Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας που ψηφίστηκε από την ολομέλεια της Βουλής την περασμένη Πέμπτη, ήταν μοιραίο να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις μεταξύ των συνδικαλιστών αλλά και των κομμάτων της αριστεράς. Η δημόσια εκπαίδευση υπήρξε πάντα πηγή έντονης αντιπαράθεσης ανάμεσα στα κόμματα για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους. Ενδεχομένως πιο έντονης και από την οικονομία. Πολύ φοβάμαι όμως ότι η στάση των συνδικαλιστών και των κομμάτων της αντιπολίτευσης επικεντρώθηκε περισσότερο στην εισαγωγή της αξιολόγησης για τους εκπαιδευτικούς και λιγότερο στην ουσία το θεμάτων που αφορούν τη δημόσια εκπαίδευση. Δηλαδή στην καλύτερη εκπαίδευση των μαθητών και των επόμενων γενεών.
Όπως επεσήμανα και στην ομιλία μου από βήματος της Βουλής, η αριστερά είχε κατορθώσει επί σειράν ετών, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση το 1974 και μετά, να επιβάλλει την δική της ατζέντα στην εκπαίδευση. Και γενικότερα στην δημόσια παιδεία. Περίπου 50 χρόνια μετά, η κατάσταση όχι μόνον δεν έχει γίνει καλύτερη αλλά πολύ φοβάμαι ότι έχει γίνει χειρότερη. Το δημόσιο σύστημα δεν έχει βελτιωθεί τόσο ώστε να παράγει καλύτερους μαθητές, πιο μορφωμένους, πιο προικισμένους, πιο πετυχημένους. Ανάλογα με τις εξελίξεις που έχουν διαμορφωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντίθετα, όπως καταδεικνύουν η παγκόσμια λίστα την παγκόσμιες λίστες αξιολόγησης, ο μέσος έλληνας μαθητής δεν πηγαίνει καλά στην κατανόηση κειμένου ή στις βασικές επιστημονικές, μαθηματικές, φυσικές γνώσεις. Στην αξιολόγηση της Πίζας είμαστε ουραγός. Όπως ουραγοί είναι και τα ελληνικά πανεπιστήμια στις παγκόσμιες λίστες αξιολόγησης, όπως αυτή της Σαγκάης.
Ασφαλώς και το 1974 υπήρχε η ανάγκη της φιλελευθεροποίησης της εκπαίδευσης. Όμως η επιβολή των αριστερών αντιλήψεων, που έκτοτε λειτουργεί από αναχρονιστικά έως και αντιδραστικά, οδήγησαν όχι στην ενίσχυση της αριστείας και στην ανάδειξη της καλύτερης εκπαίδευσης αλλά δυστυχώς στην ισοπέδωση. Βλέπουμε μαθητές που δεν έχουν καν τις στοιχειώδεις γνώσεις. Δεν ξέρουν ούτε να γράψουν ελληνικά ούτε διαθέτουν επαρκείς γνώσεις ιστορίας, μαθηματικών, φυσικής, γεωγραφίας. Η ισοπέδωση, που έφτασε σε ακραία επίπεδα με τις καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων και τον άκρατο συνδικαλισμό, οδήγησε στην υποβάθμιση. Στην άγνοια, στην αγραμματοσύνη, στην έλλειψη μόρφωσης. Πρέπει επιτέλους να το παραδεχτούμε. Το εκπαιδευτικό σύστημα της μεταπολίτευσης απέτυχε. Και σ’ αυτό φέρουμε όλοι ευθύνη. Κυρίως όμως η αριστερά και οι συνδικαλιστές.
Παρακολουθώντας όμως την συζήτηση που έγινε εις μάκρος στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο, αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η ένδεια των επιχειρημάτων της αντιπολίτευσης, κι ιδίως του ΣυΡιζΑ που ως αξιωματική αντιπολίτευση θα έπρεπε να είναι πολύ πιο καίριος στην ανάπτυξη των απόψεων του. Να συμφωνήσω ότι το νομοσχέδιο που επέβαλε η ηγεσία του υπουργείου παιδείας δεν αποτελεί μία συγκλονιστική μεταρρύθμιση. Κατά την γνώμη μου εμπεριέχει σημαντικές διατάξεις, που εάν εφαρμοστούν επιτυχώς, θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της δημόσιας, και όχι μόνο, εκπαίδευσης. Κυρίως σε ό,τι αφορά τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία, που ενισχύουν την αριστεία και την εισαγωγή ξενόγλωσσων τμημάτων στα πανεπιστήμια μας. Αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση για μια ακόμη φορά υπήρξε κατώτερη των περιστάσεων. Έχω πλέον την βάσιμη εντύπωση ότι ο κόσμος δεν ακούει πλέον τον ΣυΡιζΑ και τον ηγέτη του, τον Αλέξη Τσίπρα. Η κοινωνία τους έχει γυρίσει την πλάτη διότι η αριστερά σήμερα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών.
