ΕΡΤ-1 04/11/2020
Αυτό πρέπει να αλλάξει και η κυβέρνησή μας θα το αλλάξει.
Αυτό πρέπει να αλλάξει και η κυβέρνησή μας θα το αλλάξει.
Tag Archive for: Γιάννης Λοβέρδος
Αυτό πρέπει να αλλάξει και η κυβέρνησή μας θα το αλλάξει.
Η μεγάλη πρόκληση για τον Κυρ. Μητσοτάκη
Η σεναριολογία περί πρόωρων εκλογών και κυβερνητικού ανασχηματισμού υπήρξε παγίως από τα πιο δημοφιλή θέματα που επεξεργάζονται οι δημοσιογράφοι. Ιδίως σε τόσο έκτακτες και πρωτόγνωρες, κρίσιμες καταστάσεις, όπως αυτή που βιώνουμε τόσο δύσκολα και βίαια τους τελευταίους μήνες, είναι μοιραίο η σεναριολογία αυτή να αναβιώνει. Το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών συζητήθηκε εκτενώς αλλά απερρίφθη. Δεν τίθεται όμως τέτοια ζήτημα. Πράγματι υπήρξαν μεσούσης της πανδημίας και της καραντίνας εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για τη διενέργεια πρόωρων εκλογών εντός του θέρους, με βασικό επιχείρημα ότι η ατζέντα με την οποίαν είχε εκλεγεί ως κυβέρνηση η ΝΔ τον περασμένο Ιούλιο δεν ισχύουν πλέον, διότι άλλαξαν βίαια τα δεδομένα εξαιτίας του κορωνοϊού.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός επεξεργάστηκε ενδελεχώς τις εισηγήσεις αυτές και τις απέρριψε κατηγορηματικά, με τα σημερινά δεδομένα. Δεν πρόκειται μόνο για μια κατά βάση κίνηση τακτικισμού, στη νοοτροπία. Θεωρεί ότι το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, εν μέσω πανδημίας, χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε εάν κι εφόσον επανέλθουν εντονότερα τα κρούσματα του κορωνοϊού, θα ήταν εξαιρετικά ανεύθυνο. Για τον Κ. Μητσοτάκη αυτό που προέχει είναι να αντιμετωπιστεί η πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα «δύσκολα τώρα αρχίζουν», όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε εμφατικά δηλώσει από βήματος της Βουλής. Και μάλιστα υπό συνθήκες εξαιρετικής αβεβαιότητας. Καθώς ουδείς γνωρίζει πότε κι αν θα τελειώσουμε με την πανδημία, καθώς ο ιός δυστυχώς επανήλθε δριμύτερος. Η αβεβαιότητα αυτή μοιραία καθιστά εντελώς ανεύθυνη την προσφυγή στις κάλπες υπό τις παρούσες συνθήκες.
Το ίδιο ασφαλώς δεν ισχύει με το ενδεχόμενο κυβερνητικού ανασχηματισμού που δεν αποκλείεται να πραγματοποιηθεί εντός των προσεχών μηνών. Αυτή είναι συνταγματικά αποκλειστική προνομία του πρωθυπουργού, που βεβαίως θα εξαρτηθεί με τον γενικότερο κυβερνητικό σχεδιασμό. Αυτό δεν έχει αποφασισθεί ακόμα. Κι είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας τα ονόματα των υπουργών κι υφυπουργών που γράφονται ότι φεύγουν ή ότι έρχονται στο κυβερνητικό σχήμα. Είναι μάλλον δημοσιογραφική «αρβύλα», χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Αυτό όμως που δεν υπάρχει ούτε καν ως σκέψη στον μέγαρο Μαξίμου και στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, είναι το ενδεχόμενο νέας μείωσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων. Τα δημοσιεύματα εφημερίδων περί μείωσης κατά 25% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων εξαιτίας της κρίσης που προκαλεί ο κορονοϊός στην οικονομία, είναι εντελώς ανεύθυνα. Δεν έχει γίνει ούτε καν συζήτηση σχετικά. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η κατάσταση στην οικονομία είναι ειδυλλιακή. Πολύ μακράν κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, στο μέγαρο Μαξίμου και στο πρωθυπουργικό επιτελείο επικρατεί η άποψη ότι τα δύσκολα τώρα αρχίζουν και ότι η οικονομία θα περάσει από έντονους κλυδωνισμούς μέσα στο προσεχές διάστημα όχι μόνον του 2020 αλλά και του 2021, οπότε και ελπίζεται ότι θα αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα υπάρξει επέκταση της πανδημίας μέσα στους επόμενους μήνες.
