Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει τις τελευταίες εβδομάδες με αφορμή την κατάθεση του νέου νομοσχεδίου του υπουργείου παιδείας, με το οποίο έρχονται τα πάνω κάτω στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ανώτατη εκπαίδευση. Σε μεγάλο βαθμό είναι κατανοητό. Επί δεκαετίες, η επιβολή της αριστεράς σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο είχε φέρει τα πανεπιστήμια της χώρας υπό τον πλήρη έλεγχο της. Με αποτέλεσμα αυτονόητα για άλλες χώρες δεδομένα στον τρόπο λειτουργίας της εκπαίδευσης να μην είναι αυτονόητα στην Ελλάδα. Όπως για παράδειγμα το ότι οι σπουδές πρέπει να έχουν μία αρχή, μέση και τέλος. Και ότι ένας φοιτητής δεν μπορεί αιωνίως να είναι φοιτητής. Αν δεν μπορεί η δεν θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του, κάποια στιγμή πρέπει να σταματά. Πρέπει να χάνει την φοιτητική του ιδιότητα, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να μπαίνει στο πανεπιστήμιο στα 18 η στα 19 του χρόνια και να παραμένει σε αυτό μέχρι να γεράσει. Σκεφθείτε το ελληνικό παράδοξο. Ένας φοιτητής μπορεί να είναι σε οποιαδήποτε ηλικία στο πανεπιστήμιο. Ο καθηγητής στα 67 του χρόνια συνταξιοδοτείται υποχρεωτικά. Ο φοιτητής ποτέ. Δεν είναι γελοίο;
Και όμως αυτό το αυτονόητο δεν είναι αυτονόητο στην Ελλάδα. Χιλιάδες φοιτητές μαθητές και εκπαιδευτικοί διαδηλώνουν, εν μέσω πανδημίας στο κέντρο των μεγάλων πόλεων, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, που πλήττονται από τον κορονοϊό βίαια, εναντίον της αυτονόητης αυτής διατάξεις που περιέχεται στο νέο νομοσχέδιο. Από μόνο του θλιβερό και για την κοινωνία μας και για το εκπαιδευτικό σύστημα μας.
Κι όμως. Κάτι δείχνει να αλλάζει στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Όλες οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, καταδεικνύουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει κατανοήσει το αδιέξοδο αυτών των συμπεριφορών, που κράτησαν και την κοινωνία μας και την εκπαιδευτικό μας σύστημα στο παρελθόν. Σε ένα κακό παρελθόν, που κάποτε έπρεπε να ξεπεραστεί. Κι αυτή η ώρα ήλθε επιτέλους.
Η αντίδραση εκ μέρους της αριστεράς είναι έντονες. Επίσης κατανοητό διότι η αριστερά αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και μένει εγκλωβισμένη στο παρελθόν. Διαμαρτύρεται για την δημιουργία του νέου αστυνομικού σώματος, που σκοπό έχει την προστασία καθηγητών και φοιτητών από παράνομες, βίαιες, εγκληματικές συμπεριφορές τραμπούκων, εξτρεμιστών, χούλιγκανς μέσα στα πανεπιστήμια, που είναι χώροι ακαδημαϊκής μόρφωσης κι έρευνας. Και όχι χώροι για την δήθεν επαναστατική γυμναστική ακραίων ομάδων, που συχνά σε τίποτα δεν διαφέρουν από οργανωμένες συμμορίες.
Ουδείς είναι ευτυχής για την ύπαρξη αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Δε γίνεται όμως διαφορετικά από τη στιγμή που οι οργανωμένες αυτές συμμορίες έχουν μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε άντρο τρομοκρατίας και εγκληματικότητας, όπως πιστεύει μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Και δικαίως. Μάλιστα όλοι εμείς που δεχόμαστε την δημιουργία του νέου αστυνομικού σώματος, ελπίζουμε ότι στο μέλλον δεν θα χρειάζεται πια. Καθώς τα πανεπιστήμια μας θα γίνουν και πάλι χώροι ακαδημαϊκής μόρφωσης και έρευνες. Μέχρι τότε όμως πρέπει να προστατεύσουμε την ακαδημαϊκή ελευθερία για τους φοιτητές και για τους καθηγητές. Απομονώνοντας τους τραμπούκους.
