Ζούμε σε εποχές μεγάλης αναταραχής κι αβεβαιότητας, που επιτείνεται από το μεταναστευτικό πρόβλημα, που καθίσταται το μείζον πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η χώρα κι απειλεί ακόμα και με αλλοίωση την ελληνική κοινωνία.

Ο φόβος, εν πολλοίς δικαιολογημένος, δίνει τη θέση του στη λογική και την ψηχραιμία. Κι οι κραυγές, που ήδη ακούγονται, εξαιτίας της μεγάλης διάστασης, που λαμβάνει στην κοινωνία η παρουσία παράνομων, κυρίως μουσουλμάνων, μεταναστών, οδηγεί ήδη σε έκρηξη πολιτικού λαιϊκισμού, που εκ των πραγμάτων πληρώσαμε πολύ ακριβά τα τελευταία δεκα χρόνια με την αντιμνημονιακή πολιτική, εξαιτίας της χρεοκοπίας του 2010, αλλά και τώρα μπορεί να προκαλέσει νέα αμφισβήτηση του δημοκρατικού μας συστήματος. Ο λαικισμος όμως δεν προέρχεται μόνον από την άκρα δεξιά, που προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το όλο θέμα για να προωθήσει την αντιπολιτευτική της αντζέντα. Αλλά και από την αριστερά με την μορφή της δήθεν «πολιτικής ορθότητας».

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για το θέμα της μετανάστευσης, νόμιμης ή μη, και των επιπτώσεών της στις τοπικές κοινωνίες και στη χώρα γενικότερα. Άλλωστε το θέμα δεν είναι σημερινό, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον σημειώνεται έξαρση του φαινομένου, ενώ ειδικά τους τελευταίους μήνες η κατάσταση τείνει να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Την ίδια στιγμή που οι τοπικές κοινωνίες καλούνται να αναλάβουν φορτίο που δεν θα έπρεπε να τους αναλογεί, με λύπη διαπιστώνω ότι μέρος της συζήτησης εξακολουθεί να αναλώνεται γύρω από την ορολογία που χρησιμοποιείται. Λαθρομετανάστες, παράνομοι μετανάστες, παράτυποι μετανάστες, μετανάστες χωρίς χαρτιά, πρόσφυγες, όπως και να τους αποκαλέσει κάποιος, αυτό δεν ενδιαφέρει καθόλου τις τοπικές κοινωνίες. Το ζητούμενο είναι πως θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται βέβαια, υποδηλώνουν εμμέσως και τον τρόπο αντιμετώπισής του από το κράτος, για αυτό και η χρήση συγκεκριμένων όρων έχει αποτελέσει διαχρονικά πεδίο εύκολης και φτηνής θα έλεγα, πολιτικής εκμετάλλευσης, με την αριστερά να πουλάει ανθρωπισμό, μόνο στα λόγια φυσικά. Έτσι, για παράδειγμα, η αριστερά και οι κάθε λογής υπέρμαχοι ανθρωπίνων δικαιωμάτων διατείνονται, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους, ότι δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες, προβάλλοντας το έωλο ασφαλώς, επιχείρημα «ότι κανείς άνθρωπος δεν είναι λαθραίος». Θα το εξηγήσω λοιπόν μόνο μια φορά και δεν θα επανέλθω, γιατί δε θέλω να δώσω παραπάνω αξία σε φτηνή πολιτική ορθότητα. Η λέξη «λαθραίος» αναφέρεται στο καθεστώς εισόδου τους στη χώρα, όχι φυσικά στην ανθρώπινή τους υπόσταση. Φανταστείτε πόσο γελοίο θα ήταν να ονομάζαμε για λόγους πολιτικής ορθότητας, ή στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού, τον λαθρεπιβάτη «παράτυπο επιβάτη», τον λαθρέμπορο «έμπορο χωρίς χαρτιά» ή το λαθροθήρα «κυνηγό χωρίς άδεια».

Η σκόπιμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που γίνεται από την πλευρά της αριστεράς σε αυτό το θέμα, αποσκοπεί στον χαρακτηρισμό των χρηστών του όρου, ως «ακροδεξιών», «ρατσιστών», «φασιστών» και εμμέσως στην (αυτο)λογοκρισία τους. Εξ αιτίας του γεγονότος αυτού, δεν είναι σπάνιο άλλωστε, πολλές συζητήσεις γύρω από το θέμα να ξεκινούν από τους ομιλητές με απολογητικό χαρακτήρα του τύπου «δεν είμαι ρατσιστής αλλά…».