Το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση είναι καταρχήν η ομαλή επιστροφή στην κανονικότητα μετά το τέλος της πανδημίας, που ουδείς είναι βέβαιο πότε θα γίνει και η άρση των απαγορευτικών μέτρων να γίνει ομαλά, χωρίς επίπτωση στην υγεία και στην ζωές των Ελλήνων. Συγχρόνως η μεγάλη αγωνία αλλά και η μεγάλη ελπίδα έρχονται από τον τουρισμό. Εκεί θα παιχτούν όλα. Είναι βέβαιο ότι ο τουρισμός, η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή πολύ μεγάλες δυσκολίες. Σαν την προηγούμενη τουριστική σεζόν, δεν αντέχεται άλλη. Ουδείς μπορεί να προδικάζει το αποτέλεσμα που θα έχει για το ΑΕΠ αλλά και την γενικότερη πορεία της οικονομίας. Αν ο τουρισμός κρατηθεί σε ανεκτά επίπεδα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών του 2021, ιδίως του Ιουλίου, του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου, τότε είναι πολύ πιθανόν η αγορά να αντεπεξέλθει, έστω και δύσκολα, στην μεγάλη θύελλα, η οποία συγκλονίζει την παγκόσμια οικονομία και φέρνει τεράστια ύφεση.
Πηγή: http://marketnews.gr/article/2542838/h-megalh-proklhsh-gia-ton-kyr-mitsotaki
Δυναμική ανάπτυξη μετά την πανδημία
Όταν τον περασμένο Δεκέμβριο είχαν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της πανδημίας που θα ενέσκηπτε, εξαιτίας της έξαρσης του COVID-19 στην Κίνα, είχα προειδοποιήσει από την στήλη αυτή για τις επιπτώσεις όχι μόνο στη δημόσια υγεία αλλά και στην παγκόσμια οικονομία. Έλεγα και γράφω από τότε ότι η παγκόσμια οικονομία μέσα στο 2020 έτσι κι αλλιώς βρισκόταν στα πρόθυρα μιας διεθνούς ύφεσης. Τα διεθνή χρηματιστήρια αγκομαχούσαν μετά από μια δεκαετία συνεχούς ανόδου. Η Γερμανία έμπαινε ήδη σε στασιμότητα που θα οδηγούσε αργά η γρήγορα σε ύφεση. Και αυτό μοιραία θα είχε συνέπειες σε ολόκληρη την ευρωζώνη της οποίας γερμανική οικονομία είναι η ατμομηχανή.
Εκείνο τον καιρό δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε τις συνέπειες από την πανδημία. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί το πρωτοφανές παγκόσμιο lockdown, που οδήγησε στην απαγόρευση κυκλοφορίας των τριών τέταρτων παγκοσμίου πληθυσμού. Οι επιπτώσεις αυτού ήταν μοιραίο να οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση από αυτήν που είχαμε προβλέψει. Η διεθνής οικονομία υποχώρησε στα επίπεδα της δεκαετίας του 1930. Και αυτό δεν έχει ξανασυμβεί τόσο απότομα. Έστω κι αν όλοι αισιοδοξούμε ότι θα είναι πρόσκαιρο. Ωστόσο η πανδημία μπορεί να αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αντιμετωπιστεί η ύφεση που έτσι κι αλλιώς ερχόταν.
