Ζούμε σε πρωτοφανείς και πρωτόγνωρες καταστάσεις για την γενιά μας. Ποτέ άλλοτε από το 1950 και μετά, η Ελλάδα δεν βρέθηκε μπροστά σε μια τόσο μεγάλη πρόκληση και δοκιμασία, όπως είναι η πανδημία του κορωνοϊού. Οι δικές μας οι γενιές δεν είχαν γνωρίσει πόλεμο. Δεν είχαν γνωρίσει ούτε και μια πολύ μεγάλη πρόκληση, όπως είναι αυτή που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Βέβαια η χώρα χρεοκόπησε το 2010. Αλλά η επίπτωση στην δημόσια υγεία, στην κοινωνική συνοχή, στην οικονομία της Ελλάδος από την πανδημία, μπορεί να αποδειχθεί πολύ χειρότερη και από την χρεοκοπία του 2010.

Ήδη ο ΟΟΣΑ προειδοποιεί ότι οι επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία από την πανδημία του κορονοϊού, θα είναι πολύ μεγαλύτερες και από την κρίση του 2001 με την πτώση των δίδυμων πύργων, αλλά και με την μεγάλη ύφεση που προκάλεσε η χρηματιστηριακή κρίση του 2008, με αφορμή την κατάρρευση της Lehman Brothers. Εδώ και μήνες, από αυτήν εδώ την στήλη επισημαίνουμε ότι δεν είμαστε μεν γνώστες των ιατρικών θεμάτων που σχετίζονται με την δημόσια υγεία, για να ξέρουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα από την πανδημία. Αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι επιπτώσεις στην οικονομία θα είναι τρομακτικές. Και δυστυχώς από ότι φαίνεται επιβεβαιωνόμαστε. Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο γενικός διευθυντής του Ο.Ο.Σ.Α Ανχελ Γκουρία, επισημαίνει ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται πλέον στην παγκόσμια οικονομία θα την επηρεάζει αρνητικά για πολλά χρόνια, ακόμα και μετά το τέλος της πανδημίας. Γιατί για πρώτη φορά μιλάει ακόμα και για το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας ύφεσης.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα, δίνουμε έναν πολύ δύσκολο αγώνα. Διότι η χώρα μας δεν είχε βγει ακόμα από την οικονομική κρίση, όταν ήρθε η πανδημία για να της δώσει ένα ισχυρό νέο χτύπημα. Ήδη, χάρις στις πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, η Ελλάδα κατόρθωσε να μπει στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και να εξασφαλίσει κάποια κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να ενισχύσει τους τομείς εκείνους της οικονομίας που πλήττονται από την πανδημία. Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν κοστίζουν 10 δις ευρώ. Είναι τεράστιο το ποσό. Υπερβαίνει το 5% του ΑΕΠ.

Οι αντοχές όμως των δημόσιων οικονομικών δεν είναι απεριόριστες. Αν η κρίση με την πανδημία αυτή συνεχιστεί για λίγες βδομάδες ακόμα, όπως είναι και το πιθανότερο, τότε θα δοκιμαστούν σκληρά τα δημόσια οικονομικά της χώρας. Και θα θέσουν έν αμφιβόλω την όποια προσπάθεια για την ανάκαμψη της οικονομίας μας. Η κυβέρνηση ήδη προειδοποιεί όλους όσους ζητούν και νέα επιδόματα ότι δεν είναι δυνατόν να δοθούν. Βρισκόμαστε σε πολύ κρίσιμη οικονομική κατάσταση. Γιατί ακόμα κι αν ξεπεράσουμε την πανδημία μέσα στους προσεχείς μήνες, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι χρειαζόμαστε δυνάμεις για να ξανασταθούμε στα πόδια μας και να μπορέσουμε να οδηγήσουμε σε ισχυρή ανάκαμψη την οικονομία και την αγορά. Διότι διαφορετικά θα μπούμε σε έναν φαύλο κύκλο υποβάθμισης και στασιμότητας από τον οποίον η χώρα δεν θα μπορέσει να ξεφύγει για πολλά χρόνια στο μέλλον.