Δυστυχώς, όπως είχα την ευκαιρία να αναφέρω και στην Βουλή, η αριστερά δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι έχει μείνει στο παρελθόν. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να ανακάμψει δημοσκοπικά και να αποτελέσει μια ισχυρή αντιπολίτευση για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Η αριστερά, δυστυχώς για αυτήν, έχει ξεπεραστεί από τους καιρούς που έχουν αλλάξει. Και όσο δεν το αντιλαμβάνεται τόσο θα βυθίζεται στην ανυπαρξία, πολιτική και ιδεολογική.
Πηγή: https://marketnews.gr/article/2565897/h-ideologiki-endeia-ths-aristeras
Ο μεγάλος συνωστισμός, που παρατηρήθηκε κατά το εκπαιδευτικό συλλαλητήριο της περασμένης Πέμπτης στο κέντρο της Αθήνας, σε μια εποχή κατά την οποία υπάρχει βασίμως μεγάλος κίνδυνος επανόδου ενός τρίτου, ακόμα πιο επικίνδυνου, κύματος πανδημίας στον τόπο μας και ιδιαίτερα στην Αττική, κατέδειξε για μια ακόμη φορά την μεγάλη ασυνέπεια λόγων κι έργων της Αριστεράς και την ανευθυνότητα της έναντι των Ελλήνων πολιτών. Οι ίδιοι άνθρωποι, πολιτικοί από τον ΣυΡιζΑ και το ΚΚΕ, που κατηγορούν την κυβέρνηση για τα μέτρα που παίρνει για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς πανδημίας, τώρα την επικρίνουν γιατί δεν επιτρέπει τα μεγάλα συλλαλητήρια που διοργανώνει η αριστερά εναντίον της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που σκοπό έχει να προστατέψει τα πανεπιστήμια μας από τους μπαχαλάκηδες και αυτούς που βιαιοπραγούν εναντίον των φοιτητών. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που παροτρύνουν τους διαδηλωτές να κατέβουν στους δρόμους Αθήνας σε μια εποχή που είναι προφανές ότι οποιοσδήποτε συνωστισμός θα οδηγήσει μοιραία σε αύξηση των θυμάτων της πανδημίας. Κι είναι οι ίδιοι πολιτικοί που αύριο θα κατηγορούν την κυβέρνηση γιατί δεν μπόρεσε να περιορίσει τα πολλά κρούσματα που πλήττουν και την χώρα μας.
Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μόνο ανεύθυνη αλλά και επικίνδυνη. Στην αντιμετώπιση αυτής της πρωτοφανούς πανδημίας, που δεν στρέφεται μόνο κατά συγκεκριμένων τάξεων του ελληνικού λαού αλλά εναντίον του συνόλου, δεν χωρούν ούτε λαϊκισμός αλλά ούτε δημαγωγία, όπως αυτή στην οποία καταφεύγουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Επιτέλους ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας που έχει προκαλέσει πάνω από 2 εκατομμύρια, νεκρούς παγκοσμίως και 6000 στην χώρα μας, πρέπει να ανακαλύψουμε και πάλι το αυτονόητο. Ότι ο ιός κολλάει παντού. Παντού όπου δεν εφαρμόζονται τα μέτρα. Παντού όπου υπάρχει συνωστισμός και δε φοράμε μάσκες και δεν κρατάμε αποστάσεις. Και στις εκκλησίες και στη Βουλή και στα μαγαζιά και στα μέσα μεταφοράς και στα συλλαλητήρια, ακόμα και στα ίδια μας τα σπίτια. Και ο ιός δεν κάνει διακρίσεις. Πλήττει το ίδιο πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και αδύναμους. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την πανδημία ανάλογα με το πως βολεύει τις προσωπικές η τις κομματικές μας ιδεοληψίες.