Ο ΣυΡιζΑ και ο ηγέτης του μάταια επιχειρούν να βρουν τον βηματισμό τους και να αναπτύξουν με επιτυχία τον αντιπολιτευτικό τους λόγο. Κι αυτό μας ενδιαφέρει όλους πολύ. Διότι το κοινοβουλευτικό μας σύστημα απαιτεί ισχυρή αντιπολίτευση. Ιδίως αξιωματική. Μόνον έτσι θα μπορεί και η κυβέρνηση να γίνεται καλύτερη και να μην παρασύρεται από την αλαζονεία που μοιραία αναπτύσσεται όταν βρίσκεσαι στην εξουσία.
https://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2019/12/5.jpg960960smilionishttps://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/01/Screenshot_2019-10-29-Γιάννης-Λοβέρδος-Αρχική-σελίδα-a-300x111-1.pngsmilionis2020-06-16 09:36:002020-10-29 09:20:36Η κοινωνία γυρνά την πλάτη της στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα
Η εικόνα που δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται τον τελευταίο καιρό, καταλήγουν στο αντικειμενικό συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη λειτουργεί χωρίς αντίπαλο και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από την αντιπολίτευση. Η απόλυτη επικράτηση της κυβερνητικής πολιτικής αναδεικνύει την αδυναμία της αντιπολίτευσης να αρθρώσει πειστικό εναλλακτικό και αντιπολιτευτικό λόγο που να τον ακούει με ενδιαφέρουν η ελληνική κοινωνία.
Αυτό είναι καταρχήν εντυπωσιακό διότι στα όσα χρόνια παρακολουθώ την πολιτική ζωή της Ελλάδος σχεδόν ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί. Δεν θυμούμαι πότε άλλοτε, ένα χρόνο μετά τις εκλογές η κυβέρνηση να αυξάνει την απήχηση της στην κοινή γνώμη αντί αυτή να μειώνεται. Αυτό είναι φαινομενικά και μόνον υπέρ της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στην πραγματικότητα δεν είναι καλό ούτε για την κυβέρνηση ούτε για το πολιτικό μας σύστημα ούτε φυσικά για την αντιπολίτευση, ιδιαιτέρως την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣυΡιζΑ. Το πολιτικό μας σύστημα, η κοινοβουλευτική Δημοκρατία, έχουν ανάγκη από ένα ισχυρό κόμμα της αντιπολίτευσης, όπως είναι και θα έπρεπε να ήταν ο ΣυΡιζΑ. Σήμερα ο ΣυΡιζΑ δείχνει να έχει χάσει τον βηματισμό του. Ο όποιος πολιτικός του λόγος δεν έχει την παραμικρή απήχηση στην κοινωνία.
Στην πραγματικότητα η κοινωνία δείχνει να έχει γυρίσει την πλάτη της τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του. Φυσικά δε μου πέφτει λόγος για το πως πρέπει να πολιτεύεται ο ΣυΡιζΑ. Είναι δική του υπόθεση. Αλλά όχι μόνο. Όσο η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον αυξημένο κοινοβουλευτικό και συνταγματικό της ρόλο, τόσο το πολιτικό μας σύστημα δεν θα λειτουργεί σωστά. Η αξιωματική αντιπολίτευση υπάρχει για να ελέγχει την κυβέρνηση, να μην της επιτρέπει να αναπτύσσονται φαινόμενα αλαζονείας και υπεροψίας, και να συμβάλει με εποικοδομητικό αντιπολιτευτικό λόγο στη βελτίωση και του κυβερνητικού έργου προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών. Αυτό σήμερα δεν συμβαίνει. Αντίθετα ο ΣυΡιζΑ δεν έχει καταλήξει στο τι είδους κόμμα θέλει να είναι και τι είδους αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να ασκεί.
Προφανώς αυτό είναι ευθύνη κυρίως του ίδιου του κύριου Τσίπρα αλλά και των στελεχών του κόμματός του, τα οποία δείχνουν να έχουν σοβαρές και αντιτιθέμενες επιδιώξεις. Τα εσωκομματικά ζητήματα του ΣυΡιζΑ ασφαλώς και δεν πρέπει να μας απασχολούν. Όμως μας ενδιαφέρουν σε ό,τι αφορά την άσκηση του θεσμικού του ρόλου ως αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκεί δείχνει ότι αποτυγχάνει. Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει στον ΣυΡιζΑ για να βρει την κατεύθυνση που θέλει τελικά να ακολουθήσει. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί αναλυτές οι οποίοι ισχυρίζονται πως ο ΣυΡιζΑ υπό την ηγεσία του κύριου Τσίπρα έχει ολοκληρώσει τον ρόλο και την αποστολή του ως κόμματος εξουσίας σε αυτή τη χώρα. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό συμβαίνει. Αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι σήμερα στη χώρα δεν υπάρχει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία να μπορεί να βελτιώνει το κυβερνητικό έργο με τον έλεγχο που θα ασκεί.
