Blog Elements – Σελίδα 145

Half Sized Blog Element (Single Author Style)

Half Sized Blog Element (Multi Author Style)

Μεταναστευτικό και πολιτική ορθότητα

Ζούμε σε εποχές μεγάλης αναταραχής κι αβεβαιότητας, που επιτείνεται από το μεταναστευτικό πρόβλημα, που καθίσταται το μείζον πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η χώρα κι απειλεί ακόμα και με αλλοίωση την ελληνική κοινωνία. Ο φόβος, εν πολλοίς δικαιολογημένος, δίνει τη θέση του στη λογική και την ψηχραιμία. Κι οι κραυγές, που ήδη ακούγονται, εξαιτίας της μεγάλης διάστασης, […]

Ισχυρή Αποφασιστικότητα

Μεταναστευτικό και πολιτική ορθότητα

Ισχυρή Αποφασιστικότητα

Full Sized Blog Element (Big Preview Pic)

Μεταναστευτικό και πολιτική ορθότητα

Ο φόβος, εν πολλοίς δικαιολογημένος, δίνει τη θέση του στη λογική και την ψηχραιμία. Κι οι κραυγές, που ήδη ακούγονται, εξαιτίας της μεγάλης διάστασης, που λαμβάνει στην κοινωνία η παρουσία παράνομων, κυρίως μουσουλμάνων, μεταναστών, οδηγεί ήδη σε έκρηξη πολιτικού λαιϊκισμού, που εκ των πραγμάτων πληρώσαμε πολύ ακριβά τα τελευταία δεκα χρόνια με την αντιμνημονιακή πολιτική, εξαιτίας της χρεοκοπίας του 2010, αλλά και τώρα μπορεί να προκαλέσει νέα αμφισβήτηση του δημοκρατικού μας συστήματος. Ο λαικισμος όμως δεν προέρχεται μόνον από την άκρα δεξιά, που προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το όλο θέμα για να προωθήσει την αντιπολιτευτική της αντζέντα. Αλλά και από την αριστερά με την μορφή της δήθεν «πολιτικής ορθότητας».

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για το θέμα της μετανάστευσης, νόμιμης ή μη, και των επιπτώσεών της στις τοπικές κοινωνίες και στη χώρα γενικότερα. Άλλωστε το θέμα δεν είναι σημερινό, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον σημειώνεται έξαρση του φαινομένου, ενώ ειδικά τους τελευταίους μήνες η κατάσταση τείνει να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Την ίδια στιγμή που οι τοπικές κοινωνίες καλούνται να αναλάβουν φορτίο που δεν θα έπρεπε να τους αναλογεί, με λύπη διαπιστώνω ότι μέρος της συζήτησης εξακολουθεί να αναλώνεται γύρω από την ορολογία που χρησιμοποιείται. Λαθρομετανάστες, παράνομοι μετανάστες, παράτυποι μετανάστες, μετανάστες χωρίς χαρτιά, πρόσφυγες, όπως και να τους αποκαλέσει κάποιος, αυτό δεν ενδιαφέρει καθόλου τις τοπικές κοινωνίες. Το ζητούμενο είναι πως θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται βέβαια, υποδηλώνουν εμμέσως και τον τρόπο αντιμετώπισής του από το κράτος, για αυτό και η χρήση συγκεκριμένων όρων έχει αποτελέσει διαχρονικά πεδίο εύκολης και φτηνής θα έλεγα, πολιτικής εκμετάλλευσης, με την αριστερά να πουλάει ανθρωπισμό, μόνο στα λόγια φυσικά. Έτσι, για παράδειγμα, η αριστερά και οι κάθε λογής υπέρμαχοι ανθρωπίνων δικαιωμάτων διατείνονται, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους, ότι δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες, προβάλλοντας το έωλο ασφαλώς, επιχείρημα «ότι κανείς άνθρωπος δεν είναι λαθραίος». Θα το εξηγήσω λοιπόν μόνο μια φορά και δεν θα επανέλθω, γιατί δε θέλω να δώσω παραπάνω αξία σε φτηνή πολιτική ορθότητα. Η λέξη «λαθραίος» αναφέρεται στο καθεστώς εισόδου τους στη χώρα, όχι φυσικά στην ανθρώπινή τους υπόσταση. Φανταστείτε πόσο γελοίο θα ήταν να ονομάζαμε για λόγους πολιτικής ορθότητας, ή στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού, τον λαθρεπιβάτη «παράτυπο επιβάτη», τον λαθρέμπορο «έμπορο χωρίς χαρτιά» ή το λαθροθήρα «κυνηγό χωρίς άδεια».

Η σκόπιμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που γίνεται από την πλευρά της αριστεράς σε αυτό το θέμα, αποσκοπεί στον χαρακτηρισμό των χρηστών του όρου, ως «ακροδεξιών», «ρατσιστών», «φασιστών» και εμμέσως στην (αυτο)λογοκρισία τους. Εξ αιτίας του γεγονότος αυτού, δεν είναι σπάνιο άλλωστε, πολλές συζητήσεις γύρω από το θέμα να ξεκινούν από τους ομιλητές με απολογητικό χαρακτήρα του τύπου «δεν είμαι ρατσιστής αλλά…».

