Οι σκιαμαχίες του Αλέξη Τσίπρα
Η εικόνα που δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται τον τελευταίο καιρό, καταλήγουν στο αντικειμενικό συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη λειτουργεί χωρίς αντίπαλο και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από την αντιπολίτευση. Η απόλυτη επικράτηση της κυβερνητικής πολιτικής αναδεικνύει την αδυναμία της αντιπολίτευσης να αρθρώσει πειστικό εναλλακτικό και αντιπολιτευτικό λόγο που να τον ακούει με ενδιαφέρουν η ελληνική κοινωνία.
Αυτό είναι καταρχήν εντυπωσιακό διότι στα όσα χρόνια παρακολουθώ την πολιτική ζωή της Ελλάδος σχεδόν ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί. Δεν θυμούμαι πότε άλλοτε, ένα χρόνο μετά τις εκλογές η κυβέρνηση να αυξάνει την απήχηση της στην κοινή γνώμη αντί αυτή να μειώνεται. Αυτό είναι φαινομενικά και μόνον υπέρ της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στην πραγματικότητα δεν είναι καλό ούτε για την κυβέρνηση ούτε για το πολιτικό μας σύστημα ούτε φυσικά για την αντιπολίτευση, ιδιαιτέρως την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣυΡιζΑ. Το πολιτικό μας σύστημα, η κοινοβουλευτική Δημοκρατία, έχουν ανάγκη από ένα ισχυρό κόμμα της αντιπολίτευσης, όπως είναι και θα έπρεπε να ήταν ο ΣυΡιζΑ. Σήμερα ο ΣυΡιζΑ δείχνει να έχει χάσει τον βηματισμό του. Ο όποιος πολιτικός του λόγος δεν έχει την παραμικρή απήχηση στην κοινωνία.
Στην πραγματικότητα η κοινωνία δείχνει να έχει γυρίσει την πλάτη της τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του. Φυσικά δε μου πέφτει λόγος για το πως πρέπει να πολιτεύεται ο ΣυΡιζΑ. Είναι δική του υπόθεση. Αλλά όχι μόνο. Όσο η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον αυξημένο κοινοβουλευτικό και συνταγματικό της ρόλο, τόσο το πολιτικό μας σύστημα δεν θα λειτουργεί σωστά. Η αξιωματική αντιπολίτευση υπάρχει για να ελέγχει την κυβέρνηση, να μην της επιτρέπει να αναπτύσσονται φαινόμενα αλαζονείας και υπεροψίας, και να συμβάλει με εποικοδομητικό αντιπολιτευτικό λόγο στη βελτίωση και του κυβερνητικού έργου προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών. Αυτό σήμερα δεν συμβαίνει. Αντίθετα ο ΣυΡιζΑ δεν έχει καταλήξει στο τι είδους κόμμα θέλει να είναι και τι είδους αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να ασκεί.
Προφανώς αυτό είναι ευθύνη κυρίως του ίδιου του κύριου Τσίπρα αλλά και των στελεχών του κόμματός του, τα οποία δείχνουν να έχουν σοβαρές και αντιτιθέμενες επιδιώξεις. Τα εσωκομματικά ζητήματα του ΣυΡιζΑ ασφαλώς και δεν πρέπει να μας απασχολούν. Όμως μας ενδιαφέρουν σε ό,τι αφορά την άσκηση του θεσμικού του ρόλου ως αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκεί δείχνει ότι αποτυγχάνει. Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει στον ΣυΡιζΑ για να βρει την κατεύθυνση που θέλει τελικά να ακολουθήσει. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί αναλυτές οι οποίοι ισχυρίζονται πως ο ΣυΡιζΑ υπό την ηγεσία του κύριου Τσίπρα έχει ολοκληρώσει τον ρόλο και την αποστολή του ως κόμματος εξουσίας σε αυτή τη χώρα. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό συμβαίνει. Αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι σήμερα στη χώρα δεν υπάρχει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία να μπορεί να βελτιώνει το κυβερνητικό έργο με τον έλεγχο που θα ασκεί.
Ορισμένοι άλλοι αναλυτές ισχυρίζονται ότι ακόμα είναι πολύ νωρίς μετά την εκλογική ήττα του 2019, να μπορέσει ο ΣυΡιζΑ να διαμορφώσει ένα νέο αντιπολιτευτικό λόγο που να ασκεί έλξη και γοητεία στο εκλογικό σώμα. Ίσως. Αλλά δε βλέπω να κάνει και τίποτα προς κατεύθυνση αυτή προσωπικά ο ηγέτης του ο κύριος Τσίπρας δείχνει να τα έχει λίγο χαμένα. Δείχνει να κυνηγάει όχι μόνο τον πρωθυπουργό από πίσω. Αλλά και την ίδια του τη σκιά. Οι σκιαμαχίες του κύριου Τσίπρα δεν συμβάλλουν στην βελτίωση του πολιτικού διαλόγου αλλά και του ίδιου του κοινοβουλευτικού συστήματος το οποίο πρέπει να ενισχύσουμε και να υποστηρίξουμε με κάθε δυνατό τρόπο διότι είναι το καλύτερο σύστημα που υπάρχει για την χώρα μας και την κοινωνία. Γι’ αυτό σήμερα ο ΣυΡιζΑ μας προκαλεί θλίψη. Και δεν είναι αποτελεσματικός πολιτικά αλλά και εθνικά.
