Παρέμβασή μου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Υπουργού Οικονομικών με αφορμή το σχέδιο νόμου για τις ρυθμίσεις χρεών. Ζηλεύω τον Χρήστο Σταϊκούρα. Αυτό που του συνέβη συμβαίνει σπάνια στην πολιτική καριέρα ενός πολιτικού, δηλαδή να στραφεί εναντίον ενός Υπουργού η Αντιπολίτευση, να του κάνει τέτοιο δώρο και να συσπειρώσει στο πρόσωπό του σαν μία γροθιά τους εκατόν πενήντα οκτώ Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και πολύ περισσότερο τα εκατομμύρια των πολιτών που σήμερα στηρίζουν με τη συμπεριφορά τους, με τη γνώμη τους και με την ψήφο τους την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όλη αυτή η ιστορία, κατά τη γνώμη μου, είναι μία έμμεση υπονόμευση των ίδιων των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Γιατί κατέθεσε ο κ. Τσίπρας πρόταση δυσπιστίας κατά του Υπουργού Οικονομικών; Προφανώς, δεν το έκανε γιατί ήθελε να κάνει δώρο στον κ. Σταϊκούρα. Δεν έχουν ιδιαίτερες σχέσεις, απ’ ό,τι γνωρίζω. Το έκανε αποκλειστικά και μόνον για δικούς του λόγους. Ο κ. Τσίπρας αισθάνθηκε κάποια στιγμή ότι έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια του και έχανε το κόμμα του κάτω από τα πόδια του. Αυτός είναι ο λόγος που συνήθως στην Αντιπολίτευση κάνουν πρόταση δυσπιστίας, για να συσπειρώσουν το κόμμα ξανά. Αυτό επεδίωξε να κάνει ο κ. Τσίπρας με την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε. Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές να είναι τόσο ισχυρή η θέση μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει γιατί έχουμε ανυπαρξία εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Πέραν του ότι τα πάει καλά η Κυβέρνηση, η ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει ακόμα περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία. Εσείς σπασμωδικά ψάχνετε να βρείτε τρόπο για να αντιμετωπίσετε αυτήν την πρωτοφανή κατάσταση. Προσωπική μου γνώμη είναι -και νομίζω κάθε υγιούς ανθρώπου ο οποίος ασχολείται με την πολιτική- να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση τον ρόλο του. Και τον ρόλο του αυτόν τον έχει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ απαρνηθεί και το απέδειξε με την πρόταση αυτή δυσπιστίας, η οποία και θα απορριφθεί μετ’ επαίνων στην ψηφοφορία της Κυριακής, όταν όλοι μας, και οι εκατόν πενήντα οκτώ, ενωμένοι σαν μία γροθιά θα την απορρίψουμε γιατί αυτό είναι το καλύτερο και για την πατρίδα μας και για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Από την ομιλία μου την 17-09-2020 στην ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση και ψήφιση του νομοσχεδίου σχετικά με την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου των αρχαιρεσιών των αθλητικών φορέων. Η κατάσταση στον χώρο όχι μόνο του ποδοσφαίρου, αλλά στο σύνολο του αθλητισμού στην Ελλάδα, νοσεί βαρύτατα, όχι τώρα, αλλά επί δεκαετίες ολόκληρες. Στην Ελλάδα έχει καταντήσει να είναι σε πολλές περιπτώσεις όργανο κάποιων επιτήδειων. Ξέρουμε τις μεθοδεύσεις που γίνονται, για να μην πω ότι υπάρχουν και περιπτώσεις που ακόμα και μαφιόζικες μέθοδοι έχουν επιστρατευθεί για την εκλογή σε διοικητικές θέσεις. Γι’ αυτό στις δημοκρατίες θέτουμε κανόνες, για να αποτρέψουμε αυτήν τη διαφθορά. Αυτό πάει να κάνει τώρα αυτό το νομοσχέδιο του Αυγενάκη. Εμείς εδώ ως Βουλή έχουμε υποχρέωση να ελέγχουμε τις αθλητικές ομοσπονδίες. Έχουμε υποχρέωση, όπως ορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδος, αλλά και η κοινή λογική, από τη στιγμή που χρηματοδοτούμε με τα λεφτά του ελληνικού λαού αυτές τις ομοσπονδίες, να ξέρουμε πού πηγαίνουν αυτά τα λεφτά και όχι να γίνονται όργανο στα χέρια μερικών επιτήδειων που με μεθοδεύσεις που πολύ συχνά είναι άθλιες έως παράνομες, κατορθώνουν και κρατούν αυτήν τη θέση που έχουν επί ολόκληρες δεκαετίες. Αυτό πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει.