Τα πρώτα στατιστικά στοιχεία από το α’ τρίμηνο 2020 καταδεικνύουν ότι όλες οι ευρωπαϊκές οικονομίες έμπαιναν σε ύφεση, με πρώτη αυτή της Γερμανίας. Μην ξεχνάμε ότι τα στοιχεία για το πρώτο τρίμηνο δεν περιλαμβάνουν το lockdown, που επιβλήθηκε μετά τις 17 του Μαρτίου. Η πανδημία λοιπόν αποτελεί μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για την επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί και ευκαιρία για να λάβουν οι χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης πρωτοβουλίες για να αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή αυτή οικονομική ύφεση. Ενδεχομένως, εφόσον η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πολιτευτεί και στην συνέχεια με την υπευθυνότητα, την αποφασιστικότητα και την σοβαρότητα που μέχρι στιγμής επιδεικνύει, και με την προϋπόθεση βεβαίως ότι δεν θα υπάρξει σοβαρό νέο κύμα της πανδημίας, η εξέλιξη αυτή να μας βολεύει συνολικά ως έθνος.
Ασφαλώς, το β’ τρίμηνο του 2020 ήταν πολύ χειρότερο από το πρώτο. Η Ύφεση για τη φετινή χρονιά, όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ευρωπαϊκή οικονομία θα είναι η μεγαλύτερη εδώ και πολλές δεκαετίες. Όμως η εξέλιξη αυτή η οποία πρόσκαιρα θα είναι επιβαρυντική για την οικονομία και την αγορά, και ιδίως για κάποιες επιχειρήσεις που βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού, δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει. Αντίθετα, η απόφαση της Γαλλίας και της Γερμανίας να προκρίνει ένα γενναίο πρόγραμμα ανόρθωσης των ευρωπαϊκών οικονομιών, και ιδίως των ασθενέστερων, όπως είναι η ελληνική, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την συνολική ανόρθωση της οικονομίας μας και της αγοράς μας.
Από το 2021, που θα αρχίσει να τρέχει το καινούργιο πρόγραμμα, μέχρι το 2027 υπολογίζεται ότι περίπου 70-80 δισεκατομμύρια € θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία για να χρησιμοποιηθούν για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Αν τα χρήματα αυτά συνολικά δαπανηθούν με σωστούς τρόπους που θα περιλαμβάνουν και γενναίες μεταρρυθμίσεις στον τρόπο που λειτουργεί η δημόσια διοίκηση και το κράτος, τότε είμαστε βέβαιοι ότι η Ελλάδα μετά από 5- 6 χρόνια θα είναι μια εντελώς διαφορετική χώρα από αυτή που αντιμετωπίζουμε σήμερα με σκεπτικισμό. Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος μπορεί να αφήσει το όνομα του μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού στην ιστορία. Και αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία, ίσως η τελευταία, για την Ελλάδα. Να γίνει ένα σύγχρονο, δυναμικό, ευρωπαϊκό κράτος.
Πηγή:http://marketnews.gr/article/2542642/dynamikh-anaptyksh-meta-thn-pandhmia
Πρόταση δυσπιστίας ΣΥΡΙΖΑ 23-10-2020
Ζηλεύω τον Χρήστο Σταϊκούρα. Αυτό που του συνέβη συμβαίνει σπάνια στην πολιτική καριέρα ενός πολιτικού, δηλαδή να στραφεί εναντίον ενός Υπουργού η Αντιπολίτευση, να του κάνει τέτοιο δώρο και να συσπειρώσει στο πρόσωπό του σαν μία γροθιά τους εκατόν πενήντα οκτώ Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και πολύ περισσότερο τα εκατομμύρια των πολιτών που σήμερα στηρίζουν με τη συμπεριφορά τους, με τη γνώμη τους και με την ψήφο τους την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όλη αυτή η ιστορία, κατά τη γνώμη μου, είναι μία έμμεση υπονόμευση των ίδιων των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Γιατί κατέθεσε ο κ. Τσίπρας πρόταση δυσπιστίας κατά του Υπουργού Οικονομικών; Προφανώς, δεν το έκανε γιατί ήθελε να κάνει δώρο στον κ. Σταϊκούρα. Δεν έχουν ιδιαίτερες σχέσεις, απ’ ό,τι γνωρίζω. Το έκανε αποκλειστικά και μόνον για δικούς του λόγους. Ο κ. Τσίπρας αισθάνθηκε κάποια στιγμή ότι έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια του και έχανε το κόμμα του κάτω από τα πόδια του. Αυτός είναι ο λόγος που συνήθως στην Αντιπολίτευση κάνουν πρόταση δυσπιστίας, για να συσπειρώσουν το κόμμα ξανά. Αυτό επεδίωξε να κάνει ο κ. Τσίπρας με την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε.
Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές να είναι τόσο ισχυρή η θέση μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει γιατί έχουμε ανυπαρξία εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Πέραν του ότι τα πάει καλά η Κυβέρνηση, η ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει ακόμα περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία. Εσείς σπασμωδικά ψάχνετε να βρείτε τρόπο για να αντιμετωπίσετε αυτήν την πρωτοφανή κατάσταση.
Προσωπική μου γνώμη είναι -και νομίζω κάθε υγιούς ανθρώπου ο οποίος ασχολείται με την πολιτική- να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση τον ρόλο του. Και τον ρόλο του αυτόν τον έχει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ απαρνηθεί και το απέδειξε με την πρόταση αυτή δυσπιστίας, η οποία και θα απορριφθεί μετ’ επαίνων στην ψηφοφορία της Κυριακής, όταν όλοι μας, και οι εκατόν πενήντα οκτώ, ενωμένοι σαν μία γροθιά θα την απορρίψουμε γιατί αυτό είναι το καλύτερο και για την πατρίδα μας και για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής 22-10-2020
Είναι λάθος εκτιμώ, συλλήβδην η αντιπολίτευση να αντιτάσσεται στις εκάστοτε επιλογές υπουργών για διορισμό σε θέσεις ευθύνης, ικανών στελεχών σε ανεξάρτητες αρχές, με το πρόσχημα ότι τα στελέχη αυτά γενικά υλοποιούν την κυβερνητική πολιτική με την οποία διαφωνούν.
Όμως, οι ανεξάρτητες αρχές υπάρχουν για να περιορίζουν την αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας, για να ελέγχουν τη νομιμότητα των όσων κάνει η εκτελεστική εξουσία και για να μην αυθαιρετεί. Δεν χαράζουν πολιτικές και δεν εφαρμόζουν πολιτικές, ελέγχουν την κυβερνητική πολιτική, όπου μόνο η κυβέρνηση είναι αρμόδια για να ασκεί πολιτική, όχι οι αρχές.
Η πιο πολύπαθη ιστορία είναι οι δημόσιες συμβάσεις στην Ελλάδα, σε δύο επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο είναι ότι ο κόσμος, η κοινωνία έχει πιστέψει και σε μεγάλο βαθμό είναι ακριβές, ότι οι δημόσιες συμβάσεις είναι προϊόν διαφθοράς. Υπάρχει και η άλλη πλευρά ότι όλες οι δημόσιες συμβάσεις κατηγορούνται για διαφθορά είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει.
Το ζήτημα είναι τι μπορεί να κάνει η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, ώστε όχι μόνο να ελέγχεται η νομιμότητα, το νομότυπο των συμβάσεων, γιατί το νομότυπο μπορεί να υπάρχει και ταυτόχρονα να υπάρχει και η μίζα, ώστε να αποφευχθούν από εδώ και πέρα κατά το δυνατόν, απόλυτα δεν μπορεί να είναι ποτέ, η διαφθορά, η μίζα και ταυτόχρονα να υπάρξει μία αποδοχή από την κοινωνία ότι υπάρχει διαφάνεια και ότι τα νοσηρά φαινόμενα του παρελθόντος δεν θα επαναληφθούν ξανά.
Θα τα καταφέρουμε
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις. Η αντιπαράθεση με την Τουρκία, με ευθύνη του καθεστώτος Ερντογάν, η πανδημία του COVID-19, το μεταναστευτικό κι η οικονομία προκαλούν μεγάλες ανατροπές κι αναστατώσεις που η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πρέπει να αντιμετωπίσει. Για την κυβέρνηση αυτό που προέχει είναι η αντιμετώπιση της δριμείας υγιεινομικής κρίσης, που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοιού, σε συνδυασμό φυσικά με την επανεκκίνηση της οικονομίας, που εκ των πραγμάτων αποτελεί μείζονα προτεραιότητα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την κοινωνία!