Ποτέ δεν έχω υποστηρίξει πως η κυβέρνηση τα έχει κάνει όλα σωστά από την αρχή της εμφάνισης αυτής της πρωτοφανούς κρίσης. Του μεγαλύτερου προβλήματος που έχει αντιμετωπίσει η χώρα μας και ολόκληρος ο κόσμος μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει κάνει λάθη. Και θα κάνει κι άλλα. Γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Γιατί δεν υπάρχει εκ των προτέρων σωστό ή λάθος στην αντιμετώπιση της πρωτοφανούς πανδημίας για την οποία δεν έχουμε καμία μα καμία εμπειρία. Φτάνει να μαθαίνει από τα λάθη της και να προσπαθεί να τα διορθώνει με συνέπεια, φρόνηση και σκληρή δουλειά. Κι αυτό νομίζω πως πράττει. Με δεδομένες τις συνθήκες και δεδομένα τα υγειονομικά και δημοσιονομικά περιθώρια που διαθέτει.
Ας μην ξεχνάμε ότι πρώτη προτεραιότητα του κράτους είναι να προσφέρει νοσηλεία σε όσους την έχουν ανάγκη. Εάν κατέρρεε το δημόσιο σύστημα υγείας μαζί του θα κατέρρεε και το ίδιο το κράτος. Γι’ αυτό η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να παίρνει μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. Για να προστατεύσει την δημόσια υγεία, που αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα της. Αυτό βέβαια έχει δυσμενείς, οδυνηρές συνέπειες στην κοινωνία και την οικονομία που δοκιμάζονται σκληρά. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Γι’ αυτό και κανείς από όσους επικρίνουν την κυβερνητική πολιτική δεν έχει να την προτείνει εναλλακτική λύση.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μέσα στα πλαίσια των δημοσιονομικών δυνατοτήτων της κάνει ότι είναι δυνατόν να βοηθήσει εκείνους τους πολίτες, που πλήττονται περισσότερο από την πανδημία. Ιδίως τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους εμπόρους, τους καταστηματάρχες, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, που ζουν ένα πραγματικό εφιάλτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται λάθη και αδικίες. Γίνονται. Μοιραίο είναι κάτω απ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Και γι’ αυτό είμαστε εδώ για να επισημαίνουμε τα λάθη και τις αδικίες. Και να ζητούμε την διόρθωση τους. Όπως έκανα την περασμένη Πέμπτη με την ομιλία μου στη Βουλή, ζητώντας από το υπουργείο οικονομικών να επανεξετάσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκαν οι ενισχύσεις μέσω της επιστρεπτέας προκαταβολής πέντε.
Πηγή: https://marketnews.gr/article/2565711/moiraioi-aneythynoi-ki-epikindynoi
Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας που ψηφίστηκε από την ολομέλεια της Βουλής την περασμένη Πέμπτη, ήταν μοιραίο να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις μεταξύ των συνδικαλιστών αλλά και των κομμάτων της αριστεράς. Η δημόσια εκπαίδευση υπήρξε πάντα πηγή έντονης αντιπαράθεσης ανάμεσα στα κόμματα για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους. Ενδεχομένως πιο έντονης και από την οικονομία. Πολύ φοβάμαι όμως ότι η στάση των συνδικαλιστών και των κομμάτων της αντιπολίτευσης επικεντρώθηκε περισσότερο στην εισαγωγή της αξιολόγησης για τους εκπαιδευτικούς και λιγότερο στην ουσία το θεμάτων που αφορούν τη δημόσια εκπαίδευση. Δηλαδή στην καλύτερη εκπαίδευση των μαθητών και των επόμενων γενεών.
Όπως επεσήμανα και στην ομιλία μου από βήματος της Βουλής, η αριστερά είχε κατορθώσει επί σειράν ετών, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση το 1974 και μετά, να επιβάλλει την δική της ατζέντα στην εκπαίδευση. Και γενικότερα στην δημόσια παιδεία. Περίπου 50 χρόνια μετά, η κατάσταση όχι μόνον δεν έχει γίνει καλύτερη αλλά πολύ φοβάμαι ότι έχει γίνει χειρότερη. Το δημόσιο σύστημα δεν έχει βελτιωθεί τόσο ώστε να παράγει καλύτερους μαθητές, πιο μορφωμένους, πιο προικισμένους, πιο πετυχημένους. Ανάλογα με τις εξελίξεις που έχουν διαμορφωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντίθετα, όπως καταδεικνύουν η παγκόσμια λίστα την παγκόσμιες λίστες αξιολόγησης, ο μέσος έλληνας μαθητής δεν πηγαίνει καλά στην κατανόηση κειμένου ή στις βασικές επιστημονικές, μαθηματικές, φυσικές γνώσεις. Στην αξιολόγηση της Πίζας είμαστε ουραγός. Όπως ουραγοί είναι και τα ελληνικά πανεπιστήμια στις παγκόσμιες λίστες αξιολόγησης, όπως αυτή της Σαγκάης.
