλον

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2531268/h-pandhmia-epanerxetai

Για μια Ελένη

Μετά την μεταπολίτευση του 1974, η κατάρρευση του αυταρχικού καθεστώτος της δικτατορίας, επέτρεψε στην Αριστερά να επιβάλλει τη δική της ιδεολογική επικυριαρχία στη νεαρά τότε δημοκρατία. Με αποτέλεσμα να νοθευτεί σε μεγάλο βαθμό η ελεύθερη διακίνηση απόψεων και ιδεών που είναι απαραίτητη για την λειτουργία μιας σύγχρονη ελεύθερης, δημοκρατικής κοινωνίας

Ενώ συνεχιζόταν ο εμφύλιος πόλεμος τον Αύγουστο 1948, μια απλή γυναίκα του λαού, η Ελένη Γκατζογιάννη από το χωριό Λιάς της Ηπείρου, που τότε βρισκόταν υπό τον έλεγχο του επονομαζόμενου «Δημοκρατικού Στρατού», που ελεγχόταν πλήρως από το ΚΚΕ, στην προσπάθειά της να φυγαδεύσει τα παιδιά της στην ασφάλεια και την ελευθερία, βρήκε τραγικό, φρικτό θάνατο. Εκτελέστηκε μετά από απόφαση του λεγόμενου «Λαϊκού Δικαστηρίου». Χρόνια μετά, ο γιος της Νικ Γκέιτς, που βρήκε καταφύγιο στις ΗΠΑ, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο το όνομα της «Ελένη», με το οποίο διεκτραγώδησε την φοβερή περιπέτεια της. Το βιβλίο έγινε μεγάλο μπεστ σέλερ. Εξαιτίας της επιτυχίας του, το βιβλίο έγινε και κινηματογραφική ταινία.

Το βιβλίο μεταφράστηκε και στα ελληνικά. Κι η ομώνυμη ταινία ήρθε στην Ελλάδα. Αλλά ούτε το βιβλίο ούτε η ταινία ευδοκίμησαν. Τα περισσότερα βιβλιοπωλεία υποχρεώθηκαν να το θάψουν. Κι όσοι κινηματογράφοι τόλμησαν να προβάλλουν την ταινία αναγκάστηκαν να την κατεβάσουν σχεδόν αμέσως λόγω των αντιδράσεων του ΚΚΕ και της επικυρίαρχης Αριστεράς. Φυσικά, κανένα τηλεοπτικό κανάλι τόλμησε έκτοτε να την προβάλλει.

Οι αντιδράσεις της Αριστεράς κατανοητές. Αφού η «Ελένη» κατέρριπτε πολλούς από τους προπαγανδιστικούς της μύθους για την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου. Αυτό που δεν είναι αποδεκτό είναι η έμμεση λογοκρισία, που επιβλήθηκε σε μια ολόκληρη κοινωνία. ΄Οποιον τον ενοχλούσε μπορούσε να μην διαβάσει το βιβλίο ή να μην δει την ταινία. Δικαίωμά του. Όπως όμως δικαίωμα είναι όποιου πολίτη να διαβάζει και να βλέπει ότι επιθυμεί. Αυτό είναι αυτονόητο για οποιαδήποτε δημοκρατική, ελεύθερη κοινωνία. Δυστυχώς όμως φαίνεται πως δεν είναι αυτονόητο για την ελληνική. Ελπίζω να έρχεται η μεγάλη αλλαγή στην κοινωνία μας. Ώστε να δέχεται την άλλη άποψη. Ακόμα κι αν ενοχλεί. Διότι η ανοχή σε όλες τις απόψεις κι η αντιμετώπιση της μισαλλοδοξίας είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας μας.

Κι εμένα μπορεί να μην μου άρεσε η ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο». Γιατί μπορεί να την θεωρούσα εξίσου προπαγανδιστική με την «Ελένη», όπως ισχυρίζονται οι αριστεροί. Και τούτο διότι η εξιδανίκευση του Νίκου Μπελογιάννη από την ταινία ήταν κι υπερβολική κι ανιστόρητη. Αυτό όμως δεν με έκανε να μην δω την ταινία. Να μην αναζητήσω την αλήθεια πίσω από τον μύθο. Σε κάθε περίπτωση κανείς από μας δεν διανοήθηκε καν να εμποδίσει την προβολή της ταινίας «Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο». Το ίδιο θα επιθυμούσα να συμβεί και με την «Ελένη». Διότι μόνον οι λαοί που σέβονται την πολυφωνία κι αναζητούν την αλήθεια και σέβονται τη διαφορετικότητα μπορούν να επιβιώσουν.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2531154/gia-mia-elenh