Την 1η Ιουλίου άνοιξαν οι τουριστικές πύλες της χώρας. Με μεγάλη αγωνία και μεγάλη υπευθυνότητα περιμένουμε τους τουρίστες που θα έρθουν από τις ευρωπαϊκές κυρίως χώρες να διασώσουν ότι μπορεί να σωθεί τη φετινή χρονιά. Τα πράγματα δε θα’ναι εύκολα. Μπορεί πέρυσι να ήταν η καλύτερη ποτέ χρονιά για τον ελληνικό τουρισμό. Αλλά φέτος εξαιτίας της πανδημίας του COVID-19, τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα κι από πλευράς της δημόσιας υγείας αλλά και της οικονομίας. Γι’ αυτό όσο αισιόδοξοι κι αν είμαστε για την ομαλή πορεία από εδώ και πέρα, η αβεβαιότητα είναι πολύ μεγάλη. Και κάθε πρόβλεψη είναι επισφαλής.

Το τουριστικό προϊόν δεν είναι μόνο ευάλωτο. Αλλά κι άκρως σημαντικό για την ελληνική οικονομία. Καθώς από τον τουρισμό, άμεσα η έμμεσα, εξαρτάται το 30% τουλάχιστον του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας. Η όποια διάσωση του φέτος, σε συνδυασμό με τις βάσεις που θα θέσει για την επόμενη χρονιά, το 2021, σχετίζεται άμεσα με την πορεία της οικονομίας και της αγοράς εργασίας σε βάθος πολλών μηνών. Καθώς η αγωνία όλων μας έχει να κάνει με το λίαν πιθανό ενδεχόμενο αύξησης των απολύσεων κι έκρηξης της ανεργίας το προσεχές διάστημα, κατά το οποίο τελειώνει και το καθεστώς απαγόρευσης των απολύσεων σε όσες επιχειρήσεις είχαν ενταχθεί στο καθεστώς εκτάκτων μέτρων εξαιτίας της πανδημίας και της καραντίνας.

Πολλοί, υπουργοί, κόμματα, η Τράπεζα της Ελλάδας αλλά και διεθνείς οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ, κάνουν εκτιμήσεις για το ποσοστό της ύφεσης στη χώρας φέτος. Προσωπική μου άποψη είναι ότι τα ποσοστά μικρή αξία έχουν όσον αφορά την πραγματική ζωή και την πραγματική οικονομία. Ας είμαστε ρεαλιστές. Φέτος πολλοί άνθρωποι θα χάσουν ή έχουν ήδη χάσει την εργασία τους. Άλλοι δεν βρίσκουν την εποχική κι έκτακτη απασχόληση που είχαν κατά την καλοκαιρινή περίοδο σε όλο το εύρος του τουρισμού. Άλλοι φοβούνται, δικαίως, ότι θα χάσουν την δουλειά τους στο λίαν προσεχές μέλλον επειδή είτε θα απολυθούν είτε γιατί η επιχείρηση στην οποίαν εργάζονται και βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού θα κλείσει η δεν θα μπορεί να τους πληρώνει. Η ανεργία δεν είναι μόνο οικονομικό πρόβλημα. Είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα, που η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη θα κληθεί να διαχειριστεί υπό δύσκολες συνθήκες από το φθινόπωρο και μετά.

Εκτιμώ ότι ο φετινός χειμώνας θα είναι πολύ βαρύς για την οικονομία και την κοινωνία. Κι ας ελπίσουμε ότι δεν υπάρξει ισχυρό νέο κύμα του COVID-19, που θα μπορούσε να κλείσει και πάλι τους πολίτες στα σπίτια τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως η κατάσταση θα είναι δύσκολη. Και πολλά νοικοκυριά και πολλές επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν σκληρά και θα υποφέρουν. Όμως εκτιμώ ότι θα τα καταφέρουμε. Εάν κι εφόσον η κυβέρνηση, και προσωπικά ο πρωθυπουργός συνεχίσουν να επιδεικνύουν την ίδια σοβαρότητα κι υπευθυνότητα για την διαχείριση αυτής της δύσκολης κατάστασης. Ο κ. Μητσοτάκης έχει καταδείξει ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η δυναμική ανάκαμψη της οικονομίας, μετά την επιτυχή αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Και γι αυτό ρίχνει όλο του το βάρος στην αποτελεσματική κι άξια διαχείριση του τεράστιου πακέτου των 32-33 τουλάχιστον δις ευρώ, που θα προέλθουν από κοινοτικά κονδύλια, από το 2021 και μετά, χάρις στο Ταμείο Ανάκαμψης της Ε. Ε.

Πηγή: http://marketnews.gr/article/2519493/o-barys-xeimwnas-tou-2020-ki-h-isxyrh-anakampsh-tou-2021

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρος του ΣυΡιζΑ Αλέξης Τσίπρας, επιδιώκει με κάθε δημόσια εμφάνιση του να προκαλέσει την ποινική του δίωξη για όσα καταγγέλλονται εις βάρος του κυρίου Δημ. Παπαγγελοπούλου, κύριου Ν. Παππά, κι εμμέσως θεωρείται, δημοσιογραφικά τουλάχιστον, ότι τον εμπλέκουν.