Ομιλία μου την 28-07/2020 στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για την ιδιωτική – δευτεροβάθμια – εκπαίδευση. Το επίκεντρο του εκπαιδευτικού συστήματος δεν είναι ο εκπαιδευτικός όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο μαθητής. Όλοι εργαζόμαστε για την εκπαίδευση των παιδιών. Ο εκπαιδευτικός είναι το μέσο, εν είναι ο σκοπός. Σκοπός είναι να γίνουν καλύτεροι οι μαθητές. Πολλοί άλλωστε από το χώρο της αριστεράς στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και καλά κάνουν, με τη στάση τους όμως κατά το παρελθόν και τις καταλήψεις των προηγούμενων δεκαετιών, υπονόμευσαν τα δημόσια σχολεία και εξώθησαν πολλούς μαθητές στα ιδιωτικά. Σήμερα φτάσαμε στο σημείο, άνθρωποι που δεν έχουν καλά καλά τα προς το ζην, να επιδιώκουν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Και αυτό γιατί; Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαχρονικά με τη στάση του υποβάθμισε τη δημόσια εκπαίδευση.
https://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/07/28-07.jpg7171249smilionishttps://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/01/Screenshot_2019-10-29-Γιάννης-Λοβέρδος-Αρχική-σελίδα-a-300x111-1.pngsmilionis2020-07-28 19:53:002020-10-29 09:20:35Ν-Σ περί ιδιωτικής εκπαίδευσης – Ολομέλεια 28-07-2020
Από την ομιλία μου στην ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση επί του πορίσματος της Επιτροπής περί της δίωξης ή μη του πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παπαγγελόπουλου.
Εισήγησή μου την 16/07/2020 στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την ψήφιση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού «Κέντρο Πολιτισμού και Δημιουργίας ΑΚΡΟΠΟΛ και λοιπές διατάξεις». Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να οραματιζόταν το ΑΚΡΟΠΟΛ ως ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι που λειτουργεί με όρους αυτοοργάνωσης, εμείς όμως στη δύσκολη συγκυρία που βρισκόμαστε, θέλουμε ως κυβέρνηση να δώσουμε πραγματική βοήθεια στον πολιτιστικό τομέα. Και αυτό δε μπορεί να γίνει αφήνοντάς τον στην τύχη του ή ασκώντας πολιτιστική πολιτική μέσω καταλήψεων δημόσιων κτιρίων από διάφορες αυτοεπονομαζόμενες καλλιτεχνικές ομάδες. Χρειάζεται οργάνωση και συντεταγμένος τρόπος ενίσχυσης όλων των εμπλεκομένων στο χώρο αυτό.