Αυτό το ιδιότυπο ταμπού, μετά την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού στο πρόσφατο συνέδριο της ΝΔ, φαίνεται να σπάει. Είναι καιρός θα έλεγα, και ο απλός κόσμος να υιοθετήσει την άποψη ότι η πολιτική ορθότητα πρέπει να επιστραφεί στους πολιτικούς. Εγώ προσωπικά δεν θα πάρω.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2453422/metanasteytiko-kai-politiki-orthothta

Ισχυρή Αποφασιστικότητα

Θυμάμαι πριν από 30 χρόνια, όταν κάλυπτα το πολιτικό ρεπορτάζ της ΝΔ για την εφημερίδα «Καθημερινή», ότι είχα την ευκαιρία να κάνω μια μεγάλη συζήτηση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πρόεδρο τότε της Νέας Δημοκρατίας και μετέπειτα πρωθυπουργό, για το ελληνοτουρκικό και τους κινδύνους που κρύβονται από την τουρκική απειλή και επιθετικότητα. Θυμάμαι λοιπόν πολύ ζωντανά τον αείμνηστο Κων. Μητσοτάκη να μου λέει ότι πραγματικό κίνδυνο από την Τουρκία δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε μέχρις ότου το καθεστώς της Άγκυρας αποφασίσει να αμφισβητήσει την συνθήκη της Λωζάνης. Τότε, νεαρός ρεπόρτερ ομολογώ ότι δεν είχα εκτιμήσει όσο σωστά έπρεπε την προειδοποίηση Μητσοτάκη. Και πολύ φοβάμαι ούτε το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας στα χρόνια, που μεσολάβησαν.

Αυτό δυστυχώς συνέβη το τελευταία χρόνια όταν ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, έφτασε μέχρι του σημείου να έρθει επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα και να θέσει την άποψή του και την τουρκική θέση για αλλαγή και αναθεώρηση της Συνθήκες της Λωζάνης ενώπιον του προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Η πρόκληση του κυρίου Ερντογάν ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι κατέγραψε ο τύπος της εποχής, δηλαδή πριν από ενάμιση μόλις χρόνο. Και τούτο διότι ουσιαστικά ο πρόεδρος της Τουρκίας αμφισβήτησε επί ελληνικού εδάφους, τα σύνορα της Ελλάδος και κατά συνέπεια και της Τουρκίας όπως αυτά καθορίζονται από τις συμφωνίες της Λωζάνης ήδη από το 1923. Δηλαδή αμφισβήτησε την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, όπως είναι η υφαλοκρηπίδα των νησιών μας κι οι θαλάσσιες ζώνες. Έκτοτε, η Άγκυρα έχει ανεβάσει κατά πολύ τους τόνους της αντιπαράθεσης της με την Αθήνα, και όχι μόνο. Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια και θα μετατρέψει κάποια στιγμή τα λόγια της έργα. Κατά καιρούς οι κυβερνήσεις Τουρκίας έχουν αποδείξει ότι δε μένω στα λόγια αλλά ότι προχωρεί στην εφαρμογή όσων έχουν πρωί. Αυτό μοιραία δημιουργεί έντονη ανησυχία και προβληματισμό στην χώρα μας. Η Ελλάδα, η οποία σέβεται από το 1923, χωρίς καμιά υπαναχώρηση την συνθήκη της Λωζάνης που είχαν υπογράψει στην ελβετική πόλη οι τότε ηγέτες, ο Ελευθέριος Βενιζέλος εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης κι ο Μουσταφά Κεμάλ εκ μέρους του νεοσύστατου τότε τουρκικού κράτους, λαμβάνει σοβαρά τις σημερινές τούρκικες προκλήσεις. Κι ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε. Αλλά δεν φοβόμαστε και δεν εγκαταλείπουμε τις πάγιες αξίες και τα δίκαια του ελληνισμού.

Σήμερα η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αποφασισμένη να προστατεύσει με κάθε τρόπο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Επιδιώκουμε και επιθυμούμε την ειρηνική επίλυση των διαφορών μας και ζητούμε να διαμορφώσουν σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία. Και γι’αυτό όχι μόνο ακολουθεί ρεαλιστική κι αποφασιστική εξωτερική πολιτική. Αλλά σφυρηλατεί ισχυρές συμμαχίες με τον παραδοσιακό μας σύμμαχο κι ισχυρότερη δύναμη στον κόσμο, τις ΗΠΑ. Η επιστολή του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μαικ Πομπέο, που δηλώνει ότι η Ουάσιγκτον εγγυάται το status quo στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και την ασφάλεια της Ελλάδας, είναι μια πολύ σημαντική θετική εξέλιξη. Όπως είναι η σφυρηλάτηση της συμμαχίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Πάνω από όλα την ασφάλεια της εδαφικής μας ακεραιότητας εγγυώνται η ισχύς των Ενόπλων μας Δυνάμεων κι η αποφασιστικότητα της ελληνικής κοινωνίας.

Γι’ αυτό εκτιμώ ότι όλοι οι Έλληνες απαιτείται να συσπειρωθούμε, ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις και σκοπιμότητες, γύρω από τον Κυριάκο και την κυβέρνηση του, για να υποβοηθήσουμε το τιτάνιο έργο που έχουν αναλάβει για την προάσπιση των εθνικών δικαίων και συμφερόντων. Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, μεμψιμοιρίες και κομματική εκμετάλλευση δεν χωρούν στην διαχείριση των μειζόνων εθνικών προβλημάτων μας. Απαιτούνται εθνική σύμπνοια κι ομοψυχία.

πηγή: http://marketnews.gr/article/2454677/isxyrh-apofasistikothta