Αυτό το ιδιότυπο ταμπού, μετά την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού στο πρόσφατο συνέδριο της ΝΔ, φαίνεται να σπάει. Είναι καιρός θα έλεγα, και ο απλός κόσμος να υιοθετήσει την άποψη ότι η πολιτική ορθότητα πρέπει να επιστραφεί στους πολιτικούς. Εγώ προσωπικά δεν θα πάρω.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2453422/metanasteytiko-kai-politiki-orthothta

Η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον διεθνή οίκο Fitch, επέτρεψε στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέα έξοδο στις αγορές. Όπως ανακοινώθηκε, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, έδωσε το μεσημέρι εντολή στις τράπεζες-αναδόχους (Barclays, Bank of America, BNP Paribas, Goldman Sachs, HSBC, JP Morgan) να ξεκινήσουν τη διαδικασία και σύμφωνα με πληροφορίες το βιβλίο προσφορών αναμένεται να ανοίξει σήμερα, εκτός απρόοπτου και εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες της αγοράς.

Η Fitch με μία κίνηση-ματ έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας ενισχύοντας ακόμη περισσότερο το story της Ελλάδας, μίκρυνε σημαντικά τον δρόμο προς την «επενδυτική βαθμίδα», διαμήνυσε ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βελτιώνεται ταχέως και άνοιξε διάπλατα την πόρτα για τη νέα έξοδο στις αγορές που έχει ήδη προετοιμάσει ο ΟΔΔΗΧ. Επισημαίνεται ότι είναι η πρώτη φορά που εκδίδεται ομόλογο που η διάρκεια του υπερβαίνει το 2032, έτος κατά το οποίο λήγουν τα μακροπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος. Κι αυτό για τον κόσμο της οικονομίας και των αγορών είναι εξαιρετικά σημαντικό. Η κυβέρνηση κι η χώρα έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται ευτυχείς. Οι επί μια δεκαετία θυσίες του ελληνικού λαού αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς.

Αυτό ήδη φάνηκε από τον τρόπο με τον οποίον έγινε δεκτός στο ετήσιο συνέδριο στο Νταβός της Ελβετίας ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Με διθυραμβικά σχόλια υπεδέχθησαν τον πρωθυπουργό τόσο οι πολιτικοί όσο και οι δημοσιογράφοι συνομιλητές του κάτι που είχε να συμβεί πολλά χρόνια. Να θυμίσουμε ότι πριν από 10 χρόνια το 2010, όταν πάλι το Νταβός έχει επισκεφθεί ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική. Από την μαυρίλα του 2010 στην ελπίδα του 2020. Το 2010 οι ευρωπαίοι θεωρούσαν την Ελλάδα μία χρεοκοπημένη, ξεπερασμένη, αποτυχημένη χώρα. Το 2020 οι ίδιοι θεωρούν πως η Ελλάδα αποτελεί υπόδειγμα ανάκαμψης μετά από μια σκληρή περίοδο προσαρμογής.

Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι Ελλάδα έφυγε οριστικά από τον κίνδυνο. Η οικονομία μας αλλά και η κοινωνία αντιμετωπίζουν σοβαρούς για μεγάλους κινδύνους. Καθώς τα χρόνια περνούν και δεν αντιμετωπίζουμε το μείζον ίσως πρόβλημα που σήμερα δεν είναι άλλο από το δημογραφικό πρόβλημα. Πρόσφατα ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης έφερε μια νέα το μεταρρύθμιση για το ασφαλιστικό σύστημα. Προς την σωστή κατεύθυνση, χωρίς αμφιβολία. Αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει βιώσιμο συνταξιοδοτικό σύστημα εάν και εφόσον δεν υπάρξει προηγουμένως αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος που ταλανίζει την χώρα επί δεκαετίες και πρόκειται να γίνει πολύ χειρότερο τα χρόνια που έρχονται. Τι οικονομία και τι συνταξιοδοτικό μπορούν να υπάρξουν όταν η χώρα θα έχει έναν πληθυσμό που γερνάει διαρκώς;