https://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/07/16-07.jpg9911907smilionishttps://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/01/Screenshot_2019-10-29-Γιάννης-Λοβέρδος-Αρχική-σελίδα-a-300x111-1.pngsmilionis2020-07-16 10:16:322020-10-29 09:20:36Νομοσχέδιο “ΑΚΡΟΠΟΛ” και άλλες διατάξεις – Ολομέλεια
Από την ομιλία μου στην ολομέλεια της Βουλής την 08-07-2020 κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπ. Προστασίας του Πολίτη “Δημόσιες Υπαίθριες Συναθροίσεις”. Να μας κάνει μαθήματα ιστορίας ο ανιστόρητος κ. Βαρουφάκης, λέγοντας ιστορικές ανακρίβειες, πραγματικά πάει πολύ. Ακόμα χειρότερο όμως είναι, να συγκρίνει την πιο ηρωική εξέγερση των Ελλήνων το 1943 κατά του βουλγαρικού εποικισμού στη Θεσσαλονίκη, με τις διαδηλώσεις που γίνονται τώρα. Συνέκρινε τους ήρωες του 1943 με τους βολεμένους συνδικαλιστές που κάνουν για ψύλλου πήδημα πορείες. Την Ελληνική αστυνομία με τη γκεστάπο. Αυτός ο ψευδοεπαναστατισμός πρέπει να τελειώσει. Το να υποστηρίζει η κ. Ραλλία Χρηστίδου ότι τους τρεις νεκρούς της Marfin τους σκότωσαν οι τραπεζίτες το θεωρώ τουλάχιστον προσβολή στη μνήμη τους. Όχι κ. Χρηστίδου, τους σκότωσε μια κλίκα επαγγελματιών ψευτοεπαναστατών! Και είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που πήγαν και βεβήλωσαν το μνημείο που στήθηκε για αυτούς τους νεκρούς της Marfin.
Πρόταση δυσπιστίας ΣΥΡΙΖΑ 23-10-2020
Ζηλεύω τον Χρήστο Σταϊκούρα. Αυτό που του συνέβη συμβαίνει σπάνια στην πολιτική καριέρα ενός πολιτικού, δηλαδή να στραφεί εναντίον ενός Υπουργού η Αντιπολίτευση, να του κάνει τέτοιο δώρο και να συσπειρώσει στο πρόσωπό του σαν μία γροθιά τους εκατόν πενήντα οκτώ Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και πολύ περισσότερο τα εκατομμύρια των πολιτών που σήμερα στηρίζουν με τη συμπεριφορά τους, με τη γνώμη τους και με την ψήφο τους την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όλη αυτή η ιστορία, κατά τη γνώμη μου, είναι μία έμμεση υπονόμευση των ίδιων των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Γιατί κατέθεσε ο κ. Τσίπρας πρόταση δυσπιστίας κατά του Υπουργού Οικονομικών; Προφανώς, δεν το έκανε γιατί ήθελε να κάνει δώρο στον κ. Σταϊκούρα. Δεν έχουν ιδιαίτερες σχέσεις, απ’ ό,τι γνωρίζω. Το έκανε αποκλειστικά και μόνον για δικούς του λόγους. Ο κ. Τσίπρας αισθάνθηκε κάποια στιγμή ότι έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια του και έχανε το κόμμα του κάτω από τα πόδια του. Αυτός είναι ο λόγος που συνήθως στην Αντιπολίτευση κάνουν πρόταση δυσπιστίας, για να συσπειρώσουν το κόμμα ξανά. Αυτό επεδίωξε να κάνει ο κ. Τσίπρας με την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε.
Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές να είναι τόσο ισχυρή η θέση μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει γιατί έχουμε ανυπαρξία εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Πέραν του ότι τα πάει καλά η Κυβέρνηση, η ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει ακόμα περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία. Εσείς σπασμωδικά ψάχνετε να βρείτε τρόπο για να αντιμετωπίσετε αυτήν την πρωτοφανή κατάσταση.