Ορισμένοι άλλοι αναλυτές ισχυρίζονται ότι ακόμα είναι πολύ νωρίς μετά την εκλογική ήττα του 2019, να μπορέσει ο ΣυΡιζΑ να διαμορφώσει ένα νέο αντιπολιτευτικό λόγο που να ασκεί έλξη και γοητεία στο εκλογικό σώμα. Ίσως. Αλλά δε βλέπω να κάνει και τίποτα προς κατεύθυνση αυτή προσωπικά ο ηγέτης του ο κύριος Τσίπρας δείχνει να τα έχει λίγο χαμένα. Δείχνει να κυνηγάει όχι μόνο τον πρωθυπουργό από πίσω. Αλλά και την ίδια του τη σκιά. Οι σκιαμαχίες του κύριου Τσίπρα δεν συμβάλλουν στην βελτίωση του πολιτικού διαλόγου αλλά και του ίδιου του κοινοβουλευτικού συστήματος το οποίο πρέπει να ενισχύσουμε και να υποστηρίξουμε με κάθε δυνατό τρόπο διότι είναι το καλύτερο σύστημα που υπάρχει για την χώρα μας και την κοινωνία. Γι’ αυτό σήμερα ο ΣυΡιζΑ μας προκαλεί θλίψη. Και δεν είναι αποτελεσματικός πολιτικά αλλά και εθνικά.
https://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2019/12/FOTO.jpg419419smilionishttps://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/01/Screenshot_2019-10-29-Γιάννης-Λοβέρδος-Αρχική-σελίδα-a-300x111-1.pngsmilionis2020-06-11 09:58:002020-10-29 09:20:36Οι σκιαμαχίες του Αλέξη Τσίπρα
Από την ομιλία μου την 09-06-2020 στην ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας “Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις”. Η εκπαίδευση είναι για τους μαθητές. Δεν είναι ούτε για την Υπουργό ούτε για το Υπουργείο ούτε για τους Βουλευτές ούτε για τους συνδικαλιστές ούτε καν για τους εκπαιδευτικούς. Είναι οι μαθητές, οι επόμενες γενιές που πρέπει να επωφελούνται από την εκπαίδευση. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι στις συζητήσεις που γίνονται το ξεχνάμε αυτό και βάζουμε το συνδικαλιστικό, το κομματικό, το πολιτικό ή όποιο άλλο ενδιαφέρον πιο ψηλά. Ο κόσμος, δεν θέλει σε καμία περίπτωση άλλες καταλήψεις. Οι γονείς και τα παιδιά δεν θέλουν καταλήψεις. Δεν θέλουμε να περνάμε καλά στο σχολείο και να σπάμε πλάκα. Ο κόσμος θέλει εκπαίδευση.
https://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/06/9-6-20.png10801920smilionishttps://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/01/Screenshot_2019-10-29-Γιάννης-Λοβέρδος-Αρχική-σελίδα-a-300x111-1.pngsmilionis2020-06-09 12:47:002020-10-29 09:20:36Ολομέλεια – Σχέδιο Νόμου Υπ. Παιδείας
Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για γενναίο πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας των πληττόμενων χωρών από την πανδημία του κορωνοϊού, αποτελεί λίαν θετική εξέλιξη υπέρ και της ελληνικής οικονομίας. Αν η πρόταση αυτή της Κομισιόν γίνει τελικά αποδεκτή, τότε από το 2021 και μετά το ελληνικό κράτος θα έχει τη δυνατότητα να στηρίξει με σημαντικά κονδύλια, ύψους περίπου 33 δις ευρώ, επενδύσεις και επιχειρήσεις για την ανασυγκρότηση και την ενίσχυση της επιχειρηματικής κι οικονομικής δραστηριότητας. Αυτή η εξέλιξη είναι εξαιρετικά σημαντική για την πορεία της βαριά πληττόμενης από τον κορωνοϊό ελληνικής οικονομίας.
