Τα «δύσκολα είναι μπροστά μας»! Με τη φράση αυτή ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να περιγράψει την κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα μας, όπως όλος ο πλανήτης, κατά την επόμενη περίοδο που θα υφίσταται τις συνέπειες μιας διπλής κρίσης. Ή μία είναι η υγειονομική πλευρά της πανδημίας, την οποία βεβαίως σε πρώτη φάση αντιμετωπίσαμε με μεγάλη επιτυχία. Αλλά με την οποία δεν έχουνε ακόμα τελειώσει. Καθώς ενδέχεται να επιστρέψει, και μάλιστα δριμύτερη. Και η δεύτερη φυσικά η κατάσταση που διαμορφώνεται στην οικονομία μετά την τεράστια ύφεση που ήδη πλήττει την παγκόσμια αγορά.

Ασφαλώς, αυτή τη στιγμή διατυπώνονται πολλές θεωρίες και πολλές εικασίες για το πως θα κινηθεί η οικονομία μέσα στο 2020. Μάλιστα το υπουργείο οικονομικών, η τράπεζα της Ελλάδος, η ευρωπαϊκή επιτροπή, κι άλλοι οργανισμοί κάνουν τις εκτιμήσεις τους και τα σενάρια τους για την πορεία της ευρωπαϊκής, της παγκόσμιας αλλά και φυσικά της ελληνικής οικονομίας. Τις τελευταίες μέρες υπήρξε και μια διαφωνία ανάμεσα στο ελληνικό υπουργείο οικονομικών και την ευρωπαϊκή επιτροπή για το ύψος της ύφεσης την χώρα μας κατά το 2020. Η επιτροπή εκτιμά ότι θα είναι μεγαλύτερη ύφεση που θα προσεγγίσει το 10%, σε σχέση με την εκτίμηση του υπουργείου οικονομικών, που τηρεί πιο αισιόδοξη προσέγγιση. Ευχόμαστε να επιβεβαιωθεί το σενάριο των εμπειρογνωμόνων του υπουργείου οικονομικών. Όλα αυτά όμως δεν έχουν πραγματική σημασία γιατί γίνονται με τα δεδομένα του σήμερα, είναι μοντέλα προβολών που διατυπώνονται με τη βάση των σημερινών στοιχείων και των σημερινών εισπράξεων από τα φορολογικά έσοδα. Ουδείς μπορεί να γνωρίσει πως θα πάνε τα πράγματα από δω και πέρα, και τούτο διότι υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες σχετικά με την πορεία και της πανδημίας αλλά και της οικονομίας.

Για παράδειγμα, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα φορολογικά έσοδα των επόμενων μηνών θα είναι στο ίδιο ύψος που ήτανε τον Μάρτιο και τον Απρίλιο; Μπορούμε να γνωρίζουμε ποια θα είναι τελικά η επίπτωση της πανδημίας στον τουρισμό και την ποντοπόρο ναυτιλία, που έμμεσα ή άμεσα αποτελούν το 30% του ελληνικού ΑΕΠ; Μπορούμε να γνωρίζουμε εάν τα σύνορα στην Ευρώπη θα ανοίξουν και οι Γερμανοί, οι Βρετανοί, οι αμερικάνοι, οι Γάλλοι, οι ρώσοι, οι κινέζοι, θα ταξιδέψουν και πάλι στην χώρα μας; Και μεγαλύτερη αβεβαιότητα όλων. Γνωρίζουμε εάν και πότε θα επανέλθει η πανδημία δριμύτερη; Γνωρίζουμε αν και πότε θα βρεθεί εμβόλιο, η έστω μια αποτελεσματική θεραπεία για τον κορωνοϊό; Ή μήπως γνωρίζουμε αν ο ιός μεταλλαχθεί σε μια πιο επιθετική και επικίνδυνη μορφή του; Όλα αυτά σήμερα παραμένουν εντελώς αβέβαια είναι μοιραίο να προκαλούν μεγάλες αναταράξεις και αναστάτωσης τόσο σε υγειονομικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη σε χώρες με πολύ ισχυρή οικονομία όπως είναι οι ΗΠΑ το επίπεδο της ανεργίας έχει ξεφύγει. Μόνο τον τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο είχαμε 22 εκατομμύρια ανέργους, περισσότερους από ότι είχε η μεγάλη αυτή η χώρα μετά το κραχ του 1929.

Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, με την σωφροσύνη που τον διακρίνει, αποφεύγει να κάνει προβλέψεις. Παραδέχεται ότι η κατάσταση είναι δύσκολη και λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα, που μπορεί ένα κράτος υπό τις παρούσες συνθήκες να λάβει, έτσι ώστε να είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει και το χειρότερο δυνατόν ενδεχόμενο. Δυστυχώς όμως ο ΣυΡιζΑ και η αντιπολίτευση δεν διακρίνονται με την ίδια υπευθυνότητα και την ίδια σωφροσύνη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, φοβούμενος την κατάρρευση του κόμματος του και του ιδίου, για μια ακόμα φορά καταφεύγει στον λαϊκισμό. Κατηγορώντας τον κύριο Μητσοτάκη ως δήθεν «αρχιτέκτονα της ύφεσης». Μικροκομματική που δεν ταιριάζει στις πολύ δύσκολες συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει η πατρίδα μας κάτω από πρωτοφανείς καταστάσεις που ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν είχε να αντιμετωπίσει. Υπευθυνότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων είναι σήμερα πιο απαραίτητη από πότε για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την πανδημία, που είναι βέβαιον ότι θα αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο για πολλές δεκαετίες στο μέλλον.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2497763/sth-dinh-ths-yfeshs-kai-tou-koronoiou