Προσωπική μου γνώμη είναι -και νομίζω κάθε υγιούς ανθρώπου ο οποίος ασχολείται με την πολιτική- να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση τον ρόλο του. Και τον ρόλο του αυτόν τον έχει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ απαρνηθεί και το απέδειξε με την πρόταση αυτή δυσπιστίας, η οποία και θα απορριφθεί μετ’ επαίνων στην ψηφοφορία της Κυριακής, όταν όλοι μας, και οι εκατόν πενήντα οκτώ, ενωμένοι σαν μία γροθιά θα την απορρίψουμε γιατί αυτό είναι το καλύτερο και για την πατρίδα μας και για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Αναμόρφωση θεσμικού πλαισίου αρχαιρεσιών αθλητικών φορέων
Η κατάσταση στον χώρο όχι μόνο του ποδοσφαίρου, αλλά στο σύνολο του αθλητισμού στην Ελλάδα, νοσεί βαρύτατα, όχι τώρα, αλλά επί δεκαετίες ολόκληρες. Στην Ελλάδα έχει καταντήσει να είναι σε πολλές περιπτώσεις όργανο κάποιων επιτήδειων. Ξέρουμε τις μεθοδεύσεις που γίνονται, για να μην πω ότι υπάρχουν και περιπτώσεις που ακόμα και μαφιόζικες μέθοδοι έχουν επιστρατευθεί για την εκλογή σε διοικητικές θέσεις. Γι’ αυτό στις δημοκρατίες θέτουμε κανόνες, για να αποτρέψουμε αυτήν τη διαφθορά.
Αυτό πάει να κάνει τώρα αυτό το νομοσχέδιο του Αυγενάκη. Εμείς εδώ ως Βουλή έχουμε υποχρέωση να ελέγχουμε τις αθλητικές ομοσπονδίες. Έχουμε υποχρέωση, όπως ορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδος, αλλά και η κοινή λογική, από τη στιγμή που χρηματοδοτούμε με τα λεφτά του ελληνικού λαού αυτές τις ομοσπονδίες, να ξέρουμε πού πηγαίνουν αυτά τα λεφτά και όχι να γίνονται όργανο στα χέρια μερικών επιτήδειων που με μεθοδεύσεις που πολύ συχνά είναι άθλιες έως παράνομες, κατορθώνουν και κρατούν αυτήν τη θέση που έχουν επί ολόκληρες δεκαετίες.
Αυτό πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει.
Ν-Σ περί ιδιωτικής εκπαίδευσης – Ολομέλεια 28-07-2020
Το επίκεντρο του εκπαιδευτικού συστήματος δεν είναι ο εκπαιδευτικός όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο μαθητής. Όλοι εργαζόμαστε για την εκπαίδευση των παιδιών.
Ο εκπαιδευτικός είναι το μέσο, εν είναι ο σκοπός. Σκοπός είναι να γίνουν καλύτεροι οι μαθητές.
Πολλοί άλλωστε από το χώρο της αριστεράς στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και καλά κάνουν, με τη στάση τους όμως κατά το παρελθόν και τις καταλήψεις των προηγούμενων δεκαετιών, υπονόμευσαν τα δημόσια σχολεία και εξώθησαν πολλούς μαθητές στα ιδιωτικά.
Σήμερα φτάσαμε στο σημείο, άνθρωποι που δεν έχουν καλά καλά τα προς το ζην, να επιδιώκουν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία.
Και αυτό γιατί; Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαχρονικά με τη στάση του υποβάθμισε τη δημόσια εκπαίδευση.
Υπόθεση Novartis – Παραπομπή Παπαγγελόπουλου
Νομοσχέδιο “ΑΚΡΟΠΟΛ” και άλλες διατάξεις – Ολομέλεια
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να οραματιζόταν το ΑΚΡΟΠΟΛ ως ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι που λειτουργεί με όρους αυτοοργάνωσης, εμείς όμως στη δύσκολη συγκυρία που βρισκόμαστε, θέλουμε ως κυβέρνηση να δώσουμε πραγματική βοήθεια στον πολιτιστικό τομέα.
Και αυτό δε μπορεί να γίνει αφήνοντάς τον στην τύχη του ή ασκώντας πολιτιστική πολιτική μέσω καταλήψεων δημόσιων κτιρίων από διάφορες αυτοεπονομαζόμενες καλλιτεχνικές ομάδες. Χρειάζεται οργάνωση και συντεταγμένος τρόπος ενίσχυσης όλων των εμπλεκομένων στο χώρο αυτό.
Σ-Ν “Δημόσιες Υπαίθριες Συναθροίσεις” 08-07-2020