Ασφαλώς και το 1974 υπήρχε η ανάγκη της φιλελευθεροποίησης της εκπαίδευσης. Όμως η επιβολή των αριστερών αντιλήψεων, που έκτοτε λειτουργεί από αναχρονιστικά έως και αντιδραστικά, οδήγησαν όχι στην ενίσχυση της αριστείας και στην ανάδειξη της καλύτερης εκπαίδευσης αλλά δυστυχώς στην ισοπέδωση. Βλέπουμε μαθητές που δεν έχουν καν τις στοιχειώδεις γνώσεις. Δεν ξέρουν ούτε να γράψουν ελληνικά ούτε διαθέτουν επαρκείς γνώσεις ιστορίας, μαθηματικών, φυσικής, γεωγραφίας. Η ισοπέδωση, που έφτασε σε ακραία επίπεδα με τις καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων και τον άκρατο συνδικαλισμό, οδήγησε στην υποβάθμιση. Στην άγνοια, στην αγραμματοσύνη, στην έλλειψη μόρφωσης. Πρέπει επιτέλους να το παραδεχτούμε. Το εκπαιδευτικό σύστημα της μεταπολίτευσης απέτυχε. Και σ’ αυτό φέρουμε όλοι ευθύνη. Κυρίως όμως η αριστερά και οι συνδικαλιστές.
Παρακολουθώντας όμως την συζήτηση που έγινε εις μάκρος στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο, αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η ένδεια των επιχειρημάτων της αντιπολίτευσης, κι ιδίως του ΣυΡιζΑ που ως αξιωματική αντιπολίτευση θα έπρεπε να είναι πολύ πιο καίριος στην ανάπτυξη των απόψεων του. Να συμφωνήσω ότι το νομοσχέδιο που επέβαλε η ηγεσία του υπουργείου παιδείας δεν αποτελεί μία συγκλονιστική μεταρρύθμιση. Κατά την γνώμη μου εμπεριέχει σημαντικές διατάξεις, που εάν εφαρμοστούν επιτυχώς, θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της δημόσιας, και όχι μόνο, εκπαίδευσης. Κυρίως σε ό,τι αφορά τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία, που ενισχύουν την αριστεία και την εισαγωγή ξενόγλωσσων τμημάτων στα πανεπιστήμια μας. Αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση για μια ακόμη φορά υπήρξε κατώτερη των περιστάσεων. Έχω πλέον την βάσιμη εντύπωση ότι ο κόσμος δεν ακούει πλέον τον ΣυΡιζΑ και τον ηγέτη του, τον Αλέξη Τσίπρα. Η κοινωνία τους έχει γυρίσει την πλάτη διότι η αριστερά σήμερα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών.
Ο ΣυΡιζΑ και ο ηγέτης του μάταια επιχειρούν να βρουν τον βηματισμό τους και να αναπτύξουν με επιτυχία τον αντιπολιτευτικό τους λόγο. Κι αυτό μας ενδιαφέρει όλους πολύ. Διότι το κοινοβουλευτικό μας σύστημα απαιτεί ισχυρή αντιπολίτευση. Ιδίως αξιωματική. Μόνον έτσι θα μπορεί και η κυβέρνηση να γίνεται καλύτερη και να μην παρασύρεται από την αλαζονεία που μοιραία αναπτύσσεται όταν βρίσκεσαι στην εξουσία.
Πηγή: http://marketnews.gr/article/2508854/h-koinwnia-gyrna-thn-plath-ths-ston-syriza-kai-ton-tsipra