Μέσα σε αυτή την δύσκολη συγκυρία, κάποιοι ανεύθυνα διακινούν είτε σενάρια είτε και υποδείξεις, περί δήθεν μείωσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και των συντάξεων. Αυτό φυσικά δεν ισχύει.
Είναι κατανοητό πως υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ή ακόμα και ελεύθεροι επαγγελματίες κι επιχειρηματίες οι οποίοι δυσανασχετούν από το γεγονός ότι η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με την σταθερή καταβολή των μισθών τους, τους καθιστά υπό μία έννοια μη συμμέτοχους της οικονομικής κρίσης. Υποστηρίζεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν, βρέξει χιονίσει, τον μισθό τους, ανεξάρτητα από το μέγεθος της οικονομικής ύφεσης που θα πλήξει την χώρα μας μέσα στο 2020. Όχι όμως υποστηρίζουν αυτή την άποψη δεν έχουν καταλάβει ότι το πρόβλημα πλέον με το δημόσιο δεν είναι το ύψος των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, που είναι ούτως ή άλλως χαμηλό, αλλά η αξιολόγηση και ο αριθμός τους. Στην κρίση στην οποία εισέρχεται η χώρα μας, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού, αυτό που θα παίξει σημαντικότερο ρόλο στην αντιμετώπιση της δεν είναι οι όποιες κρατικές επιχορηγήσεις στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες δεν μπορούν να συνεχιστούν. Αλλά η ελάφρυνση των φόρων, η άρση των κρατικών εμποδίων στην επιχειρηματικότητα κι η μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία για την καλύτερη λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων.
Το θετικό που υπάρχει με την κρίση που προκαλεί ο κορονοϊός είναι ότι δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια. Θα υπάρξουν ασφαλώς θύματα, ελπίζουμε πρόσκαιρα κι εφήμερα, κυρίως μεταξύ των εργαζομένων ιδιωτικό τομέα και κάποιον επιχειρήσεων, που δεν θα αντέξουν μέχρι τέλος της κρίσης, αλλά αυτή δεν πρόκειται να διαρκέσει για πολλά χρόνια. Το πολύ για 2-3. Συνεπώς οποιαδήποτε μείωση μισθών ΔΥ και συνταξιούχων, που θα είχε διαρκή χαρακτήρα, όχι μόνο θα προκαλούσε συγκλονιστική κοινωνική αναταραχή, που καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αντέξει. Αλλά θα ήταν κι άδικη. Γι’ αυτό, οι εκτιμήσεις που το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κάνει, είναι ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρχει ούτε ως σχέδιο ενδεχόμενο μείωσης μισθών και συντάξεων. Η προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι με φορολογικά και άλλα μέτρα στήριξης να μπορέσει να υποστηρίξει επιχειρήσεις οι οποίες είναι κατά βάση υγιείς αλλά κλυδωνίζονται από την εφήμερη κρίση που προκαλεί ο κορονοϊός.
Φυσικά το 2020 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά. Το μέγεθος της ύφεσης δεν μπορούμε με ακρίβεια να το προσδιορίσουμε. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει από βήματος της Βουλής ότι επειδή οι εξελίξεις είναι αβέβαιες, δεν μπορούμε να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις. Το υπουργείο οικονομικών από την πλευρά του είναι υποχρεωμένο να κάνει σχέδια με βάση τα στοιχεία που έχει στη διάθεση του σήμερα. Αλλά αυτά τα στοιχεία όπως είναι φυσικό αλλάζουν καθημερινά.