Ζούμε σε εποχές πρωτόγνωρες, μεγάλης ρευστότητας κι αβεβαιότητας και μεγάλων αλλαγών. Εδώ και καιρό γράφω ότι η κατάσταση που έχει προκληθεί εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού δεν θυμίζει σε τίποτα αυτά που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας αλλά και μετά, ο κόσμος μας δεν θα είναι πια ο ίδιος. Είναι ο πόλεμος της δικής μας γενιάς, όπως το 1940 η ανθρωπότητα βίωσε τον δικό της παγκόσμιο πόλεμο, έτσι και τώρα εμείς ζούμε την δική μας μεγάλη δοκιμασία. Τον δικό μας παγκόσμιο πόλεμο. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Μέσα σε ένα μόλις μήνα οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είχαν περισσότερους νεκρούς από ότι είχαν σε ολόκληρη τη διάρκεια του καταστροφικού πολέμου στο Βιετνάμ. Μέσα σε λίγες ημέρες το Μιλάνο είχε περισσότερους νεκρούς από ότι είχε στους βομβαρδισμούς του Β΄παγκοσμίου πολέμου. Βέβαια επειδή ο εχθρός δεν είναι βόμβες και ορατοί στρατιώτες ούτε φαίνεται ούτε ακούγεται κι είναι εξαιρετικά ύπουλος, κάποιοι συνεχίζουν να επιμένουν ότι δήθεν όλο αυτό είναι μια κατασκευή η μια συνωμοσία κάποιων κύκλων, που υποτίθεται ότι θέλουν να ελέγξουν την συνολική συνείδηση των απλών ανθρώπων. Δυστυχώς η βλακεία κι ο φόβος συχνά σπρώχνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι πιο εξωφρενικό κυκλοφορεί.

Όμως είναι η κατάσταση τέτοια που δεν επιτρέπει ανόητες, επιπόλαιες, επιδερμικές προσεγγίσεις. Η μέχρι στιγμής εμπειρία από την αντιμετώπιση της πανδημίας του ιού στην Ελλάδα, τους πρώτους δύο μήνες, είναι εξαιρετικά θετική. Η κυβέρνηση, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, κατόρθωσε να περιορίσει την εξάπλωση του ιού και γι’ αυτό είχαμε τα λιγότερα δυνατά θύματα από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της μεγάλης δοκιμασίας. Κι ουδείς γνωρίζει πότε και αν θα επιστρέψει η πανδημία, με ακόμα πιο έντονο τρόπο. Μοιραία η κυβέρνηση σταματά το lockdown και αρχίζει την επανεκκίνηση της οικονομίας. Αυτό όμως δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τελειώσαμε με τον κορονοϊό. Η αντιμετώπιση του θα πάρει καιρό. Ίσως και 2-3 χρόνια μέχρις ότου βρεθούν αξιόπιστες και αποτελεσματικές θεραπείες και φυσικά το εμβόλιο που θα μπορούσε να προκαλέσει μια μεγάλη ανοσία στο σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού. Αλλά αυτό ουδείς μπορεί να γνωρίζει πότε θα γίνει. Μπορεί σε ένα, δύο η κι περισσότερα χρόνια. Μέχρι τότε κολυμπάμε σε αβέβαια και αχαρτογράφητα νερά. Κι εκ των πραγμάτων ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του για να κρατήσει τον εαυτό του αλλά και τους γύρω του υγιείς και ασφαλείς.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν θέλουν να συμβιβαστούν με αυτή την πραγματικότητα, η οποία αναιρεί όλα όσα είχαμε συνηθίσει επί τόσες δεκαετίες. Πράγματι η ζωή μας άλλαξε και άλλαξε με τρόπο βίο άγριο. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το αποδεχθεί ο απλός ανθρώπους τους οποίους είχε μάθει να βγαίνει με τον καλό καιρό, να απολαμβάνει την φύση, την παραλία το καλοκαίρι, την ταβερνούλα του, το καφέ του, το μπαράκι, την διασκέδαση του. Όλα αυτά θα συνεχίσουν φυσικά να υπάρχουν. Αλλά με πολύ πιο προσεκτικό τρόπο. Από δω και πέρα ότι κι αν κάνουμε θα γίνεται, έχοντας στο νου μας ότι ανά πάσα στιγμή μπορούμε να κολλήσουμε ή να μεταδώσουμε τον κορονοϊό στους άλλους. Γι’ αυτό προσέχουμε και μένουμε ασφαλείς. Και αυτή η πρωτοφανής θύελλα που σαρώνει την καθημερινότητά μας και που εκ των πραγμάτων θέτει σε αμφισβήτηση ακόμα και τον τρόπο ζωής που κατακτήσαμε όλες αυτές τις τελευταίες μεταπολεμικές δεκαετίες, κάποια στιγμή θα τελειώσει. Ίσως από αυτή την εμπειρία να βγούμε πιο έμπειροι και σοφότεροι. Για το καλό της Ανθρωπότητας γενικότερα.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2467560/menoume-asfaleis