Τα λέω αυτά γιατί στις δικές μας γενιές, όσοι γεννηθήκαμε μετά το 1950, είχαμε την μεγάλη τύχη να μη γνωρίσουμε ποτέ πόλεμο στην Ελλάδα. Οι διηγήσεις των γονιών μας και των παππούδων μας από την κατοχή, τον πόλεμο, τον εμφύλιο, όλα αυτά που συγκλόνισαν την Ελλάδα στη δεκαετία του 40, ήτανε σαν μια μακρινή ιστορία που δεν μας αγγίζει ουσιαστικά. Μόνον θεωρητικά αντιλαμβάνεσαι συμφορές που δεν τις έχεις βιώσει. Αντίθετα, στην δική μας εποχή βιώσαμε μια πρωτοφανή 35ετια, πολιτικής ελευθερίας και οικονομικής ευημερίας, από το 1974-2009, που όμοια της δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ελληνικού κράτους.

Κάθε γενιά όμως έχει και τη δική της μεγάλη δοκιμασία. Αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων διαχρονικά, όπως η ιστορία διδάσκει. Οι δικές μας γενιές γνώρισα την πρώτη μεγάλη δοκιμασία το 2010 με την χρεοκοπία. Τώρα ήρθε η νέα μεγάλη δοκιμασία, με την πανδημία κορονοϊού Covid-19. Για τα δεδομένα μας, αυτός είναι ο πόλεμος της γενιάς μας. Ένας πόλεμος διαφορετικός. Δεν έχουμε βομβαρδισμούς από αεροπλάνα. Δεν έχουμε ελεύθερους σκοπευτές έξω από τα παράθυρα μας. Αλλά έχουμε έναν εχθρό ανηλεή, αδίστακτο, χωρίς συναισθήματα, χωρίς τρόπο να τον αντιμετωπίσουμε η να διαπραγματευθούμε μαζί του, παρά μόνο με το να τον απομονώσουμε από το να μολύνει τους άλλους συμπολίτες μας. Τελικά, η καραντίνα στην οποίαν υποχρεούμαστε πλέον να βρεθούμε όλοι μας είναι η δική μας άμυνα, η δική μας εθνική αντίσταση, σ’ αυτόν τον αόρατο αλλά πολύ καταστροφικό εχθρό, που μόνον ενωμένοι και αποφασισμένοι να θυσιάσουμε την βολή μας, θα μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε και να τον νικήσουμε. Όπως στο έπος του 40, οι Έλληνες ενωμένοι νίκησαν ένα πανίσχυρο εχθρό, αποφασισμένοι να κάνουμε ως κοινωνία τις μεγαλύτερες θυσίες για την πατρίδα, έτσι και τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε τις δικές μας θυσίες για να σώσουμε την πατρίδα μας από την πανδημία του Covid-19. Αυτός είναι ο δικός μας πόλεμος. Ας γίνει και το δικό μας έπος! Χωρίς γκρίνιες και μεμψιμοιρία. Όταν νικήσουμε θα έχουμε όλο τον χρόνο να τσακωθούμε μεταξύ μας, όπως συνηθίζουμε άλλωστε εμείς οι Έλληνες. Μέχρι τότε όμως ας αφήσουμε στην άκρη τις ιδεοληψίες, την συνωμοσιολογία, τις κομματικές μας ταυτότητες. Τώρα είναι η ώρα της μάχης. Τώρα είναι η ώρα του αγώνα και της Νίκης!

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2456532/h-ellada-se-polemo

Νιώθω το χρέος να απευθύνω σε όλους σας μια έκκληση. Λυπάμαι που θα το πω αλλά διαπιστώνω ότι πάρα πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ζούμε σε πρωτοφανείς, εξαιρετικές καταστάσεις.