Το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση αλλά και για την οικονομία και για την κοινωνία είναι τι θα γίνει φέτος με τον τουρισμό, που είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας, και από την οποία εξαρτάται το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας. Βέβαια η μεγάλη αγωνία για τους επιχειρηματίες του τουρισμού δεν είναι τόσο το 2020, που ήταν πολύ κακό, όπως αναμενόταν, όσο το 2021, που θα είναι κομβικής σημασίας για την επιβίωση, όχι μόνον της τουριστικής αλλά και της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει πάση θυσία να υπάρξει αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού κι έστω μερική αποκατάσταση των ζημιών, που προοιωνίζονται για φέτος το καλοκαίρι. Είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι. Θα τα καταφέρουμε. Η κρίση είναι μεγάλη αλλά είναι εφήμερη. Δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την χρεοκοπία του 2010. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός δεν έχει πρόθεση ούτε εκλογές να κάνει ούτε ανασχηματισμό, ούτε φυσικά μείωση μισθών και συντάξεων. Θα προχωρήσει αποφασιστικά στην υπέρβαση της ύφεσης του 2020, που ελπίζουμε να μετατραπεί σε ισχυρή ανάπτυξη μέσα στο 2021 κι ακόμα περισσότερο το 2022!
Πηγή: http://marketnews.gr/article/2542427/tha-ta-kataferoume
“Καλημέρα Ελλάδα” 20-10-2020
Η υπαρξιακή αγωνία του Αλ. Τσίπρα
Η ηχηρή παραίτηση του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Σταύρου Κοντονή από όλα τα θεσμικά όργανα του κόμματός του, διαμαρτυρόμενος για το νέο ποινικό κώδικα που είχε προωθήσει η τότε κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα για να ευνοήσει τους υπόδικους, και πλέον καταδικασθέντες Χρυσαυγίτες, εκθέτει για μια ακόμα φορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την ηγεσία του.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για μια ακόμα φορά προσπαθεί να διαστρεβλώσει, μάταια, την πραγματικότητα και να ρίξει την μπάλα στην εξέδρα.
Είναι απόλυτα κατανοητή αυτή η απεγνωσμένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, όπως λέει και ο λαός μας. Αυτή τη στιγμή ο κύριος Τσίπρας βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Και ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας αλλά κυρίως ενώπιον του ίδιου του κόμματός του. Όποιος παρακολουθεί από κοντά τις εργασίες της Βουλής, διαπιστώνει ότι ο ΣυΡιζΑ έχει μετατραπεί σε σκορποχώρι. Ο κάθε βουλευτής του ΣυΡιζΑ έχει σηκώσει το δικό του μπαϊράκι. Και εμμέσως αμφισβητεί την ικανότητα του κύριου Τσίπρα να μπορέσει να ανταποκριθεί στις μεγάλες απαιτήσεις που έχει ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μπορεί η αμφισβήτηση αυτή να μην έχει πάρει τις διαστάσεις ενός έντονου κινήματος. Αλλά γκρίνια υπάρχει. Κι όσο υπάρχει πρόβλημα με τις δημοσκοπήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ, η γκρίνια θα μεγεθύνεται.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει στο ΣυΡιζΑ είναι ότι το πρόβλημα τους δεν είναι συγκυριακό η εφήμερο. Δεν οφείλεται στην προ έτους ήττα τους στις εκλογές. Όπου το ποσοστό τους ήταν αρκετά συμπαθητικό, κοντά στο 32%, με αποτέλεσμα να θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου η επάνοδος τους στην εξουσία. Όπως αποδεικνύεται μετεκλογικά, το πρόβλημα τους είναι δομικό. Είναι πρόβλημα ταυτότητας. Τι θέλουν και τι μπορούν να κάνουν στον πολιτικό βίο της χώρας. Στα τεσσεράμισι χρόνια που ο ΣυΡιζΑ βρίσκονταν στην εξουσία, οι αριστερές προκαταλήψεις και αριστεροί μύθοι κατέρρευσαν. Και τώρα οι συριζαίοι δείχνουν ανίκανοι να διαχειριστούν την επόμενη μέρα, χωρίς την εξουσία, χωρίς την κυβέρνηση.
