Ισχυρή Αποφασιστικότητα

Θυμάμαι πριν από 30 χρόνια, όταν κάλυπτα το πολιτικό ρεπορτάζ της ΝΔ για την εφημερίδα «Καθημερινή», ότι είχα την ευκαιρία να κάνω μια μεγάλη συζήτηση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πρόεδρο τότε της Νέας Δημοκρατίας και μετέπειτα πρωθυπουργό, για το ελληνοτουρκικό και τους κινδύνους που κρύβονται από την τουρκική απειλή και επιθετικότητα. Θυμάμαι λοιπόν πολύ ζωντανά τον αείμνηστο Κων. Μητσοτάκη να μου λέει ότι πραγματικό κίνδυνο από την Τουρκία δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε μέχρις ότου το καθεστώς της Άγκυρας αποφασίσει να αμφισβητήσει την συνθήκη της Λωζάνης. Τότε, νεαρός ρεπόρτερ ομολογώ ότι δεν είχα εκτιμήσει όσο σωστά έπρεπε την προειδοποίηση Μητσοτάκη. Και πολύ φοβάμαι ούτε το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας στα χρόνια, που μεσολάβησαν.

Αυτό δυστυχώς συνέβη το τελευταία χρόνια όταν ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, έφτασε μέχρι του σημείου να έρθει επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα και να θέσει την άποψή του και την τουρκική θέση για αλλαγή και αναθεώρηση της Συνθήκες της Λωζάνης ενώπιον του προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Η πρόκληση του κυρίου Ερντογάν ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι κατέγραψε ο τύπος της εποχής, δηλαδή πριν από ενάμιση μόλις χρόνο. Και τούτο διότι ουσιαστικά ο πρόεδρος της Τουρκίας αμφισβήτησε επί ελληνικού εδάφους, τα σύνορα της Ελλάδος και κατά συνέπεια και της Τουρκίας όπως αυτά καθορίζονται από τις συμφωνίες της Λωζάνης ήδη από το 1923. Δηλαδή αμφισβήτησε την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, όπως είναι η υφαλοκρηπίδα των νησιών μας κι οι θαλάσσιες ζώνες. Έκτοτε, η Άγκυρα έχει ανεβάσει κατά πολύ τους τόνους της αντιπαράθεσης της με την Αθήνα, και όχι μόνο. Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια και θα μετατρέψει κάποια στιγμή τα λόγια της έργα. Κατά καιρούς οι κυβερνήσεις Τουρκίας έχουν αποδείξει ότι δε μένω στα λόγια αλλά ότι προχωρεί στην εφαρμογή όσων έχουν πρωί. Αυτό μοιραία δημιουργεί έντονη ανησυχία και προβληματισμό στην χώρα μας. Η Ελλάδα, η οποία σέβεται από το 1923, χωρίς καμιά υπαναχώρηση την συνθήκη της Λωζάνης που είχαν υπογράψει στην ελβετική πόλη οι τότε ηγέτες, ο Ελευθέριος Βενιζέλος εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης κι ο Μουσταφά Κεμάλ εκ μέρους του νεοσύστατου τότε τουρκικού κράτους, λαμβάνει σοβαρά τις σημερινές τούρκικες προκλήσεις. Κι ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε. Αλλά δεν φοβόμαστε και δεν εγκαταλείπουμε τις πάγιες αξίες και τα δίκαια του ελληνισμού.

Σήμερα η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αποφασισμένη να προστατεύσει με κάθε τρόπο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Επιδιώκουμε και επιθυμούμε την ειρηνική επίλυση των διαφορών μας και ζητούμε να διαμορφώσουν σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία. Και γι’αυτό όχι μόνο ακολουθεί ρεαλιστική κι αποφασιστική εξωτερική πολιτική. Αλλά σφυρηλατεί ισχυρές συμμαχίες με τον παραδοσιακό μας σύμμαχο κι ισχυρότερη δύναμη στον κόσμο, τις ΗΠΑ. Η επιστολή του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μαικ Πομπέο, που δηλώνει ότι η Ουάσιγκτον εγγυάται το status quo στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και την ασφάλεια της Ελλάδας, είναι μια πολύ σημαντική θετική εξέλιξη. Όπως είναι η σφυρηλάτηση της συμμαχίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Πάνω από όλα την ασφάλεια της εδαφικής μας ακεραιότητας εγγυώνται η ισχύς των Ενόπλων μας Δυνάμεων κι η αποφασιστικότητα της ελληνικής κοινωνίας.

Γι’ αυτό εκτιμώ ότι όλοι οι Έλληνες απαιτείται να συσπειρωθούμε, ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις και σκοπιμότητες, γύρω από τον Κυριάκο και την κυβέρνηση του, για να υποβοηθήσουμε το τιτάνιο έργο που έχουν αναλάβει για την προάσπιση των εθνικών δικαίων και συμφερόντων. Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, μεμψιμοιρίες και κομματική εκμετάλλευση δεν χωρούν στην διαχείριση των μειζόνων εθνικών προβλημάτων μας. Απαιτούνται εθνική σύμπνοια κι ομοψυχία.

πηγή: http://marketnews.gr/article/2454677/isxyrh-apofasistikothta