Είναι απόλυτα κατανοητή αυτή η απεγνωσμένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, όπως λέει και ο λαός μας. Αυτή τη στιγμή ο κύριος Τσίπρας βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Και ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας αλλά κυρίως ενώπιον του ίδιου του κόμματος.του. Όποιος παρακολουθεί από κοντά τις εργασίες της Βουλής, διαπιστώνει ότι ο ΣυΡιζΑ έχει μετατραπεί σε σκορποχώρι. Ο κάθε βουλευτής του ΣυΡιζΑ έχει σηκώσει το δικό του μπαϊράκι. Και εμμέσως αμφισβητεί την ικανότητα του κύριου Τσίπρα να μπορέσει να ανταποκριθεί στις μεγαλές απαιτήσεις που έχει ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μπορεί η αμφισβήτηση αυτή να μην έχει πάρει τις διαστάσεις ενός έντονου κινήματος. Αλλά γκρίνια υπάρχει. Κι όσο υπάρχει πρόβλημα με τις δημοσκοπήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ, η γκρίνια θα μεγεθύνεται.

Αλλά ο κύριος Τσίπρας θεωρούσε ότι η δίωξη κατά Παπαγγελόπουλου, αν διευρύνονταν και εναντίον του ίδιου, θα μπορούσε να συσπειρώσει υπό την ηγεσία του τον χώρο του ΣυΡιζΑ πιο έντονα από ποτέ. Γι’ αυτό στην τελευταία του ομιλία ο πρόεδρος του ΣυΡιζΑ είπε «αν τολμάτε βάλτε με και μένα στην δίωξη». Στην ουσία δεν επρόκειτο περί πρόκλησης αλλά περί ικεσίας προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο κύριος Μητσοτάκης όμως δεν πρόκειται να του κάνει το χατήρι αυτό.

Αντίθετα η άποψη που επικρατεί στο σύνολο σχεδόν της ΝΔ αλλά και προσωπικά εκφράζει πλήρως τον ίδιο τον πρωθυπουργό είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ασκείται ποινική δίωξη εναντίον ενός πρώην πρωθυπουργού, εκτός αν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για την ενοχή του. Αυτή τη στιγμή, η Νέα Δημοκρατία και προσωπικά ο κύριος Μητσοτάκης δεν προτίθενται σε καμία περίπτωση να ποινικοποιήσουν την πολιτική ζωή του τόπου.

Αυτό όμως που δεν έχουν καταλάβει στο ΣυΡιζΑ είναι ότι το πρόβλημα τους δεν είναι συγκυριακό ή εφήμερο. Δεν οφείλεται στην προ έτους ήττα τους στις εκλογές. Όπου το ποσοστό τους ήταν αρκετά συμπαθητικό, κοντά στο 32%, με αποτέλεσμα να θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου η επάνοδος τους στην εξουσία. Οπως αποδεικνύεται μετεκλογικά, το πρόβλημα τους είναι δομικό. Είναι πρόβλημα ταυτότητας. Τι θέλουν και τι μπορούν να κάνουν στον πολιτικό βίο της χώρας. Στα τεσσεράμισι χρόνια που ο ΣυΡιζΑ βρίσκονταν στην εξουσία, οι αριστερές προκαταλήψεις και αριστεροί μύθοι κατέρρευσαν. Και τώρα οι συριζαίοι δείχνουν ανίκανοι να διαχειριστούν την επόμενη μέρα, χωρίς την εξουσία, χωρίς την κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι ειδικά αυτή την περίοδο η επικράτηση του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του στο χώρο του κέντρου είναι αδιαμφισβήτητη.

Είναι η πρώτη φορά από τότε που έγινε η μεταπολίτευση, που το κυβερνών κόμμα είναι πιο ψηλά στις δημοσκοπήσεις, ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Η διαφορά του από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντί να μειώνεται, αυξάνει. Και μάλιστα χωρίς να μπορεί το κίνημα αλλαγής το ΚΙΝΑΛ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, να εκμεταλλευθεί την κατάρρευση του ΣυΡιζΑ. Ενδεχομένως κάποιοι υποστηρίζουν ότι η πλήρη επικράτηση του κύριου Μητσοτάκη στο χώρο του κέντρου, αφήνει κενό στο χώρο της δεξιάς για να το εκμεταλλευθεί πιθανόν ένας χαρισματικός, λαϊκιστής ηγέτης. Αλλά ένας τέτοιος πολιτικός αυτή την στιγμή δεν υπάρχει. Ούτε ο Βελόπουλος ούτε ο Κασιδιάρης μπορούν να παίξουν αυτό τον ρόλο. Η πλήρης επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη. Μόνος εχθρός του είναι ενδεχομένως ο ίδιος ο κακός του εαυτός. Κανείς άλλος. Αντίθετα, για τον κύριο Τσίπρα αυτό που προέχει είναι να βρει επιτέλους τον καλό του εαυτό. Αν όντως υπάρχει!