Παρέμβασή μου την 02-06-2020 στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων κατά την επεξεργασία του Σ/Ν του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις». Η εκπαίδευση δεν αφορά ούτε τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας και το πολιτικό του μέλλον ούτε τη γραφειοκρατία του Υπουργείου Παιδείας ούτε τους κομματικούς σχεδιασμούς ούτε τις συνδικαλιστικές επιδιώξεις των καθηγητών, των εκπαιδευτικών ή όλων των άλλων. Αφορά τα παιδιά. Έχω ακούσει πάρα πολλά για διάφορα συντεχνιακά ή συνδικαλιστικά θέματα. Για τα παιδιά, αν θα γίνουν καλύτεροι πολίτες και πιο μορφωμένοι πολίτες για αυτή τη χώρα, έχω ακούσει ελάχιστα. Με την αριστερά έχουμε πολύ μεγάλες διαφορές. Όμως, παρ’ όλα αυτά, πάλι πρέπει να δούμε ότι πάνω και από αυτές τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, είναι τα παιδιά. Όσοι συμμετέχουμε στα social media και παρακολουθούμε το τι γράφουν και το τι λένε οι διάφοροι συμπολίτες μας, δεν έχω ξαναδεί τόση ανορθογραφία, δεν έχω ξαναδεί τόση άγνοια στοιχειωδών πραγμάτων, διατύπωση μιας απλής σκέψης και δεν μπορεί να γίνει. Αυτό δείχνει ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα νοσεί και νοσεί βαριά και γιατί νοσεί βαριά; Επειδή επικράτησαν οι απόψεις που σήμερα εκφράζει η Νέα Δημοκρατία ή επειδή επικράτησαν οι απόψεις του κυρίου Φίλη και των συντρόφων του; Μάλλον το δεύτερο.Η βάση όμως των διαφωνιών, κακά τα ψέματα, είναι το θέμα της αξιολόγησης. Αν δεν υπήρχε αυτό το δύσμοιρο θέμα της αξιολόγησης, πού θα μπούνε, ποιοι θα διοριστούν, πώς θα βολευτούν κάποιοι εκπαιδευτικοί, δεν θα συζητούσαμε τόσο πολύ για όλα τα άλλα. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Το πρόβλημα είναι τα συνδικαλιστικά συμφέροντα κάποιων οργανώσεων συνδικαλιστικών. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, όχι τώρα, διαχρονικά.
Blue Sky – “Παρεμβάσεις” 03/06/2020