Οι εικόνες βίας και τρόμου από τη Νέα Σμύρνη που παρουσιάστηκαν μέσα από τις τηλεοράσεις σε όλη την Ελλάδα, προκάλεσαν την οργή, την θλίψη και τον προβληματισμό σύσσωμης της κοινωνία. Και δικαιολογημένα. Τα φαινόμενα βίας σε μια χώρα σε μεγάλο βαθμό διχασμένη, σε σύγχυση και αμήχανη μετά από μια δεκαετία τρομερών αλλαγών κι αναταράξεων κι εν μέσω τώρα πρωτοφανούς πανδημίας, διαρκώς αυξάνονται. Και δυστυχώς συνεχίζεται η ανοχή σε τέτοια φαινόμενα βίας από ικανό μέρος της κοινωνίας. Ακόμα και συγκροτημένα κόμματα της αντιπολίτευσης τηρούν επαμφοτερίζουσα στάση στο μείζον αυτό ζήτημα

Ήρθε επιτέλους ο καιρός να αντιληφθούμε και να παραδεχτούμε ορισμένα πράγματα. Ουδείς έχει το δικαίωμα να ασκεί φυσική βία στην χώρα μας. Το αποκλειστικό δικαίωμα άσκησης φυσικής βίας έχουν μόνο το κράτος και τα θεσμοθετημένα όργανα του. Κανένας άλλος. Και τα όργανα της πολιτείας μπορούν να ασκούν βία μόνον στο πλαίσιο της εφαρμογής των νόμων όπως ορίζουν οι νόμοι και το Σύνταγμα της χώρας. Γι’ αυτό οι νομικοί μιλάνε για ρυθμισμένη βία της πολιτείας κατά την άσκηση των νόμιμων καθηκόντων της. Η υπερβολική βία που ξεπερνά την νομοθετική ρύθμιση, όπως αυτή που είδαμε στο βίντεο από την πλατεία της Νέας Σμύρνης, μοιραία είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα.

Όμως ένα μεμονωμένο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας υπερβολικής βίας, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γενικευθεί. Φυσικά και είναι καταδικαστέο και γι’ αυτό η ηγεσία της ΕΛΑΣ έπραξε από την αρχή του καθήκον της. Διέταξε ΕΔΕ κι έθεσε σε διαθεσιμότητα τον συγκεκριμένο αστυνομικό

Δυστυχώς όπως φοβόμασταν όμως το μεμονωμένο αυτό περιστατικό το εκμεταλλεύτηκαν οι δυνάμεις του σκότους και του χάους που επιδιώκουν την μπαχαλοποίηση της κοινωνίας και την επικράτηση της βίας. Δυο μέρες μετά, την περασμένη Τρίτη, αυτό που συνέβη στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Νέα Σμύρνη υπήρξε απόπειρα κατάλυσης του κράτους δικαίου και της έννομης τάξης. Με αποκορύφωμα την απόπειρα δολοφονίας ενός συγκεκριμένου αστυνομικού.

Αυτό που πολλοί, ιδίως στην αριστερά, δεν θέλουν να κατανοήσουν είναι ότι οι εκδηλώσεις αυτής της βίας δεν αποτελούν πολιτική συμπεριφορά ή έστω άρνηση των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης.

Όπως αποδείχτηκε από τους συλληφθέντες για την απόπειρα δολοφονίας του αστυνομικού στη Νέα Σμύρνη, οι άνθρωποι που επιχείρησαν να τον σκοτώσουν είναι μπαχαλάκηδες, χούλιγκανς ποδοσφαιρικών συνδέσμων κι ομάδων, περιθωριακοί τύποι, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να καταστρέψουν την έννομη τάξη, να υπονομεύσουν την κοινωνία, που μισούν και απεχθάνονται. Δεν έχουν πολιτική ατζέντα. Έχουν θεοποιήσει την βία για τη βία. Την τυφλή βία. Τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές σε μια κοινοβουλευτική Δημοκρατία και σε ένα κράτος δικαίου όπως είναι και θέλουμε να ενισχύσουμε να είναι η Ελλάδα μας.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όσο και αν προσπάθησα με την εμπειρία μου των 35 ετών στην δημοσιογραφία, είναι η στάση του ΣυΡιζΑ. Ασφαλώς και δεν συμφωνώ με την άποψη του Στάθη Παναγούλη, πρώην βουλευτή του ΣυΡιζΑ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι τα συλλαλητήρια και τις πορείες τα υποκινούν η πρώην σύντροφοί του. Φυσικά και δεν τα υποκινούν. Δεν έχουν την δύναμη να τα υποκινήσουν. Αλλά αρνούνται στην πράξη και να τα καταδικάσουν.

Αρχίζω να πιστεύω ότι έχει δίκιο η Σώτη Τριανταφύλλου που σε άρθρο της υποστηρίζει ότι ο ΣυΡιζΑ από τη στιγμή που έχασε το μονοπώλιο των ιδεών στην κοινωνία μας και ταυτόχρονα δεν μπορεί να ξεφύγει από την εσωτερική του αντίφαση, αναγκάζεται να θεωρήσει ότι θα πρέπει να επαναλάβει την τακτική, που τον έφερε στην εξουσία το 2015. Θεωρούν κάποιοι στον ΣυΡιζΑ ότι με το να αναβιώσουν τις πλατείες των αγανακτισμένων και να κερδίσουν τη μάχη του δρόμου θα μπορέσει να επαναλάβουν το 2012 ή το 2015. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι εποχές δεν είναι ίδιες.

Ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη του στον ακτιβισμό που μας συνήθισαν οι αριστεροί τις εποχές των μνημονίων. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα φαινόμενα βίας που διχάζουν την κοινωνία σε περιόδους πολύ πολύ δύσκολες όπως είναι οι τωρινές και λόγω της πρωτοφανούς πανδημίας που δοκιμάζει τις αντοχές όλων μας.

Πηγή: https://marketnews.gr/article/2576837/leme-oxi-sthn-tyflh-bia

Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει τις τελευταίες εβδομάδες με αφορμή την κατάθεση του νέου νομοσχεδίου του υπουργείου παιδείας, με το οποίο έρχονται τα πάνω κάτω στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ανώτατη εκπαίδευση. Σε μεγάλο βαθμό είναι κατανοητό. Επί δεκαετίες, η επιβολή της αριστεράς σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο είχε φέρει τα πανεπιστήμια της χώρας υπό τον πλήρη έλεγχο της. Με αποτέλεσμα αυτονόητα για άλλες χώρες δεδομένα στον τρόπο λειτουργίας της εκπαίδευσης να μην είναι αυτονόητα στην Ελλάδα. Όπως για παράδειγμα το ότι οι σπουδές πρέπει να έχουν μία αρχή, μέση και τέλος. Και ότι ένας φοιτητής δεν μπορεί αιωνίως να είναι φοιτητής. Αν δεν μπορεί η δεν θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του, κάποια στιγμή πρέπει να σταματά. Πρέπει να χάνει την φοιτητική του ιδιότητα, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να μπαίνει στο πανεπιστήμιο στα 18 η στα 19 του χρόνια και να παραμένει σε αυτό μέχρι να γεράσει. Σκεφθείτε το ελληνικό παράδοξο. Ένας φοιτητής μπορεί να είναι σε οποιαδήποτε ηλικία στο πανεπιστήμιο. Ο καθηγητής στα 67 του χρόνια συνταξιοδοτείται υποχρεωτικά. Ο φοιτητής ποτέ. Δεν είναι γελοίο;

Και όμως αυτό το αυτονόητο δεν είναι αυτονόητο στην Ελλάδα. Χιλιάδες φοιτητές μαθητές και εκπαιδευτικοί διαδηλώνουν, εν μέσω πανδημίας στο κέντρο των μεγάλων πόλεων, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, που πλήττονται από τον κορονοϊό βίαια, εναντίον της αυτονόητης αυτής διατάξεις που περιέχεται στο νέο νομοσχέδιο. Από μόνο του θλιβερό και για την κοινωνία μας και για το εκπαιδευτικό σύστημα μας.

Κι όμως. Κάτι δείχνει να αλλάζει στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Όλες οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, καταδεικνύουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει κατανοήσει το αδιέξοδο αυτών των συμπεριφορών, που κράτησαν και την κοινωνία μας και την εκπαιδευτικό μας σύστημα στο παρελθόν. Σε ένα κακό παρελθόν, που κάποτε έπρεπε να ξεπεραστεί. Κι αυτή η ώρα ήλθε επιτέλους.

Η αντίδραση εκ μέρους της αριστεράς είναι έντονες. Επίσης κατανοητό διότι η αριστερά αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και μένει εγκλωβισμένη στο παρελθόν. Διαμαρτύρεται για την δημιουργία του νέου αστυνομικού σώματος, που σκοπό έχει την προστασία καθηγητών και φοιτητών από παράνομες, βίαιες, εγκληματικές συμπεριφορές τραμπούκων, εξτρεμιστών, χούλιγκανς μέσα στα πανεπιστήμια, που είναι χώροι ακαδημαϊκής μόρφωσης κι έρευνας. Και όχι χώροι για την δήθεν επαναστατική γυμναστική ακραίων ομάδων, που συχνά σε τίποτα δεν διαφέρουν από οργανωμένες συμμορίες.

Ουδείς είναι ευτυχής για την ύπαρξη αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Δε γίνεται όμως διαφορετικά από τη στιγμή που οι οργανωμένες αυτές συμμορίες έχουν μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε άντρο τρομοκρατίας και εγκληματικότητας, όπως πιστεύει μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Και δικαίως. Μάλιστα όλοι εμείς που δεχόμαστε την δημιουργία του νέου αστυνομικού σώματος, ελπίζουμε ότι στο μέλλον δεν θα χρειάζεται πια. Καθώς τα πανεπιστήμια μας θα γίνουν και πάλι χώροι ακαδημαϊκής μόρφωσης και έρευνες. Μέχρι τότε όμως πρέπει να προστατεύσουμε την ακαδημαϊκή ελευθερία για τους φοιτητές και για τους καθηγητές. Απομονώνοντας τους τραμπούκους.

Δυστυχώς, όπως είχα την ευκαιρία να αναφέρω και στην Βουλή, η αριστερά δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι έχει μείνει στο παρελθόν. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να ανακάμψει δημοσκοπικά και να αποτελέσει μια ισχυρή αντιπολίτευση για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Η αριστερά, δυστυχώς για αυτήν, έχει ξεπεραστεί από τους καιρούς που έχουν αλλάξει. Και όσο δεν το αντιλαμβάνεται τόσο θα βυθίζεται στην ανυπαρξία, πολιτική και ιδεολογική.

Πηγή: https://marketnews.gr/article/2565897/h-ideologiki-endeia-ths-aristeras