Νομίζουν ότι είναι μια περιπετειούλα που θα περάσει πολύ σύντομα. Δεν είναι έτσι. Βρισκόμαστε μέσα σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, όπως δραματικά διαπίστωσαν όλοι οι ηγέτες του κόσμου, μεταξύ των οποίων κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σε έναν πόλεμο όπου ο εχθρός είναι αόρατος, μικροσκοπικός αλλά εντελώς καταστροφικός κι ύπουλος. Για να τον νικήσουμε θα χρειαστούν τεράστιες προσπάθειες. Και θα υπάρξουν και θύματα και πολύ μεγάλες ζημιές. Στο τέλος αυτού του πολέμου, δεν θα υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ζημιωθεί από τις συνέπειες αυτού του πολέμου. Δυστυχώς θα υπάρξουν θύματα. Ακόμα και νεκροί, ελπίζω λίγοι. Αλλά όλοι μας, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο θα υποστούμε ζημιές. Κυρίως οικονομικές αλλά κι ανθρώπινες, κοινωνικές, ψυχολογικές, όπως σε κάθε πόλεμο. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε από τώρα προτού είναι πολύ αργά. Και να συμπεριφερθούμε ανάλογα. Οι καταστάσεις δεν είναι ίδιες με πριν από λίγους μήνες.

Η Ελλάδα, όπως όλος ο κόσμος, αντιμετωπίζει την απειλή, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Χάρις στις πρωτοβουλίες και τις αποφάσεις της κυβέρνησης μας και του πρωθυπουργού μας. Αλλά δεν αρκούν. Αν δεν είμαστε ενωμένοι όλοι οι Έλληνες στην κοινή προσπάθεια, κι αν δεν αποφασίσουμε να επιδείξουμε την ανάλογη κοινωνική και ατομική ευθύνη, τότε η ζημιά που θα υποστούμε ως έθνος θα είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Σας εκλιπαρώ. Ας αφήσουμε στην άκρη το εγώ μας. Δεν είναι η εποχή για την διεκδίκηση προσωπικών, κομματικών, συντεχνιακών, ή άλλων συμφερόντων. Είναι η εποχή της κοινής προσπάθειας, του κοινού αγώνα για την αντιμετώπιση του εχθρού. Όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος θα έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε τον απολογισμό μας και να ασκήσουμε την κριτική μας για τα τυχόν λάθη που έχουν γίνει. Μέχρι τότε όμως, όλοι μας, με υπευθυνότητα και αίσθηση καθήκοντος, συμπαρατασσόμαστε με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό και δίνουμε τον κοινό αγώνα ως απλοί στρατιώτες, αποφασισμένοι κι υπάκουοι στο πεδίο της μάχης. Σε αυτό τον αγώνα κανείς μας δεν περισσεύει. Μένουμε σπίτι μας κι υπακούμε στις οδηγίες των ειδικών και στις αποφάσεις της κυβέρνησης, διότι αυτό είναι το καθήκον μας έναντι της πατρίδας μας, της οικογένειας μας, των φίλων και συμπολιτών μας, της ιστορίας και του πολιτισμού μας.

Είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι. Η κατάσταση παραμένει φυσικά δύσκολη αλλά τα πρώτα στοιχεία είναι σχετικά διαχειρίσιμα. Ο αριθμός των κρουσμάτων που χρειάζεται να νοσηλευθούν δεν έχει ξεφύγει. Ο αριθμός των νεκρών, μολονότι έχει φτάσει τους έξι, ούτε αυτός έχει ξεφύγει. Αλλά δυστυχώς υπάρχει μεγαλύτερος αριθμός διασωληνωμένων μέσα στα τελευταία εικοσιτετράωρα. Είναι σαφές ότι τα μέτρα που ελήφθησαν εγκαίρως από την κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, αποδίδουν σε κάποιο βαθμό. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μας κάνουν να εφησυχάζουμε. Η κατάσταση παραμένει δύσκολη. Και οι επόμενοι δύο μήνες θα είναι καθοριστικοί για την πορεία της νόσου. Μένουμε σπίτι, υπακούμε στις οδηγίες των ειδικών και της κυβέρνησης και πράττουμε το καθήκον μας έναντι της πατρίδας μας, των συμπολιτών μας και της οικογένειας μας, με βαθύ αίσθημα καθήκοντος. Βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου. Στη μάχη δεν χωρούν ούτε αμφισβητήσεις ούτε γκρίνιες ούτε παράπονα ούτε απειθαρχία. Είμαστε στρατιώτες κι υπακούμε στις εντολές των στρατηγών μας. Και να είστε βέβαιοι ότι σύντομα θα βγούμε νικητές από τον σκληρό αυτό πόλεμο εναντίον ενός αόρατου αλλά όχι ανίκητου εχθρού!