Κακά τα ψέματα, οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι. Η χώρα θα κληθεί με τους δικούς της μόνον πόρους να αντιμετωπίσει την μεγάλη κρίση που πλήττει την ελληνική, όπως και την παγκόσμια οικονομία. Ουδείς φυσικά μπορεί να προβλέψει ακριβώς το μέγεθος της κρίσης. Όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει δημοσίως, πλέουμε σε «αχαρτογράφητα νερά», δηλαδή ουδείς μπορεί να προβλέψει το μέγεθος της κρίσης διότι οι αβεβαιότητες είναι πολλές. Δεν γνωρίζουμε αν και πότε θα τελειώσει η κρίση με το κορονοϊό. Θα έχουμε νέο κύμα επιδημίας ή όχι; Και πόσες θα είναι οι επιπτώσεις αυτού του νέου κύματος; Πιο έντονες λιγότερο σε σχέση με αυτές του προηγούμενου Απριλίου και Μαρτίου. Επιπρόσθετα, πόσες επιχειρήσεις θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην οικονομία μετά το lockdown; Πόσες θα επιβιώσω και πόσες τελικά θα υποχρεωθούν να κλείσουν; Πόσοι άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους; Τι θα γίνει με τον τουρισμό, οι επιπτώσεις του οποίου στην εθνική οικονομία είναι τεράστια;
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι τούτη τη στιγμή άγνωστες. Εκτιμήσεις κάνουν όλοι. Οι πιο αρμόδιοι μιλούν για μια ύφεση που μπορεί να φτάσει ακόμα και το 13% όπως παραδέχτηκε ο υπουργός οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας. Ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα μιλάει για ένα βασικό σενάριο 6% ύφεσης, χωρίς όμως να μπορεί να προβλέψει μέχρι τέλους που θα πάει. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λανγκάρντ προβλέπει ύφεση στην ευρωζώνη από 8% -12%. Ανεξάρτητα από το που τελικά θα κάτσει η ύφεση, το βέβαιο είναι ότι οι απώλειες για την ελληνική οικονομία θα είναι τεράστιες, σε όλα τα επίπεδα.
Σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση του κύριου Μητσοτάκη κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της και ότι επιτρέπει η δυναμική των δημόσιων οικονομικών, για να αποτρέψει την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας αλλά και να εμποδίσει την αύξηση σημαντική της ανεργίας.
Τα μέτρα που λαμβάνονται είναι εκ των πραγμάτων πυροσβεστικού χαρακτήρα. Πως αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί κάτω από αυτές πρωτοφανής καταστάσεις και συνθήκες που διαβιώνουμε; Σκοπός αυτών των μέτρων, είναι να μην κλείσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις απασχόλησης. Φυσικά κάτω από τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε θα γίνονται και λάθη θα γίνονται αδικίες. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά γιατί η κατάσταση είναι πρωτοφανής. Αλλά το βεβαιώνει είναι ότι είναι μια πρόσκαιρη, εφήμερη κατάσταση που ελπίζουμε ότι σύντομα θα διορθωθεί και η Ελλάδα θα μπορέσει μέσα στα επόμενα χρόνια να βιώσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και πάλι. Αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης. Ένας στόχος που πρέπει να είναι εθνικός στόχος. Διότι μόνον ενωμένοι οι Έλληνες θα μπορέσουμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας και να μείνουμε όρθιοι στον Αρμαγεδδώνα που πλήττει την χώρα και υγειονομικά κι οικονομικά. Και αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα πρέπει από την στήριξη της εργασίας και της επιχειρηματικότητας να περάσουμε στην λήψη ουσιαστικών μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών για την ανόρθωση συνολικά της οικονομίας και την ανάπτυξη της χώρας. Οδηγώντας την Ελλάδα σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση της ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο από αυτό που διαμορφώσαμε τα τελευταία χρόνια.
https://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/05/profile-foto.jpg720479smilionishttps://yiannisloverdos.gr/wp-content/uploads/2020/01/Screenshot_2019-10-29-Γιάννης-Λοβέρδος-Αρχική-σελίδα-a-300x111-1.pngsmilionis2020-06-04 09:33:112020-10-29 09:20:36Αντιστεκόμαστε στον Αρμαγεδδώνα
Ήθελα να εκφράσω τη βαθιά μου λύπη γιατί το κέντρο της Αθήνας έγινε για μια ακόμη φορά πεδίο σοβαρών επεισοδίων. ‘Επεσαν δακρυγόνα στην πλατεία Κολωνακίου που είχαν να πέσουν από το 2008 με αφορμή μάλιστα κάτι που δεν συνέβη στην Ελλάδα ούτε ασφαλώς σχετίζεται με την ελληνική πολιτική. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως και τον κ. Κουρουμπλή, τα έκτροπα που σημειώθηκαν στο κέντρο, είναι εκδηλώσεις συμπαράστασης και διαμαρτυρίας και α όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός και η συμπεριφορά της αστυνομίας. Στην οικονομία, είναι ανάγκη να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ μέτρων προστασίας και απελευθέρωσης των οικονομικών δραστηριοτήτων, για αυτό άλλωστε αίρονται σταδιακά σχεδόν όλα τα μέτρα προκειμένου να ανασάνει η οικονομία. Τα αυστηρότερα εξ αυτών, όπως για παράδειγμα της υποχρεωτικής καραντίνας τουριστών για διάστημα μίας εβδομάδας αν δεν έχουν κορωνοϊό, και δύο εβδομάδων αν έχουν, πρακτικά δε θα επέτρεπαν σε κανένα τουρίστα να επισκεφτεί τη χώρα μας. Για την υπόθεση Novartis, αν τεθεί ζήτημα, προτίθεμαι να ψηφίσω υπέρ της παραπομπής Παπαγγελόπουλου στο ειδικό δικαστήριο.
