Γιάννης Λοβέρδος – Σ/Ν Υπ. Επικρατείας 23-02-2021
Η χώρα διεξάγει με άψογο τρόπο τη διαδικασία του εμβολιασμού, που είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε την πανδημία και να βγούμε πάλι ζωντανοί και όρθιοι στην πραγματική και την κανονική ζωή. Και αυτό θα έπρεπε κάποια στιγμή να το αναγνωρίσουμε για το καλό το δικό μας και το καλό της πατρίδας μας, ότι κάτι αλλάζει και αλλάζει προς το καλύτερο.
επειδή άκουσα κάτι περί συγκάλυψης και περί Λιγνάδη, υπάρχει έστω και ένας Έλληνας, και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής, που το 2019, όταν ο Λιγνάδης διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, να πίστευε ότι δεν άξιζε ως σκηνοθέτης και ηθοποιός και ως καλλιτεχνική φυσιογνωμία να είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου; Υπήρχε έστω ένας; Δεν υπήρχε. Ξέρατε ότι ήταν παιδεραστής και βιαστής και οτιδήποτε άλλο ο κ. Λιγνάδης; Αν το ξέρατε, γιατί δεν το λέγατε; Γιατί το θυμηθήκατε μετά από τόσα χρόνια;
Εγώ προσωπικά δεν το γνώριζα και υποθέτω δεν το γνώριζε ούτε η κυρία Μενδώνη, δεν το γνώριζε ούτε ο κ. Γεραπετρίτης, ούτε κανείς όταν τον διόριζε δικαιολογημένα στη θέση αυτή. Κι όταν έσκασε αυτή η υπόθεση η Κυβέρνηση του ζήτησε την παραίτησή του και έφυγε από τη θέση αυτή.
Έχετε καταλάβει τι σημαίνει η λέξη «συγκάλυψη»; Συγκάλυψη είναι ότι ξέρεις κάτι -ελληνικά μιλάμε- και επίτηδες το αποκρύπτεις ή προσπαθείς να το αποκρύψεις. Αυτό σημαίνει «συγκάλυψη». Έχετε κάποιο τέτοιο στοιχείο γι’ αυτό; Φυσικά και δεν έχετε. Αλλά, σας αρέσει να λέτε κουβέντες. Σας αρέσει να δημιουργείτε εντάσεις, γιατί δεν έχετε άλλη αντιπολιτευτική ατζέντα.
Ευτυχώς, άκουσα σήμερα τον κ. Ραγκούση -και χάρηκα ομολογώ- που είπε ότι απορρίπτει αυτό το hashtag «ΝΔ_παιδεραστές». Αλλά δυστυχώς, υπάρχουν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία έχουν τραβηχτεί σε μια γραμμή τύπου Χίου και Βαξεβάνη και λυπάμαι.
Νομίζω ότι η λογική αυτή είναι ό,τι πιο πρόστυχο έχω ακούσει στα τριάντα πέντε χρόνια που ασχολούμαι ως επαγγελματίας δημοσιογράφος με τον δημόσιο βίο. Δεν το έχω ξανακούσει αυτό. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να γίνονται υπερβολές και να υπάρχουν και συγκρούσεις έντονες στην πολιτική. Αυτά συμβαίνουν. Αλλά τόσο χαμηλά, να ταυτίζεις μια ολόκληρη παράταξη με παιδεραστές, ε, είναι αδιανόητο. Είναι τρελό, είναι αδιανόητο και είναι πρόστυχο, βαθιά πρόστυχο.
Οι εγκληματίες αυτού του είδους –παιδεραστές, βιαστές- δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα. Δεν είναι εκπρόσωποι καμιάς παράταξης. Είναι εγκληματίες. Είναι τέρατα. Δεν έχουν σχέση με τα κόμματα. Και είναι λάθος να βάζουμε στον κομματικό και πολιτικό διάλογο τέτοιου είδους επιχειρήματα. Είναι ντροπή να τα βάζουμε.
Επίσης θέλω να πω και δύο λόγια σχετικά με αυτά που άκουσα από τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής κ. Νίκο Βούτση, τον οποίο γνωρίζω τριάντα χρόνια, από τότε που δεν ήταν καν Βουλευτής και που ήταν πάντα στέλεχος της Αριστεράς και τον οποίον εγώ, διαφωνώντας πλήρως μαζί του, πάντα τον σεβόμουν και πάντα τον συμπαθούσα. Είπε για τη χθεσινή επιχείρηση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κατόπιν πρόσκλησης του Πρυτάνεως για τους καταληψίες της κεντρικής διοίκησης του Πανεπιστημίου στην Αστυνομία, ότι αποτελεί προσβολή στη Δημοκρατία.
Αγαπητέ, κύριε Βούτση, ξέρετε τι αποτελεί προσβολή στη Δημοκρατία; Εάν η Αστυνομία αρνείτο να πάει και να βγάλει από το κτίριο αυτό τους καταληψίες. Τότε θα είχαμε κατάλυση του κράτους δικαίου. Τότε θα σήμαινε ότι οποιαδήποτε οργανωμένη μειοψηφία μπορεί να παραβιάζει τον νόμο εν αγνοία των υπεύθυνων της αυτοδιοίκησης των πανεπιστημίων. Και μόνο που το λέτε δείχνει ότι έχετε μείνει εγκλωβισμένοι σε ένα σαθρό παρελθόν το οποίο έχει τελειώσει. Ναι, δεν έχουν ξαναγίνει τέτοια πράγματα στα πανεπιστήμια. Ομολογώ ότι δεν έχουν ξαναγίνει. Κακώς δεν γινόντουσαν τόσα χρόνια. Καλώς επιτέλους γίνονται. Καλώς εφαρμόζεται ο νόμος επιτέλους. Δημοκρατία σημαίνει εφαρμογή του νόμου. Η Αστυνομία είναι αυτή η οποία έχει υποχρέωση να επιβάλει τον νόμο.
Ο μόνος που έχει δικαίωμα άσκησης φυσικής βίας μέσα σε ένα κράτος δικαίου είναι η Αστυνομία και μόνο για να επιβάλει τον νόμο. Είναι αυτονόητες έννοιες, που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ αυτονόητες. Είναι καιρός να κάνουμε αυτό που συμβαίνει σε όλα τα πολιτισμένα κράτη της υφηλίου.
Ο Κουφοντίνας αν θεωρεί ότι παραβιάζονται τα δικαιώματά του σε ένα κράτος δικαίου, όπως είναι η Ελλάδα, υπάρχουν τα δικαστήρια. Γιατί δεν απευθύνεται στα δικαστήρια να τον δικαιώσουν, αν έχει δίκιο; Αν έχει άδικο, τότε πώς περιμένει να δικαιωθεί; Πιέζοντας και εκβιάζοντας μια κυβέρνηση με απεργία πείνας να του χαριστεί και να του κάνει δίκαιο το άδικό του; Δεν γίνεται αυτό σε ένα κράτος δικαίου, σε μια δημοκρατία και σε μια ελεύθερη χώρα που είμαι χαρούμενος που ζω και εγώ και τα παιδιά μου και θα μεγαλώσουν οι επόμενες γενιές.