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2456375/exoume-xreos-sthn-patrida-mas

Νιώθω το χρέος να απευθύνω σε όλους σας μια έκκληση. Λυπάμαι που θα το πω αλλά διαπιστώνω ότι πάρα πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ζούμε σε πρωτοφανείς, εξαιρετικές καταστάσεις. Νομίζουν ότι είναι μια περιπετειούλα που θα περάσει πολύ σύντομα. Δεν είναι έτσι. Βρισκόμαστε μέσα σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, όπως δραματικά διαπίστωσε χθες με το διάγγελμα του, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν. Σε έναν πόλεμο όπου ο εχθρός είναι αόρατος, μικροσκοπικός αλλά εντελώς καταστροφικός κι ύπουλος. Για να τον νικήσουμε θα χρειαστούν τεράστιες προσπάθειες. Και θα υπάρξουν και θύματα και πολύ μεγάλες ζημιές. Στο τέλος, δεν θα υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ζημιωθεί από τις συνέπειες αυτού του πολέμου. Δυστυχώς θα υπάρξουν θύματα. Ακόμα και νεκροί, ελπίζω λίγοι. Αλλά όλοι μας, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο θα υποστούμε ζημιές. Κυρίως οικονομικές αλλά κι ανθρώπινες, κοινωνικές, ψυχολογικές, όπως σε κάθε πόλεμο. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε από τώρα προτού είναι πολύ αργά. Και να συμπεριφερθούμε ανάλογα. Οι καταστάσεις δεν είναι ίδιες με πριν από λίγους μήνες. Η Ελλάδα, όπως όλος ο κόσμος, αντιμετωπίζει την απειλή, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Χάρις στις πρωτοβουλίες και τις αποφάσεις της κυβέρνησης μας και του πρωθυπουργού μας. Αλλά δεν αρκούν. Αν δεν είμαστε ενωμένοι όλοι οι Έλληνες στην κοινή προσπάθεια, κι αν δεν αποφασίσουμε να επιδείξουμε την ανάλογη κοινωνική και ατομική ευθύνη, τότε η ζημιά που θα υποστούμε ως έθνος θα είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Σας εκλιπαρώ. Ας αφήσουμε στην άκρη το εγώ μας. Δεν είναι η εποχή για την διεκδίκηση προσωπικών, κομματικών, συντεχνιακών, ή άλλων συμφερόντων. Είναι η εποχή της κοινής προσπάθειας, του κοινού αγώνα για την αντιμετώπιση του εχθρού. Όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος θα έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε τον απολογισμό μας και να ασκήσουμε την κριτική μας για τα τυχόν λάθη που έχουν γίνει. Μέχρι τότε όμως, όλοι μας, με υπευθυνότητα και αίσθηση καθήκοντος, συμπαρατασσόμαστε με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό και δίνουμε τον κοινό αγώνα ως απλοί στρατιώτες, αποφασισμένοι κι υπάκουοι στο πεδίο της μάχης. Σε αυτό τον αγώνα κανείς μας δεν περισσεύει. Μένουμε σπίτι μας κι υπακούμε στις οδηγίες των ειδικών και στις αποφάσεις της κυβέρνησης, διότι αυτό είναι το καθήκον μας έναντι της πατρίδας μας, της οικογένειας μας, των φίλων και συμπολιτών μας, της ιστορίας και του πολιτισμού μας.