Παρέμβασή μου την 02-06-2020 στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων κατά την επεξεργασία του Σ/Ν του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις». Η εκπαίδευση δεν αφορά ούτε τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας και το πολιτικό του μέλλον ούτε τη γραφειοκρατία του Υπουργείου Παιδείας ούτε τους κομματικούς σχεδιασμούς ούτε τις συνδικαλιστικές επιδιώξεις των καθηγητών, των εκπαιδευτικών ή όλων των άλλων. Αφορά τα παιδιά. Έχω ακούσει πάρα πολλά για διάφορα συντεχνιακά ή συνδικαλιστικά θέματα. Για τα παιδιά, αν θα γίνουν καλύτεροι πολίτες και πιο μορφωμένοι πολίτες για αυτή τη χώρα, έχω ακούσει ελάχιστα. Με την αριστερά έχουμε πολύ μεγάλες διαφορές. Όμως, παρ’ όλα αυτά, πάλι πρέπει να δούμε ότι πάνω και από αυτές τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, είναι τα παιδιά. Όσοι συμμετέχουμε στα social media και παρακολουθούμε το τι γράφουν και το τι λένε οι διάφοροι συμπολίτες μας, δεν έχω ξαναδεί τόση ανορθογραφία, δεν έχω ξαναδεί τόση άγνοια στοιχειωδών πραγμάτων, διατύπωση μιας απλής σκέψης και δεν μπορεί να γίνει. Αυτό δείχνει ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα νοσεί και νοσεί βαριά και γιατί νοσεί βαριά; Επειδή επικράτησαν οι απόψεις που σήμερα εκφράζει η Νέα Δημοκρατία ή επειδή επικράτησαν οι απόψεις του κυρίου Φίλη και των συντρόφων του; Μάλλον το δεύτερο.Η βάση όμως των διαφωνιών, κακά τα ψέματα, είναι το θέμα της αξιολόγησης. Αν δεν υπήρχε αυτό το δύσμοιρο θέμα της αξιολόγησης, πού θα μπούνε, ποιοι θα διοριστούν, πώς θα βολευτούν κάποιοι εκπαιδευτικοί, δεν θα συζητούσαμε τόσο πολύ για όλα τα άλλα. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Το πρόβλημα είναι τα συνδικαλιστικά συμφέροντα κάποιων οργανώσεων συνδικαλιστικών. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, όχι τώρα, διαχρονικά.
Η κοινωνία γυρνά την πλάτη της στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα
Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας που ψηφίστηκε από την ολομέλεια της Βουλής την περασμένη Πέμπτη, ήταν μοιραίο να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις μεταξύ των συνδικαλιστών αλλά και των κομμάτων της αριστεράς. Η δημόσια εκπαίδευση υπήρξε πάντα πηγή έντονης αντιπαράθεσης ανάμεσα στα κόμματα για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους. Ενδεχομένως πιο έντονης και από την οικονομία. Πολύ φοβάμαι όμως ότι η στάση των συνδικαλιστών και των κομμάτων της αντιπολίτευσης επικεντρώθηκε περισσότερο στην εισαγωγή της αξιολόγησης για τους εκπαιδευτικούς και λιγότερο στην ουσία το θεμάτων που αφορούν τη δημόσια εκπαίδευση. Δηλαδή στην καλύτερη εκπαίδευση των μαθητών και των επόμενων γενεών.
Όπως επεσήμανα και στην ομιλία μου από βήματος της Βουλής, η αριστερά είχε κατορθώσει επί σειράν ετών, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση το 1974 και μετά, να επιβάλλει την δική της ατζέντα στην εκπαίδευση. Και γενικότερα στην δημόσια παιδεία. Περίπου 50 χρόνια μετά, η κατάσταση όχι μόνον δεν έχει γίνει καλύτερη αλλά πολύ φοβάμαι ότι έχει γίνει χειρότερη. Το δημόσιο σύστημα δεν έχει βελτιωθεί τόσο ώστε να παράγει καλύτερους μαθητές, πιο μορφωμένους, πιο προικισμένους, πιο πετυχημένους. Ανάλογα με τις εξελίξεις που έχουν διαμορφωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντίθετα, όπως καταδεικνύουν η παγκόσμια λίστα την παγκόσμιες λίστες αξιολόγησης, ο μέσος έλληνας μαθητής δεν πηγαίνει καλά στην κατανόηση κειμένου ή στις βασικές επιστημονικές, μαθηματικές, φυσικές γνώσεις. Στην αξιολόγηση της Πίζας είμαστε ουραγός. Όπως ουραγοί είναι και τα ελληνικά πανεπιστήμια στις παγκόσμιες λίστες αξιολόγησης, όπως αυτή της Σαγκάης.