Είναι προφανές ότι ειδικά αυτή την περίοδο η επικράτηση του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του στο χώρο του κέντρου είναι αδιαμφισβήτητη. Είναι η πρώτη φορά από τότε που έγινε η μεταπολίτευση, που το κυβερνών κόμμα είναι πιο ψηλά στις δημοσκοπήσεις, ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Η διαφορά του από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντί να μειώνεται, αυξάνει. Και μάλιστα χωρίς να μπορεί το κίνημα αλλαγής το ΚΙΝΑΛ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, να εκμεταλλευθεί την κατάρρευση του ΣυΡιζΑ. Ενδεχομένως κάποιοι υποστηρίζουν ότι η πλήρη επικράτηση του κύριου Μητσοτάκη στο χώρο του κέντρου, αφήνει κενό στο χώρο της δεξιάς για να το εκμεταλλευθεί πιθανόν ένας χαρισματικός, λαϊκιστής ηγέτης. Αλλά ένας τέτοιος πολιτικός αυτή την στιγμή δεν υπάρχει. Ούτε ο Βελόπουλος ούτε ο Κασιδιάρης, αν βγει από την φυλακή, μπορούν να παίξουν αυτό τον ρόλο. Η πλήρης επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη. Μόνος εχθρός του είναι ενδεχομένως ο ίδιος ο κακός του εαυτός. Κανείς άλλος. Αντίθετα, για τον κύριο Τσίπρα αυτό που προέχει είναι να βρει επιτέλους τον καλό του εαυτό. Αν όντως υπάρχει!
Η νίκη της Δημοκρατίας
Η ιστορική απόφαση του δικαστηρίου με την οποίαν καταδικάστηκαν οι Χρυσαυγίτες για εγκληματική οργάνωση χαιρετίστηκε δικαίως από όλους τους δημοκρατικούς πολίτες αυτής της χώρας. Όμως μας θύμισε ότι δεν είναι όλα δεδομένα. Όταν το πρωτεύον είναι η διεύρυνση των δημοκρατικών διαδικασιών, η ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών, η μεγέθυνση της ελευθερίας, η προστασία των ατομικών ελευθεριών. Το 1989, όταν είχα πέσει το Τείχος του Αίσχους στο Βερολίνο, πολλοί πίστευαν ότι φτάναμε στο «Τέλος της Ιστορίας» κι ότι η επικράτηση της δυτικού τύπου δημοκρατίας και του δυτικού καπιταλισμού θα ήταν απόλυτη. Τριάντα ένα χρόνια μετά διαπιστώνουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ο ενθουσιασμός του 1989 για την Ελευθερία που φυσούσε για πρώτη φορά στην Ανατολική Ευρώπη, η ορμή που έφερνε για την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ελεύθερη αγορά, η αισιοδοξία για συνεχή ανάπτυξη κι ευημερία, έχουν κοπάσει. Δυστυχώς, στη θέση τους φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος ο φόβος κι η ανασφάλεια. Για εσωτερικούς αλλά και για εξωτερικούς λόγους.
Ο πρώτος αφορά την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, που ιδίως τα τελευταία δέκα χρόνια, συνεχίζεται και συρρικνώνει τα εισοδήματα πολλών οικογενειών στα χαμηλά, κι όχι μόνον, εισοδήματα. Αυτός ο λόγος σε συνδυασμό με τον υπερδανεισμό και τα «κόκκινα δάνεια», που φέρνουν μαζικούς πλειστηριασμούς, αυξάνει την ανασφάλεια των πολιτών. Αυτό που έγινε ιδιαίτερα αισθητό σε χώρες, όπως η Ισπανία, μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα. Αυτό ήδη φοβούνται πολλοί για τους επόμενους μήνες
Ο δεύτερος, και κατά τη γνώμη μου σημαντικότερος, έχει να κάνει με το μεταναστευτικό. Καθώς οι περισσότεροι μετανάστες που έρχονται στην Ευρώπη και γενικότερα στον δυτικό κόσμο είναι πλέον μουσουλμάνοι, που κουβαλούν τη δική τους, εντελώς διαφορετική από την ευρωπαϊκή, κουλτούρα και δεν επιθυμούν να αφομοιωθούν από τη δυτική κοινωνία. Γι΄αυτό οι Ευρωπαίοι φοβούνται ότι η άρνηση των μουσουλμάνων μεταναστών να αφομοιωθούν η έστω να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας, θα οδηγήσει σταδιακά στην αλλοίωση της, στον εξισλαμισμό της. Κι αυτό ενισχύει τις ακροδεξιές τάσεις που επικρατούν σήμερα στα ευρωπαϊκά κράτη
Στην Ελλάδα ευτυχώς ακροδεξιές, με ρατσιστικές και φασιστικές διαστάσεις, οργανώσεις και κόμματα, πλέον δεν υπάρχουν. Η κατάρρευση της Χρυσής Αυγής καταδεικνύει ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ούτε ρατσιστική ούτε φασιστική. Ωστόσο η αύξηση των μεταναστευτικών ροών κι ο εγκλωβισμός πολλών χιλιάδων μεταναστών, κυρίως μουσουλμάνων, στην χώρα μας αυξάνει τη δυσφορία και το φόβο της κοινωνίας μας. Καθημερινά οι βουλευτές της ΝΔ μεταφέρουν στο Μαξίμου και στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τις ανησυχίες τους και τις αγωνίες από τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, όπου μεταφέρονται μετανάστες, με, ή και χωρίς, προσφυγικό προφίλ.
Οι αναλυτές της κυβέρνησης ισχυρίζονται ότι, παρά τη δυσφορία που υπάρχει, το μεταναστευτικό από μόνο του δεν αρκεί για να αλλάξει την πρόθεση ψήφου των πολιτών. Όπως διαπιστώνουν από τις έρευνες της κοινής γνώμης, το βασικό θέμα που καθορίζει την ψήφο των πολιτών σήμερα είναι το οικονομικό. Γι’ αυτό άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ τον προηγούμενο Ιούλιο δεν κατέρρευσε εκλογικά εξαιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών, του μεταναστευτικού και της εγκληματικότητας. Συνεπώς, υποστηρίζεται, όσο η κοινή γνώμη δείχνει ικανοποιημένη από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στο φορολογικό, στο μεταρρυθμιστικό της έργο, όπως η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, στις οικονομικές της προσπάθειες για την προσέλκυση επενδύσεων κοκ, θα συνεχίζει να την στηρίζει. Όμως αν οι μεταναστευτικές ροές δεν σταματήσουν, τότε τι θα μπορούσε να γίνει στο προσεχές διάστημα; Θα μπορούσε ενδεχομένως ένα, μικρό έστω στην αρχή, ποσοστό των ψηφοφόρων να αναζητήσει έναν Έλληνα Σαλβίνι; Αυτός βεβαίως σήμερα δεν υπάρχει. Ούτε ο Κυρ. Βελόπουλος με το κόμμα του, την «Ελληνική Λύση» ούτε φυσικά η Χρυσή Αυγή, που παγιώνεται στην συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας ως «εγκληματική οργάνωση», μπορούν να εκφράσουν αυτή τη δυσφορία. Στο μέλλον ουδείς γνωρίζει τι θα μπορούσε να συμβεί.
Επί του παρόντος πάντως η κυβέρνηση προσπαθεί να επιταχύνει τις διαδικασίες για να κάνει πιο φιλικό το δημόσιο περιβάλλον για επενδύσεις και ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ενώ ταυτόχρονα ενισχύει αντί να αποδυναμώνει το κοινωνικό κράτος, όπως ισχυριζόταν ψευδώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι ευελπιστεί ότι με την εφαρμογή του νέου, αυστηρού πλαισίου που επιβάλλεται στο μεταναστευτικό- προσφυγικό μπορεί όχι μόνο να περιορίσει και τις ροές των μεταναστών αλλά και τις αντιδράσεις των Ελλήνων πολιτών. Κι αν τα καταφέρουν, τότε η ΝΔ κι ο Κυριάκος προσωπικά θα παραμείνουν κυρίαρχοι του πολιτικού σκηνικού!
Πηγή: http://marketnews.gr/article/2542022/h-niki-ths-dhmokratias