Διάβαζα την έρευνα του ΙΝΓΕ και τις δηλώσεις του καθηγητή Σάββα Ρομπόλη. Μέχρι το 2060, η μείωση σε συνδυασμό με την γήρανση του πληθυσμού θα είναι τόσο μεγάλη που εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει στην υπονόμευση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Οι σημερινοί τριαντάρηδες θα βγαίνουν στην σύνταξη τουλάχιστον στα 72 τους χρόνια αφού η σχέση μεταξύ εργαζομένων- συνταξιούχων θα είναι τέτοια που δεν θα επιτρέπει κάτι άλλο. Και το χειρότερο: Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2060, ο αριθμός των Ελλήνων άνω των 65 ετών θα είναι σχεδόν ίσος με τον αριθμό των Ελλήνων κάτω των 65 ετών. Κι αυτό ενδεχομένως να επιταχυνθεί η να γίνει δυσμενέστερο εφόσον συνεχιστεί το brain drain το οποίο στερεί από την κοινωνία μας τους νεώτερους και κατά τεκμήριο τους ικανότερους και πιο μορφωμένους Έλληνες!

Σήμερα δικαιολογημένα όλοι ανησυχούμε από την αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα κι επιθετικότητα. Πολλοί φοβούνται πόλεμο.Ή έστω ένα θερμό επεισόδιο. Προσωπικά δεν τον φοβάμαι. Όχι γιατί είμαι αισιόδοξος. Αλλα γιατί είμαι βαθύτατα προβληματισμένος. Οι Τούρκοι δεν χρειάζεται να μας κάνουν πόλεμο. Τα δημογραφικά λειτουργούν εις βάρος μας κι υπέρ τους. Σε 30-40 χρόνια από τώρα, η Τουρκία θα έχει έναν, αμιγώς μουσουλμανικό, νεανικό, κατά βάση, πληθυσμό περί τα 120 εκατομμύρια. Κι οι Έλληνες θα είμαστε μόλος 8 εκατομμύρια, με πληθυσμό γερασμένο ως εκεί που δεν παίρνει. Για να καταλάβουμε την τεράστια εις βάρος μας ανατροπή, αρκεί να αναφέρω ότι το 1960, ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν και νεανικός και 9 εκατομμύρια έναντι 27 εκατομμυρίων των Τούρκων. Η παράθεση των στοιχείων αυτών, αρκεί από μόνη του να καταστήσει σε όλους σαφές ότι ο μεγάλος κίνδυνος από την Τουρκία δεν είναι ο πόλεμος αλλά το δημογραφικό. Όποιος δεν το βλέπει και δεν τον κατανοεί είναι ανόητος. Ο πραγματικός πατριωτισμός είναι η αντιμετώπιση του για την αντιμετώπιση του οποίου έχουμε καθυστερήσει εγκληματικά εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, ακόμα κι εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2454798/erxetai-h-anoixi-ths-oikonomias

Στα περίπου 35 χρόνια που είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος και παρακολουθώ στενά τα πολιτικά πράγματα, δεν θυμάμαι άλλον πρωθυπουργό να είχε τη γενναιότητα να εκφράσει παρόμοια συγγνώμη.

Επί δεκαετίες η ελληνική κοινωνία καταταλαιπωρείται από την αυθαίρετη αντικοινωνική συμπεριφορά οργανωμένων συντεχνιών, που θεωρούν ότι έχουν το ελεύθερο να απεργούν όποτε τους καπνίζει και να πραγματοποιούν πορείες και διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων της χώρας, πλήττοντας την αγορά, την κοινωνική ειρήνη, την ίδια την ελευθερία των πολιτών, που έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να κυκλοφορούν ανεμπόδιστα, δίχως να απειλούνται η να κωλύονται εξαιτίας ιδιοτελών συμφερόντων συγκεκριμένων ομάδων.