Ασφαλώς και το 1974 υπήρχε η ανάγκη της φιλελευθεροποίησης της εκπαίδευσης. Όμως η επιβολή των αριστερών αντιλήψεων, που έκτοτε λειτουργεί από αναχρονιστικά έως και αντιδραστικά, οδήγησαν όχι στην ενίσχυση της αριστείας και στην ανάδειξη της καλύτερης εκπαίδευσης αλλά δυστυχώς στην ισοπέδωση. Βλέπουμε μαθητές που δεν έχουν καν τις στοιχειώδεις γνώσεις. Δεν ξέρουν ούτε να γράψουν ελληνικά ούτε διαθέτουν επαρκείς γνώσεις ιστορίας, μαθηματικών, φυσικής, γεωγραφίας. Η ισοπέδωση, που έφτασε σε ακραία επίπεδα με τις καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων και τον άκρατο συνδικαλισμό, οδήγησε στην υποβάθμιση. Στην άγνοια, στην αγραμματοσύνη, στην έλλειψη μόρφωσης. Πρέπει επιτέλους να το παραδεχτούμε. Το εκπαιδευτικό σύστημα της μεταπολίτευσης απέτυχε. Και σ’ αυτό φέρουμε όλοι ευθύνη. Κυρίως όμως η αριστερά και οι συνδικαλιστές.
Παρακολουθώντας όμως την συζήτηση που έγινε εις μάκρος στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο, αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η ένδεια των επιχειρημάτων της αντιπολίτευσης, κι ιδίως του ΣυΡιζΑ που ως αξιωματική αντιπολίτευση θα έπρεπε να είναι πολύ πιο καίριος στην ανάπτυξη των απόψεων του. Να συμφωνήσω ότι το νομοσχέδιο που επέβαλε η ηγεσία του υπουργείου παιδείας δεν αποτελεί μία συγκλονιστική μεταρρύθμιση. Κατά την γνώμη μου εμπεριέχει σημαντικές διατάξεις, που εάν εφαρμοστούν επιτυχώς, θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της δημόσιας, και όχι μόνο, εκπαίδευσης. Κυρίως σε ό,τι αφορά τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία, που ενισχύουν την αριστεία και την εισαγωγή ξενόγλωσσων τμημάτων στα πανεπιστήμια μας. Αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση για μια ακόμη φορά υπήρξε κατώτερη των περιστάσεων. Έχω πλέον την βάσιμη εντύπωση ότι ο κόσμος δεν ακούει πλέον τον ΣυΡιζΑ και τον ηγέτη του, τον Αλέξη Τσίπρα. Η κοινωνία τους έχει γυρίσει την πλάτη διότι η αριστερά σήμερα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών.
Ο ΣυΡιζΑ και ο ηγέτης του μάταια επιχειρούν να βρουν τον βηματισμό τους και να αναπτύξουν με επιτυχία τον αντιπολιτευτικό τους λόγο. Κι αυτό μας ενδιαφέρει όλους πολύ. Διότι το κοινοβουλευτικό μας σύστημα απαιτεί ισχυρή αντιπολίτευση. Ιδίως αξιωματική. Μόνον έτσι θα μπορεί και η κυβέρνηση να γίνεται καλύτερη και να μην παρασύρεται από την αλαζονεία που μοιραία αναπτύσσεται όταν βρίσκεσαι στην εξουσία.
Πηγή: http://marketnews.gr/article/2508854/h-koinwnia-gyrna-thn-plath-ths-ston-syriza-kai-ton-tsipra
Οι σκιαμαχίες του Αλέξη Τσίπρα
Η εικόνα που δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται τον τελευταίο καιρό, καταλήγουν στο αντικειμενικό συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη λειτουργεί χωρίς αντίπαλο και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από την αντιπολίτευση. Η απόλυτη επικράτηση της κυβερνητικής πολιτικής αναδεικνύει την αδυναμία της αντιπολίτευσης να αρθρώσει πειστικό εναλλακτικό και αντιπολιτευτικό λόγο που να τον ακούει με ενδιαφέρουν η ελληνική κοινωνία.
Αυτό είναι καταρχήν εντυπωσιακό διότι στα όσα χρόνια παρακολουθώ την πολιτική ζωή της Ελλάδος σχεδόν ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί. Δεν θυμούμαι πότε άλλοτε, ένα χρόνο μετά τις εκλογές η κυβέρνηση να αυξάνει την απήχηση της στην κοινή γνώμη αντί αυτή να μειώνεται. Αυτό είναι φαινομενικά και μόνον υπέρ της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στην πραγματικότητα δεν είναι καλό ούτε για την κυβέρνηση ούτε για το πολιτικό μας σύστημα ούτε φυσικά για την αντιπολίτευση, ιδιαιτέρως την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣυΡιζΑ. Το πολιτικό μας σύστημα, η κοινοβουλευτική Δημοκρατία, έχουν ανάγκη από ένα ισχυρό κόμμα της αντιπολίτευσης, όπως είναι και θα έπρεπε να ήταν ο ΣυΡιζΑ. Σήμερα ο ΣυΡιζΑ δείχνει να έχει χάσει τον βηματισμό του. Ο όποιος πολιτικός του λόγος δεν έχει την παραμικρή απήχηση στην κοινωνία.
Στην πραγματικότητα η κοινωνία δείχνει να έχει γυρίσει την πλάτη της τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του. Φυσικά δε μου πέφτει λόγος για το πως πρέπει να πολιτεύεται ο ΣυΡιζΑ. Είναι δική του υπόθεση. Αλλά όχι μόνο. Όσο η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον αυξημένο κοινοβουλευτικό και συνταγματικό της ρόλο, τόσο το πολιτικό μας σύστημα δεν θα λειτουργεί σωστά. Η αξιωματική αντιπολίτευση υπάρχει για να ελέγχει την κυβέρνηση, να μην της επιτρέπει να αναπτύσσονται φαινόμενα αλαζονείας και υπεροψίας, και να συμβάλει με εποικοδομητικό αντιπολιτευτικό λόγο στη βελτίωση και του κυβερνητικού έργου προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών. Αυτό σήμερα δεν συμβαίνει. Αντίθετα ο ΣυΡιζΑ δεν έχει καταλήξει στο τι είδους κόμμα θέλει να είναι και τι είδους αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να ασκεί.
Προφανώς αυτό είναι ευθύνη κυρίως του ίδιου του κύριου Τσίπρα αλλά και των στελεχών του κόμματός του, τα οποία δείχνουν να έχουν σοβαρές και αντιτιθέμενες επιδιώξεις. Τα εσωκομματικά ζητήματα του ΣυΡιζΑ ασφαλώς και δεν πρέπει να μας απασχολούν. Όμως μας ενδιαφέρουν σε ό,τι αφορά την άσκηση του θεσμικού του ρόλου ως αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκεί δείχνει ότι αποτυγχάνει. Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει στον ΣυΡιζΑ για να βρει την κατεύθυνση που θέλει τελικά να ακολουθήσει. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί αναλυτές οι οποίοι ισχυρίζονται πως ο ΣυΡιζΑ υπό την ηγεσία του κύριου Τσίπρα έχει ολοκληρώσει τον ρόλο και την αποστολή του ως κόμματος εξουσίας σε αυτή τη χώρα. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό συμβαίνει. Αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι σήμερα στη χώρα δεν υπάρχει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία να μπορεί να βελτιώνει το κυβερνητικό έργο με τον έλεγχο που θα ασκεί.
Ορισμένοι άλλοι αναλυτές ισχυρίζονται ότι ακόμα είναι πολύ νωρίς μετά την εκλογική ήττα του 2019, να μπορέσει ο ΣυΡιζΑ να διαμορφώσει ένα νέο αντιπολιτευτικό λόγο που να ασκεί έλξη και γοητεία στο εκλογικό σώμα. Ίσως. Αλλά δε βλέπω να κάνει και τίποτα προς κατεύθυνση αυτή προσωπικά ο ηγέτης του ο κύριος Τσίπρας δείχνει να τα έχει λίγο χαμένα. Δείχνει να κυνηγάει όχι μόνο τον πρωθυπουργό από πίσω. Αλλά και την ίδια του τη σκιά. Οι σκιαμαχίες του κύριου Τσίπρα δεν συμβάλλουν στην βελτίωση του πολιτικού διαλόγου αλλά και του ίδιου του κοινοβουλευτικού συστήματος το οποίο πρέπει να ενισχύσουμε και να υποστηρίξουμε με κάθε δυνατό τρόπο διότι είναι το καλύτερο σύστημα που υπάρχει για την χώρα μας και την κοινωνία. Γι’ αυτό σήμερα ο ΣυΡιζΑ μας προκαλεί θλίψη. Και δεν είναι αποτελεσματικός πολιτικά αλλά και εθνικά.