Αυτό, όμως, που συνέβη την περασμένη Τρίτη, είναι πρωτοφανές. Μία αιφνιδιαστική στάση εργασίας μιας δράκας «εργαζομένων» στο Μετρό, προκάλεσε πλήρη παράλυση των συγκοινωνιών στην πρωτεύουσα. Οι πολίτες, και ιδίως οι βιοπαλαιστές, οι άνθρωποι του μόχθου και της εργασίας, οι οποίοι κυρίως χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όχι μόνο ταλαιπωρήθηκαν σκληρά, άγρια, αλλά κάποιοι εξ αυτών δεν κατόρθωσαν να φτάσουν στην εργασία τους, έχασαν μεροκάματα, ακόμα και δουλειές. Κάποιοι κυνικά θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι αυτό, δυστυχώς, δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Επανειλημμένως στο παρελθόν είχαμε βρεθεί αντιμέτωποι με παρόμοιες οδυνηρές καταστάσεις. Γιατί τώρα παρουσιάζονται τόσο έντονες αντιδράσεις; Γιατί τώρα ο κόσμος, η ίδια η κοινωνία έδειξε να αγανακτεί τόσο βίαια; Κάποιοι μπορεί να πουν ότι το ποτήρι της υπομονής της κοινωνίας μας ξεχείλισε. Σε μεγάλο βαθμό αυτό είναι σωστό. «Αρκετά ώς εδώ», είναι το μήνυμα που εκπέμπει η ελληνική κοινωνία. Και αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε με την ψήφο της στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου, εκλέγοντας ως κυβέρνηση τη Ν.Δ., που ανήλθε στην εξουσία με ατζέντα υπέρ της επιβολής του νόμου, της τάξης, της κοινωνικής ειρήνης. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η στάση εργασίας, μόλις 25 ανθρώπων, της περασμένης Τρίτης, προκάλεσε άγρια την κοινωνία. Και εξηγούμαι.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε με δημόσια δήλωσή του να ζητήσει «συγγνώμη» από τους πολίτες, που ταλαιπωρήθηκαν από την αυθαίρετη στάση εργασίας των ολίγιστων στο Μετρό. Όχι γιατί εκείνος είχε την ευθύνη, αλλά γιατί το απαράδεκτο αυτό γεγονός συνέβη «στη βάρδια» του. Όσο αυτός είναι στην εξουσία. Στα περίπου 35 χρόνια που είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος και παρακολουθώ στενά τα πολιτικά πράγματα, δεν θυμάμαι άλλον πρωθυπουργό να είχε τη γενναιότητα να εκφράσει παρόμοια συγγνώμη. Να θυμίσω ότι το καλοκαίρι του 2018, ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απέφευγε ακόμα και να ζητήσει συγγνώμη και μετά τους 100 νεκρούς στην τραγωδία στο Μάτι. Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης αναφερόμενος στην απαράδεκτη κατάσταση στο Μετρό, τόνισε ότι, επιτέλους, πρόκειται να τεθεί τέλος στην αυθαιρεσία των λίγων εις βάρος των πολλών. Τι είναι αυτό που πυροδότησε την έντονη πρωθυπουργική αντίδραση αλλά και την αγανάκτηση της κοινωνίας;

Μα, ο λόγος που πραγματοποιήθηκε αυτή η καταχρηστική στάση εργασίας. Για να καλυφθούν οι μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν στα εκδοτήρια των σταθμών του Μετρό η διοίκηση αποφάσισε, για την καλύτερη εξυπηρέτηση των επιβατών, να μεταθέσει στις θέσεις αυτές 21 εργαζόμενους, που είχαν αποσπασθεί σε διοικητικές θέσεις και ήταν στην πραγματικότητα σε καθεστώς αργομισθίας. Ο λόγος ήταν εξαιρετικά προκλητικός για το σύνολο της κοινωνίας μας, που πλέον δεν ανέχεται τέτοιου είδους άθλιες και απαράδεκτες συμπεριφορές. Και το σημαντικό είναι ότι, επιτέλους, έχουμε μια κυβέρνηση που είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει τέτοιες αθλιότητες να συνεχισθούν. Και αυτό, επεσήμανε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ο πρωθυπουργός, που αφού επανέλαβε τη συγγνώμη του προς την κοινωνία, τόνισε ότι θα αναλάβει δράση για να μην επαναληφθούν τέτοια άθλια φαινόμενα.

Πηγή: https://www.vradini.gr/ochi-stin-aftheresia-ton-ligon/