Ολομέλεια – Σχέδιο Νόμου Υπ. Παιδείας
Αντιστεκόμαστε στον Αρμαγεδδώνα
Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για γενναίο πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας των πληττόμενων χωρών από την πανδημία του κορωνοϊού, αποτελεί λίαν θετική εξέλιξη υπέρ και της ελληνικής οικονομίας. Αν η πρόταση αυτή της Κομισιόν γίνει τελικά αποδεκτή, τότε από το 2021 και μετά το ελληνικό κράτος θα έχει τη δυνατότητα να στηρίξει με σημαντικά κονδύλια, ύψους περίπου 33 δις ευρώ, επενδύσεις και επιχειρήσεις για την ανασυγκρότηση και την ενίσχυση της επιχειρηματικής κι οικονομικής δραστηριότητας. Αυτή η εξέλιξη είναι εξαιρετικά σημαντική για την πορεία της βαριά πληττόμενης από τον κορωνοϊό ελληνικής οικονομίας.
Κακά τα ψέματα, οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι. Η χώρα θα κληθεί με τους δικούς της μόνον πόρους να αντιμετωπίσει την μεγάλη κρίση που πλήττει την ελληνική, όπως και την παγκόσμια οικονομία. Ουδείς φυσικά μπορεί να προβλέψει ακριβώς το μέγεθος της κρίσης. Όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει δημοσίως, πλέουμε σε «αχαρτογράφητα νερά», δηλαδή ουδείς μπορεί να προβλέψει το μέγεθος της κρίσης διότι οι αβεβαιότητες είναι πολλές. Δεν γνωρίζουμε αν και πότε θα τελειώσει η κρίση με το κορονοϊό. Θα έχουμε νέο κύμα επιδημίας ή όχι; Και πόσες θα είναι οι επιπτώσεις αυτού του νέου κύματος; Πιο έντονες λιγότερο σε σχέση με αυτές του προηγούμενου Απριλίου και Μαρτίου. Επιπρόσθετα, πόσες επιχειρήσεις θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην οικονομία μετά το lockdown; Πόσες θα επιβιώσω και πόσες τελικά θα υποχρεωθούν να κλείσουν; Πόσοι άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους; Τι θα γίνει με τον τουρισμό, οι επιπτώσεις του οποίου στην εθνική οικονομία είναι τεράστια;
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι τούτη τη στιγμή άγνωστες. Εκτιμήσεις κάνουν όλοι. Οι πιο αρμόδιοι μιλούν για μια ύφεση που μπορεί να φτάσει ακόμα και το 13% όπως παραδέχτηκε ο υπουργός οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας. Ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα μιλάει για ένα βασικό σενάριο 6% ύφεσης, χωρίς όμως να μπορεί να προβλέψει μέχρι τέλους που θα πάει. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λανγκάρντ προβλέπει ύφεση στην ευρωζώνη από 8% -12%. Ανεξάρτητα από το που τελικά θα κάτσει η ύφεση, το βέβαιο είναι ότι οι απώλειες για την ελληνική οικονομία θα είναι τεράστιες, σε όλα τα επίπεδα.
Σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση του κύριου Μητσοτάκη κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της και ότι επιτρέπει η δυναμική των δημόσιων οικονομικών, για να αποτρέψει την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας αλλά και να εμποδίσει την αύξηση σημαντική της ανεργίας.
Τα μέτρα που λαμβάνονται είναι εκ των πραγμάτων πυροσβεστικού χαρακτήρα. Πως αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί κάτω από αυτές πρωτοφανής καταστάσεις και συνθήκες που διαβιώνουμε; Σκοπός αυτών των μέτρων, είναι να μην κλείσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις απασχόλησης. Φυσικά κάτω από τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε θα γίνονται και λάθη θα γίνονται αδικίες. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά γιατί η κατάσταση είναι πρωτοφανής. Αλλά το βεβαιώνει είναι ότι είναι μια πρόσκαιρη, εφήμερη κατάσταση που ελπίζουμε ότι σύντομα θα διορθωθεί και η Ελλάδα θα μπορέσει μέσα στα επόμενα χρόνια να βιώσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και πάλι. Αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης. Ένας στόχος που πρέπει να είναι εθνικός στόχος. Διότι μόνον ενωμένοι οι Έλληνες θα μπορέσουμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας και να μείνουμε όρθιοι στον Αρμαγεδδώνα που πλήττει την χώρα και υγειονομικά κι οικονομικά. Και αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα πρέπει από την στήριξη της εργασίας και της επιχειρηματικότητας να περάσουμε στην λήψη ουσιαστικών μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών για την ανόρθωση συνολικά της οικονομίας και την ανάπτυξη της χώρας. Οδηγώντας την Ελλάδα σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση της ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο από αυτό που διαμορφώσαμε τα τελευταία χρόνια.
Πηγή: http://marketnews.gr/article/2508524/antistekomaste-ston-armagedwn
Blue Sky – “Παρεμβάσεις” 03/06/2020
,
Σ-Ν Υπουργείου Παιδείας – Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων